قانون الحاق دولت جمهوري اسلامي ايران به كنوانسيون علامتگذاري موادمنفجره پلاستيكي به منظور شناسايي

[Persia1]

قانون الحاق دولت جمهوري اسلامي ايران به كنوانسيون علامتگذاري مواد منفجره پلاستيكي به منظور شناسايي كه در جلسه علني روز سه‌شنبه مورخ بيست و چهارم مهرماه يكهزار و سيصد و هشتاد و شش مجلس شوراي اسلامي تصويب و در تاريخ 16/8/1386 به تأييد شوراي نگهبان رسيده ، جهت اجراء به دولت ابلاغ ‌گردید.

قانون الحاق دولت جمهوري اسلامي ايران به كنوانسيون علامتگذاري موادمنفجره پلاستيكي به منظور شناسايي​

ماده واحده ـ به دولت جمهوري اسلامي ايران اجازه داده مي‌شود با لحاظ شرط ذيل به كنوانسيون علامتگذاري مواد منفجره پلاستيكي به منظور شناسايي كه در تاريخ دهم اسفند 1369 هجري شمسي برابر با اول مارس 1991 ميلادي در مونترال كانادا توسط شوراي سازمان بين‌المللي هواپيمايي كشوري (ايكائو) به تصويب رسيد و از تاريخ اول تيرماه 1377 هجري شمسي برابر با بيست و يكم ژوئن 1998 ميلادي لازم‌الاجراء گرديد، ملحق شود و سند الحاق را نزد امين كنوانسيون، سازمان بين‌المللي هواپيمايي كشوري، توديع نمايد.
« دولت جمهوري اسلامي ايران به موجب بند (2) ماده (11) كنوانسيون علامتگذاري مواد منفجره پلاستيكي به منظور شناسايي» خود را متعهد به ترتيبات مندرج در بند (1) ماده (11) درخصوص مراجعه به ديوان بين‌المللي دادگستري براي حل و فصل اختلافات ناشي از تفسير يا اجراء مفاد كنوانسيون نمي‌داند. جمهوري اسلامي ايران اعلام مي‌نمايد كه در هر مورد رضايت كليه طرفهاي اختلاف، شرط لازم براي ارجاع موضوع به ديوان بين‌المللي دادگستري است. دولت جمهوري اسلامي ايران مي‌تواند در هر مورد كه ارجاع به داوري را براي حل و فصل اختلاف ناشي از تفسير يا اجراء مفاد كنوانسيون به مصلحت بداند، طبق قوانين داخلي خود عمل كند.
تبصره1ـ دولت موظف است ظرف يك سال از تاريخ تصويب اين قانون، لوايح موردنياز يا آئين‌نامه‌هاي اجرائي لازم را براي اجراء مفاد كنوانسيون تهيه و حسب مورد به مجلس شوراي اسلامي تقديم نمايد.
تبصره2ـ حق شرط: درخصوص بند (3) ماده (7) اين كنوانسيون دولت موظف است در مهلت مقرر نسبت به اخذ مصوبه مجلس شوراي اسلامي براي اصلاحيه پيشنهادي اقدام نمايد. در غير اين صورت و در صورت عدم موافقت مجلس، دولت بايد از طريق قانوني اعتراض خود را نسبت به اصلاحيه به شورا اعلام كند و در هر صورت رعايت اصل هفتاد و هفتم (77) قانون اساسي در اين خصوص الزامي است.

بسم‌الله الرحمن الرحيم
كنوانسيون علامتگذاري مواد منفجره پلاستيكي به منظور شناسايي​

