?!؟
عضو جدید
بررسیها نشان میدهد که قیمتهایی که در مغازه یا نمایندگی برندهای لباس اعلام میشود با انچه که در سایت به عنوان قیمتی که یک نماینده باید به فروش برساند کاملا متفاوت است و ... سالهای اخر دهه 70 بود که سر و کله برندهای خارجی با قیمتهای سرسامآور در بازار ایران پیدا شد.مارکها و لباسهای روز با آخرین مدل، هیجانی وصفناپذیر در میان متقاضیان ایجاد کرده بود به گونهای که برخیها هم که وضعیت مالی مناسبی نداشتند برای خرید لباسهای با مارک اصل به هر دری میزدند و حاضر بودند به خاطر پوشیدن آنها، از دیگران قرض هم بگیرند. هیجانهای اولیه حضور برندهای خارجی در بازار پوشاک ایران، سود سرشاری را نصیب آنها کرد به گونهای که اکثر آنها به فکر زیاد کردن تعداد شعب خود افتادند. اما با روی کار آمدن دولت نهم و جنجالهایی که بر سر برندBenetton بوجود آمد، برندهای خارجی حداکثر سعی خود را کردند تا همان مغازههایی که دایر هستند را حفظ کنند.
البته برخی از این برندها هیچ نمایندگی در ایران ندارند و تنها از طریق قاچاق اجناس آنها وارد گمرکات ایران میشود. حتی به جرات میتوان گفت تنها شرکتهایی از بحران اقتصادی دنیا جان سالم به در بردند که بازارهای پرمشتری خاورمیانه و آسیای شرق سرمایهگذاری کردند زیرا مردمهای کشورهای جهان سوم و درحال توسعه به شدت در زمینه پوشاک و البسه خرج میکنند. به گونهای که در حال حاضر برندهای خارجی در کشورهای صنعتی و آمریکایی در حال دادن ضرر و زیان هستند اما سود حاصل از فروش محصولاتشان در خاورمیانه آنها را سرپا نگه داشته است.
البته کشورهای شرق آسیا علاوه بر بازار پرسود و رو به رشدش، توانسته به نیاز این برندها برای تولید ارزان قیمت کمک کند و به همین دلیل است که بیش از نیمی از تولیدات این برندها در چین رقم میخورد و صاحبان سرمایه در تلاش هستند تا باقی مانده خط تولیداشان را به چین منتقل کنند اما متاسفانه ایران همانند کشورها، تنها به عنوان مصرف کننده، توانسته جایگاه مناسبی رابرای فروشندگان لباس پیدا کند. شاید بتوان پاساژ اسکان در خیابان ولیعصر را به عوان پایگاه مناسبی برای بررسی برندهای خارجی مطرح کرد. البته پاساژهای میلاد نور،هایپر استار هم در این میان توانسته اند شعب مختلفی از برندهای گوناگون افتتاح کنند که هر کسی جرات ورود به آن را ندارد زیرا قیمتهای آن به حدی سرسامآور است که خریداران معمولی ترجیح میدهند که تنها به نگاه حسرتآمیز به این محصولات این برندها از پشت ویترین اکتفا کنند.
بررسیها نشان میدهد که قیمتهایی که در مغازه یا نمایندگی برندهای لباس اعلام میشود با انچه که در سایت به عنوان قیمتی که یک نماینده باید به فروش برساند کاملا متفاوت است و این تفاوت در برخی موارد از 100درصد هم تجاوز میکند. در زیر به بررسی تاریخچه حضور چندین برند در ایران میپردازیم و قیمتهای نمایندگیهایشان را با آنچه که در سایت اعلام کرده را مقایسه کردیم که نتایج جالب و خواندنی بدست آمده است.
بنتون BENETTON
این برند ایتالیایی در سال 1965 توسط اعضای خانواده بنتون تاسیس شد. درحالحاضر این شرکت در بیش از 120 کشور نزدیک 7 هزار مرکز فروش احداث کرده است. وزارت امور خارجه دولت اصلاحات به منظور ارتقا روابط بین ایتالیا و ایران، برند بنتون را در سالهای ابتدایی این دولت برای ادامه فعالیت به ایران دعوت کرد. نتیجه این حضور برای بنتون بسیار پر بار بود زیرا درحالحاضر 6شعبه در تهران و شعباتی دیگر در شهرهای همدان، مشهد، قزوین، اصفهان، یزد، کرمان دارد.
