قصه فضاپیمایی ما ایرانی ها

mohamad javid

عضو جدید
کاربر ممتاز
سال 1387: ایران به جمع کشورهای صاحب تکنولوژی پرتاب ماهواره به فضا می پیوندد. گروهی از کشورها با شنیدن این خبر احساس خطر می کنند. بعضی نیز به ایران تبریک می گویند. این ماهواره جزء ابتدایی ترین نمونه هاست؛ به طوری که کشورهای پیشرفته به آن بچه ماهواره می گویند!

سال 1388: بعد از گذشت یک سال، ایران آماده است تا سه ماهواره دیگر را به فضا پرتاب کند. سه ماهواره ای که گرچه نسبت به نمونه سال قبل پیشرفته تر هستند اما از لحاظ توانایی و کارکرد با ماهواره های کشورهای پیشرفته هنوز فاصله دارند.

.

.

.

سال 1404: فضا پر شده است از ماهواره های ایرانی که مثل مور و ملخ ریخته اند و بیشترشان هم مسما به اسم مصباح هستند؛ از مصباح 751 بگیر تا مصباح 1425! سایر کشورهای عضو باشگاه فضایی جهان مجبور شده اند تا با ساخت چندین ایستگاه ثابت بر روی زمین، مسیر ماهواره های خود را کنترل کنند تا مبادا با ماهواره های ایرانی -که از لحاظ تعداد چند برابر کل ماهواره های سایر کشورها هستند و اغلب در فضا ویراژ می دهند و بین سایر ماهواره ها لایی می کشند- برخورد کنند!

نتیجه:

1-ایران به ته تکنولوژی فضاپیمایی دست می یابد.:surprised:
2-مصباح اسم برازنده ایست، به خصوص برای فضاپیما!:surprised:
3-ما ایرانی ها تو هر زمینه ای استعداد نداشته باشیم در جوگیر شدن خوب ماهریم.:surprised:
 

Similar threads

بالا