مشق عشق

♥@SH!M♥

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
پس از اَفرینش اَدم
خدا گفت به او: نازنینم اَدم....
با تو رازی دارم !..اندکی پیشتر اَی ..
اَدم اَرام و نجیب ، اَمد پیش !!.


زیر چشمی به خدا می نگریست !..
محو لبخند غم آلود خدا !
دلش انگار گریست .
ن
ازنینم اَدم!!. ( قطره ای اشک ز چشمان خداوند چکید ) !!!..
یاد من باش ... که بس تنهایم !!
.
بغض آدم ترکید ، ..
گونه هایش لرزید !!



به خدا گفت :
من به اندازه ی ....
من به اندازه ی گلهای بهشت .....
نه ...
به اندازه عرش ..
نه ....نه
من به اندازه ی تنهاییت ،
ای هستی من ، .. دوستدارت هستم !!




اَدم ،.. کوله اش را بر داشت
خسته و سخت قدم بر می داشت !...
راهی ظلمت پر شور زمین ..

طفلکی بنده غمگین اَدم!..در میان لحظه ی جانکاه ، هبوط ...




زیر لبهای خدا باز شنید ،...
نازنینم اَدم !...
نه به اندازه ی تنهایی من ..
.
نه به اندازه ی عرش...
نه به اندازه ی گلهای بهشت !..
که به اندازه یک دانه گندم ، تو فقط یادم باش !!!!
نازنینم اَدم .... نبری از یادم ؟؟!!!!..

 

Similar threads

بالا