بنتون که اکثر محصولات خود را در چین تولید میکند و در این میان چندین کارخانه هم در ایتالیا باقی مانده که تعداد کمی از این تولیدات کارخانه ایتالیایی به بازار ایران راه پیدا میکند و چینیها بازهم نشان میدهند که در محصولات برند دار هم میتوانند حضور چشمگیری داشته باشند. همین تفاوت در محل تولید نیز باعث ایجاد یک تفاوت غیرقانونی در قیمت شده است. به گونهای که لباس و کفشهایی که در چین تولید میشود به طور میانگین 30 هزار تومان پایینتر از محصولات ایتالیایی به فروش میرسد. با اینکه هیچ تفاوتی بین لباسهای تولید شده در چین و ایتالیا وجود ندارد. و حتی سایت بنتون به شدت تاکید میکند که هیچ تفاوتی بین محصولات چینی و ایتالیایی از نظر کیفیت و قیمت وجود ندارد اما آنچه که در بازار ایران میگذرد با خبرهای سایت کاملا متفاوت است. به عنوان مثال کتانیهای معمولی را میتوان با قیمتهای میان 33 تا 80 دلار در سایت بنتون پیدا کرد اما همین کفشهای معمولی با شماره سریال یکسان از 110 هزار تومان شروع میشود و تا 220 هزار تومان هم قیمتها بهصورت نجومی بالا میرود.
البته کفشهایی که تکنولوژی و مواد متفاوتتری به کار رفته باشد را میتوان با قیمت 300 یا حتی 400 هزار تومان پیدا کرد در حالی که همان کفش در سایت بنتون برای فروش در ایران بین 200 دلار یا 250 دلار قیمت میخورد. این افزایش چندین درصدی در حالی صورت میگیرد که هیچ گونه نظارتی بر روی عملکرد این نمایندگیها وجود ندارد و آنچه که در بازار ایران میگذارد با قیمتگذاری خود بنتون کاملا متفاوت است. تفاوتی که خریداران این محصولات باید جبران کنند. البته این تفاوت در سایر محصولات نیز ادامه پیدا میکند. مثلا یک بلوز بنتون با تفاوت قیمتی 30 هزار تومانی با رقمهای اعلام شده در سایت برای فروش در بازار ایران، در نمایندگیها اتیک میخورد. اما این تفاوت قیمتی در بخش پیراهنهای ورزشی کمتر دیده میشود. در بخش لباس زنان، بحث به شکل متفاوتتری میگذرد زیرا به خاطر محدودیتهایی که از لحاظ قانونی برای ورود لباس زنان وجود دارد، این نمایندگیها تنها اجازه دارند برخی از محصولات محدود این برندها را وارد ایران کنند که آن هم با نظارت شدید اتحادیه پوشاک و اماکن صورت میگیرد. اما در بخش لباس مردانه بحث به شکل دیگری پیگیری میشود و در این بخش هم داستان قسمتهای کفش تکرار میشود و تفاوت قیمتی رقمهای موجود در سایت با آنچه که در نمایندگیها به فروش میرسد خیلیها را از خرید این محصولات پشیمان میکند. پیراهن مردانه در پاساژ اسکان بین 70 تا 150 هزار تومان قیمت میخورد که همان شماره سریال در سایت با قیمت 40 دلار به فروش میرسد که تا 80 دلار نیز ارتقا پیدا میکند.
البته برخی از این برندها هیچ نمایندگی در ایران ندارند و تنها از طریق قاچاق اجناس آنها وارد گمرکات ایران میشود. حتی به جرات میتوان گفت تنها شرکتهایی از بحران اقتصادی دنیا جان سالم به در بردند که بازارهای پرمشتری خاورمیانه و آسیای شرق سرمایهگذاری کردند زیرا مردمهای کشورهای جهان سوم و درحال توسعه به شدت در زمینه پوشاک و البسه خرج میکنند. به گونهای که در حال حاضر برندهای خارجی در کشورهای صنعتی و آمریکایی در حال دادن ضرر و زیان هستند اما سود حاصل از فروش محصولاتشان در خاورمیانه آنها را سرپا نگه داشته است.
البته کشورهای شرق آسیا علاوه بر بازار پرسود و رو به رشدش، توانسته به نیاز این برندها برای تولید ارزان قیمت کمک کند و به همین دلیل است که بیش از نیمی از تولیدات این برندها در چین رقم میخورد و صاحبان سرمایه در تلاش هستند تا باقی مانده خط تولیداشان را به چین منتقل کنند اما متاسفانه ایران همانند کشورها، تنها به عنوان مصرف کننده، توانسته جایگاه مناسبی رابرای فروشندگان لباس پیدا کند. شاید بتوان پاساژ اسکان در خیابان ولیعصر را به عوان پایگاه مناسبی برای بررسی برندهای خارجی مطرح کرد. البته پاساژهای میلاد نور،هایپر استار هم در این میان توانسته اند شعب مختلفی از برندهای گوناگون افتتاح کنند که هر کسی جرات ورود به آن را ندارد زیرا قیمتهای آن به حدی سرسامآور است که خریداران معمولی ترجیح میدهند که تنها به نگاه حسرتآمیز به این محصولات این برندها از پشت ویترین اکتفا کنند.