كشورهاي عضو اين كنوانسيون،
با آگاهي از مشكلاتي كه اقدامات تروريستي براي امنيت بين‌المللي ايجاد مي‌كند؛
با اظهار نگراني عميق درباره اقدامات تروريستي با هدف انهدام هواپيما، ديگر وسايل حمل و نقل و اهداف ديگر؛
با اظهار نگراني از اين كه مواد منفجره پلاستيكي براي اقدامات تروريستي مزبور مورد استفاده قرار گرفته است؛
با توجه به اين كه علامتگذاري چنين مواد منفجره‌اي به منظور شناسايي كمك مهمي جهت ممانعت از اقدامات نامشروع مزبور خواهدبود؛
با تصديق اين كه به منظور ممانعت از چنين اقدامات غيرقانوني، نياز مبرمي به سند بين‌المللي است كه كشورها را ملزم كند اقدامات مقتضي را به منظور اطمينان از اين كه مواد منفجره پلاستيكي به طور مقتضي علامتگذاري شده‌اند، اتخاذ نمايند؛
با عنايت به قطعنامه شماره 635 مورخ چهاردهم ژوئن 1989 ميلادي (24/3/1368 هجري شمسي) شوراي امنيت سازمان ملل متحد و قطعنامه شماره 29/44 مورخ چهارم دسامبر1989ميلادي (13/9/1368 هجري شمسي) مجمع عمومي سازمان ملل متحد كه سازمان بين‌المللي هواپيمايي كشوري را ترغيب مي‌كند كار بر روي طراحي نظام بين‌المللي جهت علامتگذاري مواد منفجره پلاستيكي يا ورقي را به منظور شناسايي تشديد نمايد؛
با در نظر گرفتن قطعنامه شماره 8 ـ 27 الف كه به اتفاق آراء توسط بيست و هفتمين اجلاس مجمع عمومي سازمان بين‌المللي هواپيمايي كشوري تصويب شد و اولويت فوق‌العاده تهيه سند بين‌المللي جديدي را در مورد علامتگذاري مواد منفجره پلاستيكي و ورقي به منظور شناسايي، تأييد نمود؛
با توجه به رضايت از نقش ايفاء شده به وسيله شوراي سازمان بين‌المللي هواپيمايي كشوري در تهيه كنوانسيون و نيز تمايل آن به تقبل وظايف مربوط به انجام آن؛
در موارد زير توافق نمودند:
ماده1ـ از نظر اين كنوانسيون:
1ـ « مواد منفجره» به محصولات منفجره‌اي اطلاق مي‌شود كه معمولاً به عنوان « مواد منفجره پلاستيكي» شناخته شده‌اند از جمله مواد منفجره به شكل نرم يا ورقي قابل ارتجاع طبق توضيحاتي كه در پيوست فني اين كنوانسيون قيد گرديده است.
2ـ « عامل شناسايي» به ماده‌اي اطلاق مي‌شود كه در پيوست فني اين كنوانسيون توصيف شده است و درون ماده منفجره، به منظور انجام عمل شناسايي، قرار داده مي‌شود.
3ـ « علامتگذاري» به تشخيص عامل شناسايي درون ماده منفجره طبق پيوست فني اين كنوانسيون اطلاق مي‌شود.
4ـ « ساخت » به هر فرآيندي از جمله فرآيند مجددي كه مواد منفجره را توليد مي‌كند، اطلاق مي‌گردد.
