phalagh
مدیر بازنشسته
دانش ظاهری را با مغز می آموزند اما دانش معنوی و دینی با قلب آموخته می شود.
لهم قلوب لایفقهون بها(اعراف 179)
طبع علی قلوبهم فهم لایفقهون(توبه 87)
فهم عمقی با قلب است و نه با مغز
طبع الله علی قلوبهم فهم لایعلمون(توبه 93)
فتکون لهم قلوب یعقلون بها(حج 46)
یطبع الله علی قلوب الذین لایعلمون(روم59)
تعقل و تعلم معنوی با قلب است و نه مغز
خداوند بوسیله جهل تعدادی را گمراه می کند و تعدادی هم بوسیله علم ظاهری.
علم خودش میتواند گمره کننده باشد و بسیاری از علماء هواپرست گمراه هستند و بدترین نوع گمراهی را دارند چراکه بوسیله جهل گمراه نشده اند بلکه بوسیله علم گمراه گشته اند.
و اضله الله علی علم (جاثیه 23 )
خداوند بوسیله علم او را گمراه کرد.ظاهرا دانشمند بود اما تابع هوس های خود بود.
افرایت من التخذ الهه هویه و اضله الله علی علم و ختم علی سمعه و قلبه و جعل علی بصره غشوه......
دانش بوسیله مغز است و دانایی دینی دگرگونی قلبی است.
ما دو قرآن داریم
ا- قرآن مادر و یا اصلی (ام الکتاب ) که تمام آیات آن محکم هستند
2- قرآن نازل شده که آیات آن همه متشابه هستند.و آیات متشابه قرآن نازل شده در یک تقسیم بندی درونی باز بطور نسبی به آیات محکم و متشابه تقسیم می شود.
قرآن اصلی تنها با حواس دل لمس می شود(انه لقرآن کریم *فی کتاب مکنون *لایمسه الاالمطهرون)
قرآن اصلی مانند مرواریدی است که در صدف قرآن نازل شده محفوظ مانده است و تنها دست پاکان قرآن مکنون و مروارید پنهان در صدف را میتوانند لمس کنند.
اما پاکان کسانی هستند که تعقل می کنند و تعقل در قرآن با قلب صورت می گیرد و نه با مغز
و یجعل الرجس علی الذین لایعقلون(یونس 100)
فتکون لهم قلوب یعقلون بها(حج46)
بنابراین مروارید قرآن تنها با حواس دل لمس می شود.
قرآن نازل شده در مغز جای دارد اما قرآن اصلی تنها در دل و قلب جای میگیرد و کسی که قلب اش قفل است نمی تواند قرآن اصلی را بفهمد.
افلا یتدبرون القرآن امن علی قلوب اقفالها
ان فی ذالک لذکری لمن کان له قلب
قلب گوش دارد و تا گوش دل باز نباشد انسان نمی تواند آیات محکم الهی را بشنود و سپس اطاعت کند.
و نطبع علی قلوبهم فهم لایسمعون (اعراف 100)
بر دل هاشان مهر می زنیم ، پس کلام خدا را نمی شنوند)
با گوش خر هم میتوان کلام قرآن نازل شده را شنید ، اما تنها با گوش دل میتوان قرآن اصلی و نازل نشده را شنید و یکی از نشانه های شنیدن کلام حق ، پراشک شدن چشم ها بواسطه شنیدن و شناخت کلام خداست.
و اذا سمعوا ما انزل الی الرسول تری اعینهم تفیض من الدمع مما عرفوا من الحق ، یقولون ربنا امنا فاکتبنا مع الشاهدین (مائده 83)
و چون کلام حق را گوش می دهند می بینی که بواسطه شناخت حق چشمان آنها ، پر از اشک می شود.
قرآن به روشنی میگوید که عده ای گوش می دهند اما چون گوش قلب آنها کر است ، کلام اصلی خدا را نمی شنوند.