بررسیها نشان میدهد که قیمتهایی که در مغازه یا نمایندگی برندهای لباس اعلام میشود با انچه که در سایت به عنوان قیمتی که یک نماینده باید به فروش برساند کاملا متفاوت است و این تفاوت در برخی موارد از 100درصد هم تجاوز میکند. در زیر به بررسی تاریخچه حضور چندین برند در ایران میپردازیم و قیمتهای نمایندگیهایشان را با آنچه که در سایت اعلام کرده را مقایسه کردیم که نتایج جالب و خواندنی بدست آمده است.
بنتون BENETTON
این برند ایتالیایی در سال 1965 توسط اعضای خانواده بنتون تاسیس شد. درحالحاضر این شرکت در بیش از 120 کشور نزدیک 7 هزار مرکز فروش احداث کرده است. وزارت امور خارجه دولت اصلاحات به منظور ارتقا روابط بین ایتالیا و ایران، برند بنتون را در سالهای ابتدایی این دولت برای ادامه فعالیت به ایران دعوت کرد. نتیجه این حضور برای بنتون بسیار پر بار بود زیرا درحالحاضر 6شعبه در تهران و شعباتی دیگر در شهرهای همدان، مشهد، قزوین، اصفهان، یزد، کرمان دارد.
بنتون که اکثر محصولات خود را در چین تولید میکند و در این میان چندین کارخانه هم در ایتالیا باقی مانده که تعداد کمی از این تولیدات کارخانه ایتالیایی به بازار ایران راه پیدا میکند و چینیها بازهم نشان میدهند که در محصولات برند دار هم میتوانند حضور چشمگیری داشته باشند. همین تفاوت در محل تولید نیز باعث ایجاد یک تفاوت غیرقانونی در قیمت شده است. به گونهای که لباس و کفشهایی که در چین تولید میشود به طور میانگین 30 هزار تومان پایینتر از محصولات ایتالیایی به فروش میرسد. با اینکه هیچ تفاوتی بین لباسهای تولید شده در چین و ایتالیا وجود ندارد. و حتی سایت بنتون به شدت تاکید میکند که هیچ تفاوتی بین محصولات چینی و ایتالیایی از نظر کیفیت و قیمت وجود ندارد اما آنچه که در بازار ایران میگذرد با خبرهای سایت کاملا متفاوت است. به عنوان مثال کتانیهای معمولی را میتوان با قیمتهای میان 33 تا 80 دلار در سایت بنتون پیدا کرد اما همین کفشهای معمولی با شماره سریال یکسان از 110 هزار تومان شروع میشود و تا 220 هزار تومان هم قیمتها بهصورت نجومی بالا میرود.
البته کفشهایی که تکنولوژی و مواد متفاوتتری به کار رفته باشد را میتوان با قیمت 300 یا حتی 400 هزار تومان پیدا کرد در حالی که همان کفش در سایت بنتون برای فروش در ایران بین 200 دلار یا 250 دلار قیمت میخورد. این افزایش چندین درصدی در حالی صورت میگیرد که هیچ گونه نظارتی بر روی عملکرد این نمایندگیها وجود ندارد و آنچه که در بازار ایران میگذارد با قیمتگذاری خود بنتون کاملا متفاوت است. تفاوتی که خریداران این محصولات باید جبران کنند. البته این تفاوت در سایر محصولات نیز ادامه پیدا میکند. مثلا یک بلوز بنتون با تفاوت قیمتی 30 هزار تومانی با رقمهای اعلام شده در سایت برای فروش در بازار ایران، در نمایندگیها اتیک میخورد. اما این تفاوت قیمتی در بخش پیراهنهای ورزشی کمتر دیده میشود. در بخش لباس زنان، بحث به شکل متفاوتتری میگذرد زیرا به خاطر محدودیتهایی که از لحاظ قانونی برای ورود لباس زنان وجود دارد، این نمایندگیها تنها اجازه دارند برخی از محصولات محدود این برندها را وارد ایران کنند که آن هم با نظارت شدید اتحادیه پوشاک و اماکن صورت میگیرد. اما در بخش لباس مردانه بحث به شکل دیگری پیگیری میشود و در این بخش هم داستان قسمتهای کفش تکرار میشود و تفاوت قیمتی رقمهای موجود در سایت با آنچه که در نمایندگیها به فروش میرسد خیلیها را از خرید این محصولات پشیمان میکند. پیراهن مردانه در پاساژ اسکان بین 70 تا 150 هزار تومان قیمت میخورد که همان شماره سریال در سایت با قیمت 40 دلار به فروش میرسد که تا 80 دلار نیز ارتقا پیدا میکند.