5 ـ « ادوات نظامي مجاز طبق مقررات» شامل گلوله توپ، بمب، اژدر، موشك، مين، راكت، خرجهاي شكل داده شده، نارنجك و سوراخ‌كننده‌ها است كه منحصراً براي مقاصد نظامي يا پليسي طبق قوانين و مقررات كشور عضو ذي‌ربط ساخته‌شده است ولي محدود به اين موارد نمي‌گردد.
6 ـ « كشور سازنده» به هر كشوري اطلاق مي‌شود كه مواد منفجره در قلمرو آن توليد شده است.
ماده2ـ هر كشور عضو، روشهاي مؤثر و ضروري را به منظور ممنوعيت و ممانعت از ساخت مواد منفجره علامتگذاري نشده در قلمرو خويش اتخاذ خواهدنمود.
ماده3ـ
1ـ هر كشور عضو اقدامات مؤثر و ضروري را به منظور ممنوعيت و ممانعت از ورود يا خروج مواد منفجره علامتگذاري نشده به قلمرو خود اتخاذ خواهدنمود.
2ـ بند قبلي در مورد ورود و خروج مواد منفجره علامتگذاري نشده تحت كنترل كشور عضو مزبور طبق بند (1) ماده (4) براي اهدافي مغاير با اهداف اين كنوانسيون، توسط مراجع كشور عضو كه وظايف نظامي يا پليسي را انجام مي‌دهند، اعمال نخواهدشد.
ماده4ـ
1ـ هر كشور عضو اقدامات لازم را جهت اعمال دقيق و نظارت مؤثر بر مالكيت و انتقال مالكيت مواد منفجره علامتگذاري نشده‌اي كه قبل از لازم‌الاجراء شدن اين كنوانسيون نسبت به آن كشور، در قلمرو آن ساخته يا به آن آورده شده‌اند، به منظور ممانعت از منحرف شدن توجه يا كاربرد متناقض با اهداف اين كنوانسيون، اتخاذ خواهدنمود.
2ـ هر كشور عضو اقدامات لازم را در يك دوره سه ساله از تاريخ لازم‌الاجراء شدن اين كنوانسيون نسبت به آن كشور اتخاذ خواهدنمود تا اطمينان حاصل نمايد كه كليه موجودي مواد منفجره موضوع بند (1) اين ماده كه در اختيار مراجع نظامي يا پليسي نيست، معدوم گرديده يا به منظور اهدافي موافق با اهداف اين كنوانسيون مصرف، علامتگذاري يا به صورت دائم بي‌اثر مي‌گردند.
3ـ هر كشور عضو اقدامات لازم را در يك دوره پانزده ساله از تاريخ لازم‌الاجراء شدن اين كنوانسيون نسبت به آن كشور، اتخاذ خواهدكرد تا اطمينان حاصل نمايد كه كليه موجودي مواد منفجره موضوع بند (1) اين ماده كه در اختيار مراجع نظامي يا پليسي است و به عنوان جزء لاينفك ادوات نظامي مجاز طبق مقررات درنيامده، معدوم گرديده يا به منظور اهدافي موافق با اهداف اين كنوانسيون مصرف، علامتگذاري يا به صورت دائم بي‌اثر مي‌گردند.
4ـ هر كشور عضو اقدامات لازم را از تاريخ لازم‌الاجراء شدن اين كنوانسيون نسبت به آن كشور اتخاذ خواهد كرد تا از انهدام هر چه زودتر مواد منفجره علامتگذاري نشده در قلمرو آن كه ممكن است در آن قلمرو كشف شوند و موضوع بندهاي پيشين اين ماده نيستند، غير از موجودي مواد منفجره علامتگذاري نشده‌اي كه در اختيار مراجع نظامي يا پليسي است و به عنوان جزء لاينفك ادوات نظامي مجاز طبق مقررات در نيامده، اطمينان حاصل نمايد.