و منهم من یستمعون الیک افانت تسمع الصم و لو کانوا لایعقلون (یونس 42)
قرآن اصلی را با چشم دل میتوان دید. چشم سر کور نیست اما چشم دل کور است.
لا تعمی الابصار و لکن تعمی القلوب التی فی الصدور (حج 46)
قرآن و دین به انسان زندگی جدیدی عطا می کند که مرگی ندارد و آن زنده دل ایست. دل انسان را زنده می کند و از دیدگاه قرآن کسی که دل اش زنده نیست مرده به حساب می آید و همانطور که مرده نمی شنود کسی که دل اش مرده ، گوش دل ندارد و کر است.
انک لاتسمع الموتی و لاتسمع الصم الدعا ء اذا ولوا مدبرین (نمل – 80و روم 52)
تو نمیتوانی مردگان را شنوا سازی و آواز خود را به گوش کرانی که از تو روی برمی گردانند برسانی
و ماانت بمسمع من فی القبور (فاطر 22)
انسان مرده دل در قبر است و نمی شنود
و مرده دل کر و لال و کور است .
صم بکم عمی فهم لایعقلون(بقره 171)
کسانی که در دنیا کوردل باشند در آخرت کور محشور می شوند چرا که در آخرت حواس دل بکار آید.
من کان فی هذه اعمی فهو فی الاخره اعمی و اضل سبیلا (اسراء 72)
اما مولانا در باره دل چه میگوید:
مولانا معتقد است که ما ده حس داریم : پنج حس ظاهری و پنج حس باطنی
پنج حس از برون میسور او _____پنج حس از درون مامور او
پنج حسی هست جز این پنج حس
آن چو زر سرخ و این حس ها چو مس
مر دلم را پنج حس دیگر است
حس دل را هر دو عالم منظر است
پنج حس :حس شنوایی ، بینایی ، لامسه ، بویایی و چشایی
حس شنوایی
گوش جسم گوش حیوانی است و گوش دل گوش انسانی است.
گوش خر بفروش و دیگر گوش خر
کاین سخن را درنیابد گوش خر
این گوش برای آن گوش حکم پنبه را برای این گوش دارد.
پنبه آن گوش سِر ، گوش سَر است
تا نگردد این کر ، آن باطن کر است.
چگونه این گوش کر می شود ؟
با سکوت
انصتوا را گوش کن خاموش باش
چون زبان حق نگشتی گوش باش
صدای حق بی صداست. اگر صدای کف زدن یک دست را شنیدیم و اگر صدای کف زدن برگ ها را شنیدیم ، آنگاه گوش دل باز شده است.
تو نبینی برگ ها را کف زدن
گوش دل باید نه این گوش بدن
پیامبر را میتوان گوش نامید و یا او تنها دیده است.
سر به سر گوش است و چشم است این نبی
بلبلا ترک زبان کن باش گوش
ما همه گوش ایم کر شد نقش گوش
ما همه نطق ایم لیکن لب خموش
و یقولون هو اذن ، قل اذن خیرلکم(توبه 61)
و میگویند که پیامبر گوش است بگو گوش برای شما خیر است.
گوش دادن هنر است و اگر ما با گوش دل به سخنان مسلمانان گوش دهیم ، به آنها اعتماد می کنیم و این اعتماد برای راستگویان رحمت است و برای دروغگویان درد و عذاب است. شاید به ما بگویند زودباور است ولی حتی اگر سر مارا بخواهند کلاه بگذارند باز بهتر از بی اعتمادی است و در نهایت سرخود را کلاه میگذارند.
بزرگی انسان به گوش دل است و هرچقدر بیشتر گوش دل بشنود بزرگ تر است.
آدمی فربه شود از راه گوش
جانور فربه شود از حلق و نوش
جسم از خوردن بزرگ می شود ولی غذای روح کلام حق است که باید شنیده شود.
لذا اگر گوش دل ما بسته باشد ، دل می میرد.
آخرین ویرایش:
