مدل سازي مسكن همساز با اقليم براي شهر چابهار

[M I N A]

عنوان:
مدل سازي مسكن همساز با اقليم براي شهر چابهار

نويسنده:

محمدنجارسليقه (استادیاردانشگاه سيستان و بلوچستان)

چکیده:

اجراي روش هاي مناسب در طراحي ساختمان که با اقليم محل هماهنگي داشته باشد همواره مورد نظر معماري ساختمان بوده است. طراحان ساختماني با کمک اقليم شناسان، از حداکثر امکانات بالقوه آب و هوايي هر منطقه استفاده مي نمايند. استفاده از انرژي هاي طبيعي در ساختمان به صرفه جويي در مصرف سوخت و مهمتر از آن به افزايش کيفيت آسايش و بهداشت محيط مسکوني و سالم سازي محيط زيست منتهي مي شود. طراحي مسکن بر اساس شرايط آب و هوايي يک منطقه، اولين خط دفاعي در مقابل عوامل خارج بنا است. در اين تحقيق ارايه مدل هايي از مسکن که بتواند از شرايط اقليمي منطقه حداکثر استفاده را از جهت تابش، دما، بارش و رطوبت نسبي، به عمل آورد مورد نظر بوده است. منطقه مورد مطالعه در سواحل جنوبي کشور، از شرايط ويژه آب و هوايي نظير ساعات آفتابي بالا، وزش بادهاي نسيم دريا به خشکي و بادهاي محلي برخوردار مي باشد. توجه به نيروهاي زوال ناپذير چون آفتاب و باد و استفاده از آنها در بهبود شرايط حرارتي و بالا رفتن شاخص هاي آسايشي مسکن در اين پژوهش مورد توجه قرار گرفته است.

کلید واژگان:

مسكن، اقليم، محيط، چابهار، آسايش