5 ـ هر كشور عضو اقدامات ضروري را براي اعمال كنترل دقيق و مؤثر بر مالكيت و انتقال مالكيت مواد منفجره موضوع بند (2) بخش (1) پيوست فني اين كنوانسيون اتخاذ خواهد كرد تا از انحراف يا استفاده براي اهدافي متناقض با اهداف اين كنوانسيون جلوگيري به عمل آيد.
6 ـ هر كشور عضو اقدامات ضروري را اتخاذ خواهد نمود تا اطمينان حاصل نمايد كه در قلمرو آن، مواد منفجره علامتگذاري نشده ساخته شده از زمان لازم‌الاجراء شدن اين كنوانسيون نسبت به آن كشور كه به گونه‌اي كه در جزء (ت) بند (2) بخش (1) پيوست فني اين كنوانسيون مشخص شده، ساخته نشده‌اند و مواد منفجره علامتگذاري نشده‌اي كه ديگر در حيطه شمول ساير جزءهاي بند(2) مزبور قرار ندارند در اسرع وقت منهدم مي‌شوند.
ماده5 ـ
1ـ كميسيون فني بين‌المللي مواد منفجره (كه از اين پس « كميسيون» ناميده مي‌شود) به وسيله اين كنوانسيون متشكل از حداقل پانزده و حداكثر نوزده عضو تعيين شده توسط شوراي سازمان بين‌المللي هواپيمايي كشوري (كه از اين پس « شورا» ناميده مي‌شود) از ميان افراد معرفي‌شده توسط كشورهاي عضو اين كنوانسيون تشكيل مي‌شود.
2ـ اعضاء كميسيون، كارشناساني خواهندبود كه داراي تجربه اساسي و مستقيم در ارتباط با ساخت يا شناسايي يا تحقيقات در زمينه مواد منفجره مي‌باشند.
3ـ اعضاء كميسيون براي يك دوره سه ساله خدمت خواهند كرد و واجد شرايط براي انتصاب مجدد خواهندبود.
4ـ جلسات كميسيون حداقل يك‌بار در سال مقر سازمان بين‌المللي هواپيمايي كشوري يا در زمان و مكانهايي كه ممكن است شورا تعيين يا تصويب كند، تشكيل خواهدشد.
5 ـ كميسيون، آئين‌كار خود را كه منوط به تصويب شورا خواهدبود، تصويب خواهدكرد.
ماده6 ـ
1ـ كميسيون، پيشرفتهاي فني در ارتباط با ساخت، علامتگذاري و شناسايي مواد منفجره را ارزيابي خواهدكرد.
2ـ كميسيون از طريق شورا، يافته‌هاي خود را به كشورهاي عضو و سازمانهاي بين‌المللي ذي‌ربط گزارش خواهدكرد.
3ـ كميسيون در صورت لزوم، توصيه‌هايي را به شورا براي اعمال اصلاحاتي در پيوست فني اين كنوانسيون ارائه خواهدكرد. كميسيون تلاش خواهدكرد تصميمات خود را در مورد توصيه‌هاي مزبور به اتفاق آراء اتخاذ كند. در صورت عدم نيل به اتفاق آراء ، كميسيون چنين تصميماتي را با رأي اكثريت دو سوم اعضاء خود اتخاذ خواهدكرد.
4ـ شورا مي‌تواند بنا به توصيه كميسيون، اصلاحيه‌هاي پيوست فني اين كنوانسيون را به كشورهاي عضو پيشنهاد نمايد.

 

[Persia1]

ماده 7 ـ
1ـ هر كشور عضو مي‌تواند ظرف مدت نود روز از تاريخ اطلاعيه اصلاحيه پيشنهادي پيوست فني اين كنوانسيون، نظرات خود را به شورا منتقل نمايد. شورا، اين نظرات را در اسرع وقت جهت رسيدگي به كميسيون ارسال خواهد كرد. شورا، هر كشور عضوي را كه در مورد اصلاحيه پيشنهادي، نظراتي ارائه كند يا با آن مخالفت نمايد براي مشورت با كميسيون دعوت خواهد كرد.
2ـ كميسيون، نظرات كشورهاي عضو را كه به موجب بند قبلي ارائه شده بررسي نموده و مراتب را به شورا گزارش خواهد كرد. شورا پس از ملاحظه گزارش كميسيون و با در نظر گرفتن ماهيت اصلاحيه و نظرات كشورهاي عضو، از جمله كشورهاي توليدكننده مي‌تواند اصلاحيه را براي تصويب به كليه كشورهاي عضو پيشنهاد نمايد.
3ـ چنانچه اصلاحيه پيشنهادي توسط پنج كشور عضو يا بيشتر، از طريق ارسال اطلاعيه كتبي به شورا ظرف مدت نود روز از تاريخ اعلام اصلاحيه به شورا مورد اعتراض قرار نگيرد، پذيرفته‌شده تلقي مي‌گردد و يكصد و هشتاد روز پس از آن يا پس از دوره ديگري كه در اصلاحيه پيشنهادي مشخص گرديده، براي كشورهاي عضوي كه به طور صريح اعتراضي نسبت به آن ندارند، لازم‌الاجراء خواهد شد.
4ـ كشورهاي عضوي كه به طور صريح نسبت به اصلاحيه پيشنهادي اعتراض كرده‌اند مي‌توانند متعاقباً به وسيله توديع سند پذيرش يا تصويب رضايت خود را نسبت به متعهد شدن به وسيله مفاد اصلاحيه اعلام نمايند.
5 ـ در صورتي كه پنج كشور عضو يا بيشتر نسبت به اصلاحيه پيشنهادي اعتراض نموده باشند، شورا مراتب را براي رسيدگي بيشتر به كميسيون ارجاع خواهد نمود.
6 ـ در صورتي كه اصلاحيه پيشنهادي طبق بند (3) اين ماده مورد تصويب قرار نگيرد، شورا مي‌تواند فراهمايي (كنفرانسي) را با حضور همه كشورهاي عضو تشكيل دهد.
ماده 8 ـ
1ـ كشورهاي عضو، در صورت امكان اطلاعاتي را كه به كميسيون در انجام وظايف خود به موجب بند (1) ماده (4) كمك مي‌كند، ارائه خواهند كرد.
2ـ كشورهاي عضو، شورا را به طور مرتب از اقداماتي كه در اجراء مفاد اين كنوانسيون اتخاذ كرده‌اند، آگاه خواهند نمود. شورا اطلاعات مزبور را براي همه كشورهاي عضو و سازمانهاي بين‌المللي مربوط ارسال خواهد نمود.
ماده 9ـ شورا با همكاري كشورهاي عضو و سازمانهاي بين‌المللي مربوط، اقدامات مقتضي را براي تسهيل اجراء اين كنوانسيون از جمله تأمين كمكهاي فني و اقداماتي براي مبادله اطلاعات مربوط به پيشرفتهاي فني در علامتگذاري و شناسايي مواد منفجره اتخاذ خواهد كرد.
ماده10ـ پيوست فني اين كنوانسيون، جزء لاينفك اين كنوانسيون را تشكيل خواهدداد.
ماده11ـ
1ـ هر اختلاف بين دو يا چند كشور عضو راجع به تفسير يا اجراء اين كنوانسيون كه از طريق مذاكره حل و فصل نشود، بنا به درخواست يكي از آنها به داوري ارجاع خواهد شد. در صورتي كه ظرف شش ماه از تاريخ درخواست داوري، اعضاء نتوانند در مورد برگزاري داوري توافق نمايند، هر يك از آن اعضاء مي‌توانند اختلاف را طبق اساسنامه ديوان بين‌المللي دادگستري از طريق درخواست، به آن ديوان ارجاع نمايند.
2ـ هر كشور عضو مي‌تواند در هنگام امضاء ، تنفيذ، پذيرش، يا تصويب اين كنوانسيون يا الحاق به آن اظهار نمايد كه خود را ملزم به بند قبلي نمي‌داند. ساير كشورهاي عضو نسبت به هر كشور عضوي كه چنين حق شرطي را در نظر گرفته است، به وسيله بند قبلي متعهد نخواهند بود.
3ـ هر كشور عضو كه حق شرطي را طبق بند قبلي در نظر گرفته باشد مي‌تواند در هر زمان با ارسال اطلاعيه‌اي به امين اسناد، از حق شرط مزبور صرف‌نظر نمايد.
ماده12ـ هيچ حق شرطي را به جز آنچه در ماده (11) پيش‌بيني شده، نمي‌توان در مورد اين كنوانسيون در نظر گرفت.
ماده13ـ
1ـ اين كنوانسيون در مونترال از اول مارس 1991 ميلادي (10/12/1369 هجري شمسي) براي امضاء كشورهاي شركت‌كننده در فراهمايي (كنفرانس) بين‌المللي حقوق هوايي كه از 12 فوريه (23/11/1369 هجري شمسي) تا اول مارس 1991 ميلادي (10/12/1369 هجري‌شمسي) در مونترال برگزارگرديد مفتوح خواهد بود. كنوانسيون پس از اول مارس1991 ميلادي (10/12/1369 هجري شمسي) براي امضاء كليه كشورها در مقر سازمان بين‌المللي هواپيمايي كشوري در مونترال تا زمان لازم‌الاجراء شدن طبق بند (3) اين ماده مفتوح خواهدبود. هر كشوري كه اين كنوانسيون را امضاء نكند مي‌تواند در هر زماني به آن ملحق شود.
2ـ اين كنوانسيون منوط به تنفيذ، پذيرش، تصويب يا الحاق كشورها خواهد بود. اسناد تنفيذ، پذيرش، تصويب يا الحاق نزد سازمان بين‌المللي هواپيمايي كشوري توديع خواهد شد كه بدين وسيله به امين اسناد سپرده مي‌گردد. هنگام توديع اسناد تنفيذ، پذيرش، تصويب يا الحاق، هر كشور اظهار خواهد كرد كه آيا يك كشور توليدكننده مي‌باشد يا خير؟
3ـ اين كنوانسيون در شصتمين روز پس از توديع سي و پنجمين سند تنفيذ، پذيرش و تصويب يا الحاق نزد امين اسناد لازم‌الاجراء خواهد شد مشروط بر اين كه حداقل پنج كشور از كشورهاي مزبور به‌موجب بند(2) اين ماده اعلام كرده باشند كه كشور توليدكننده‌اند. چنانچه قبل از توديع اسناد پنج كشور توليدكننده، سي و پنج سند توديع شده باشد، اين كنوانسيون در شصتمين روز پس از تاريخ توديع سند تنفيذ، پذيرش، تصويب يا الحاق پنجمين كشور توليدكننده لازم‌الاجراء خواهد شد.
4ـ اين كنوانسيون براي كشورهاي ديگر، شصت روز پس از تاريخ توديع اسناد تنفيذ، پذيرش، تصويب يا الحاق آنها، لازم‌الاجراء خواهد شد.
5 ـ به محض اين كه اين كنوانسيون، لازم‌الاجراء گردد، طبق ماده (102) منشور سازمان ملل متحد و به موجب ماده (83) كنوانسيون بين‌المللي هواپيمايي كشوري (شيكاگو 1944 ميلادي برابر با 1323 هجري شمسي) نزد امين اسناد به ثبت خواهد رسيد.
ماده14ـ امين اسناد كليه امضاءكنندگان و كشورهاي عضو را فوراً از موارد زير آگاه خواهد كرد:
1ـ هر امضاء اين كنوانسيون و تاريخ آن.
2ـ توديع هر سند از تنفيذ، پذيرش، تصويب يا الحاق و تاريخ آن، با اشاره خاص به اين كه آيا كشور مزبور خود را به عنوان كشور توليدكننده مشخص كرده است يا خير؟
3ـ تاريخ لازم‌الاجراء شدن اين كنوانسيون.
4ـ تاريخ لازم‌الاجراء شدن هر اصلاحيه اين كنوانسيون يا پيوست فني.
5 ـ هر اعلام انصراف از عضويت انجام شده به موجب ماده (15) و
6 ـ هر اعلاميه صادره به موجب بند (2) ماده (11).
ماده15ـ
1ـ هر كشور عضو مي‌تواند از طريق ارسال اطلاعيه كتبي به امين اسناد از عضويت در اين كنوانسيون منصرف گردد.
2ـ انصراف از عضويت يكصد و هشتاد روز پس از تاريخي كه اطلاعيه توسط امين اسناد دريافت شده است، نافذ خواهد شد.
براي گواهي مراتب فوق، امضاءكنندگان تام‌الاختيار زير كه از سوي دولتهاي خود به طور مقتضي مجاز شده‌اند، اين كنوانسيون را امضاء نمودند.
اين كنوانسيون در نخستين روز مارس1991 ميلادي (10/12/1369 هجري شمسي) در مونترال در يك نسخه اصلي تدوين و در پنج نسخه معتبر به زبانهاي انگليسي، فرانسوي، روسي، اسپانيايي و عربي تنظيم گرديد.

 

[Persia1]

پيوست فني​

بخش 1ـ توصيف مواد منفجره
1ـ مواد منفجره موضوع بند (1) ماده (1) اين كنوانسيون موادي است كه:
الف ـ با يك يا چند ماده منفجره بسيار قوي كه در حالت خالص خود، فشار بخاري كمـتر از 4ـ 10 پاسكال در حرارت 25 درجه سانتيگراد را دارا مي‌باشد، ساخته شده باشد.
ب ـ با يك ماده پوششي ساخته شده باشد.
پ ـ به صورت تركيبي، در حرارت معمولي اتاق، نرم يا قابل تغيير مي‌باشد.
2ـ مواد منفجره زير، حتي اگر مطابق توصيف مواد منفجره موضوع بند (1) اين بخش باشد، مادامي كه به منظورهاي خاص زير نگاهداري يا استفاده مي‌شود يا به گونه‌اي كه در آنجا توصيف شده، تركيب شده باشد، يعني مواد منفجره‌اي با مشخصات زير باشد، مواد منفجره تلقي نخواهد شد:
الف ـ ساخته يا نگاهداري‌شده در مقادير محدود، فقط براي مصرف در تحقيق، توسعه يا آزمايش مجاز طبق مقررات مواد منفجره جديد يا اصلاح شده.
ب ـ ساخته يا نگاهداري شده، در مقادير محدود، فقط براي مصرف در آموزش مجاز طبق مقررات شناسايي مواد منفجره و يا توسعه يا آزمايش تجهيزات شناسايي مواد منفجره.
پ ـ ساخته يا نگاهداري شده، در مقادير محدود فقط براي مقاصد علمي مجاز طبق مقررات، يا
ت ـ اختصاص داده شده يا تركيب شده به عنوان يك بخش لاينفك ادوات نظامي مجاز طبق مقررات در قلمرو كشور توليدكننده ظرف مدت سه سال پس از لازم‌الاجراء شدن اين كنوانسيون نسبت به آن كشور چنين تلقي خواهد شد كه ادوات توليدشده مزبور در مدت دوره سه ساله يادشده، ادوات نظامي مجاز طبق مقررات موضوع بند (4) ماده (4) اين كنوانسيون مي‌باشد.
3ـ در اين بخش:
ـ اصطلاح « مجاز طبق مقررات» در جزءهاي (الف)، (ب) و (پ) بند (2) به معني مجاز طبق قوانين و مقررات كشور عضو مربوط است.
ـ اصطلاح « مواد منفجره قوي» شامل «سيكلوتترامتيلن تترانيترامين (HMX)، پنتااريتريتول تترانتيرات (PETN) و سيكلوتري متيلن‌تري نيترامين (RDX) مي‌شود اما محدود به اين مواد نمي‌شود.
بخش 2ـ عوامل شناسايي
عامل شناسايي هر يك از موادي است كه در جدول زير بيان گرديده است. عوامل شناسايي توصيف شده در اين جدول براي استفاده به منظور افزايش توانايي شناسايي مواد منفجره توسط وسائل شناسايي بخار در نظر گرفته شده است. در هر حالت، افزودن عامل شناسايي به ماده منفجره به روشي انجام خواهد شد تا توزيع يكنواخت در محصول تمام شده حاصل شود. حداقل غلظت عامل شناسايي در محصول تمام شده در زمان ساخت در جدول مزبور نشان داده شده است.

جدول​

نام عامل شناسايي : اتيلن گليكول دي نيترات (EGDN)
فرمول مولكولي : 2(3NO)4 H2C
وزن مولكولي : 152
حداقل ضرايب : 2/0%
نام عامل شناسايي : 2 و 3 دي‌متيل 2 و 3 دي‌نيترو بوتان (DMNB)
فرمول مولكولي : 2(2NO)12 H6C
وزن مولكولي : 176
حداقل ضرايب : 1/0%
نام عامل شناسايي : پارامونو نيتروتولوئن (P-MNT)
فرمول مولكولي : 2NO7H7C
وزن مولكولي : 137
حداقل ضرايب : 5/0%
نام عامل شناسايي : اورتو ـ مونونيتروتولوئن (O-MNT)
فرمول مولكولي : 2NO7H7C
وزن مولكولي : 137
حداقل ضرايب : 5/0%
هر ماده منفجره كه در نتيجه فرمول معمولي شامل هر يك از عوامل شناسايي تعيين شده به مقدار يا بيش از مقدار حداقل غلظت لازم باشد، علامتگذاري شده تلقي خواهد شد.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و دو تبصره منضم به متن موافقتنامه، شامل مقدمه و پانزده ماده و يك پيوست در جلسه علني روز سه‌شنبه مورخ بيست و چهارم مهر ماه يكهزار و سيصد و هشتاد و شش مجلس شوراي اسلامي تصويب و در تاريخ 16/8/1386 به تأييد شوراي نگهبان رسيد.

رئيس مجلس شوراي اسلامي ـ غلامعلي حدادعادل​

متن کامل (pdf)


منبع:دادخواهی دات نت
​