[عکاسی] - درباره ی عکاسی

[n*@*f*@*s]

تعریف عکاسی




عکاسی علاوه بر اینکه یک علم به شمار می رود، هنر نیز هست. عکاس های بیشماری در دنیا هستند که به طور حرفه ای این شغل را انجام می دهند. این عکاس ها هر کدام در زمینه های خاصی فعالیت دارند و از مناظر و سوژه های متنوعی عکاسی می کنند. عکاسی با دوربین های عکاسی مختلفی انجام می شوند. دوربین های عکاسی به سه دسته حرفه ای، نیمه حرفه ای و کامپکت تقسیم می شوند. دوربین حرفه ای را همان طور که از نامش پیداست، عکاس های حرفه ای استفاده می کنند. دوربین های نیمه حرفه ای را دوستداران و مشتاقان هنر عکاسی و آنهایی که می خواهند به تدریج وارد این هنر شوند، استفاده می کنند. کامپکت ها نیز تقریبا میان همه مردم عمومیت دارند. اصولا دوربین های کامپکت عکاسی نیازی به آشنایی با حرفه عکاسی ندارند و فقط با یک کلید، می توان از سوژه های مختلف عکس گرفت.




درست است که با دوربین های کامپکت و دیجیتال جدید، بدون هیچ تنظیماتی می توان عکاسی کرد اما باید بدانید فرایندها مختلفی داخل دوربین صورت می گیرد که همه آنها در کنار یکدیگر، عکس را شکل می دهند. برای داشتن عکس های بی نقص و با کیفیت با کمترین میزان نویز باید همه قابلیت های دوربین به طور مناسب تنظیم شوند.



دو نوع عکاسی سیاه و سفید و رنگی داریم.



1. عکس سفید وسیاه



عکاسی در زمان های قدیم سیاه و سفید یا تک رنگ بود. عکس های سیاه و سفید ارزان قیمت بودند و نمای زیبایی نیز داشتند. این روند سال های طولانی ادامه داشت تا زمانی که فیلم های رنگی اختراع شدند. البته در مورد عکس های تک رنگ باید بدانید که به طور کامل سفید یا سیاه نبودند. در میان رنگ های وابسته به دو رنگ اصلی نیز وجود داشتند. ترکیب این رنگ ها به پروسه شکل گیری و چاپ عکس بستگی داشت. روند Cyanotype برای دادن افکت های سفید و آبی به عکس استفاده می شد. البته رنگ های دیگری همچون قهوه ای نیز در عکاسی تک رنگ مورد استفاده قرار می گیرد.



عکس های سیاه و سفید هنوز هم میان مردم و عکاس های حرفه ای طرفدار دارند. بیشتر دوربین های دیجیتال افکت های مختلفی همچون گزینه های سیاه-سفید، قهوه ای یا تک رنگ های دیگری دارند که کاربر می تواند با توجه به علاقه و سلیقه خود یکی از آنها را انتخاب کند.




2. عکس رنگی



عکاسی رنگی، اواسط قرن 19 میلادی میان عکاس ها باب شد. رنگ تاثیر بهتری در عکس ها داشت. البته در ابتدای این روند، رنگ ها بعد از مدتی که در مقابل نور قرار داشتند، رنگ خود را از دست می دادند. در سال 1861 میلادی، نخستین عکس رنگی مبتنی بر قاعده تفکیک رنگ ها گرفته و ثبت شد. این عکس، بر اساس قانونی فیزیکی بود که در سال 1855 میلادی توسط فیزیکدانی به نام جیمز کلرک مکسوِل (James Clerk Maxwell) کشف شده بود. این فیزیکدان کشف کرده بود که می شود با سه رنگ آبی، قرمز و سبز، به عکس های سیاه و سفید، رنگ و روح بخشید. او سه کانال رنگ پایه برای دوربین های تعبیه کرد تا بتوان به کمک آنها عکس های رنگی گرفت. بعدها رنگ های دیگر نیز به فیلترهای دوربین ها اضافه شد تا جاییکه امروزه عکس های رنگی بسیار زیبایی می توانید ثبت کنیم.



عکاسی از نظر فردی که آن را انجام می دهد به دو دسته آماتور و حرفه ای تقسیم می شود:



1. آماتور



آماتور، به فردی گفته می شود که برای سرگرمی و تفریح عکاسی می کند. عموما، عکس های این افراد حرفه ای نیستند و زاویه درستی نیز ندارند. این افراد فقط از روی علاقه یا برای ثبت لحظه های زیبای خانوادگی، دوستانه، مناظر یا جشن ها و مهمانی ها عکس می گیرند. عکاسی شغل آماتورها نیست. آنها هیچ گونه سود مالی از عکاسی خود کسب نمی کنند.




2.حرفه ای



عکاسی، شغل عکاس های حرفه ای و منبع درآمد آنهاست. آنها در ازای پول عکاسی می کنند. عکاس های حرفه ای در زمینه ها مختلفی مشغول به کار هستند. برخی از آنها درآمدهای بسیار بالا دارند و تعدادی دیگر نیز با عکس های خود جنجال آفرینی می کنند.
برای آشنایی بیشتر با زمینه های مختلف عکاسی حرفه ای، موارد زیر را برایتان انتخاب کرده و توضیح داده ایم.



عکاسی تبلیغاتی



برای گرفتن عکس های تبلیغاتی حتما باید در این حرفه مهارت کافی داشته باشید. این عکس ها با هدف افزایش تعداد مشتری های کالاهای مورد نظر گرفته می شوند. شرکت های تبلیغاتی متنوع و متعددی در سرتاسر دنیا وجود دارند که به امر تبلیغات مشغول هستند. آنها از عکاس های حرفه ای برای گرفتن عکس های مناسب برای تبلیغات محصولات مشتری های خود استفاده می کنند.



عکاسی مد



عکاسی در زمینه مد نیز کاربرد فراوانی دارد. عکاسانی که در صنعت لباس و مد فعالیت می کنند، درآمدهای بسیار بالایی دارند.



عکاسی از صحنه جرم



نوعی از عکاسی مرتبط به پلیس و ماموران آگاهی است. این عکاس ها اصولا از صحنه های جرم و جنایت همچون دزدی و قتل عکس می گیرند که بیشتر به صورت سیاه و سفید است.



عکاسی از طبیعت



نوع دیگری از عکاسی مربوط به عکاسی از منظره های زیبای طبیعت است. این عکس ها کاربردهای متنوعی دارند و از آنها می توان در جاهای مختلف استفاده می کرد.



عکاسی برای صنعت غذایی



عکاسی از مواد غذایی نیز یکی دیگر از شاخه های عکاسی تبلیغاتی است که برای صنعت مواد غذایی استفاده می شود.



عکاسی مطبوعاتی



عکاسی مطبوعاتی برای روزنامه ها و مجله ها انجام می شود. این عکس ها برای بیان تصویری خبر یا مقاله استفاده می شوند. عکاسی مطبوعاتی علاوه بر جنبه گزارشی، برای معرفی محصولات، معرفی یک شخص و ... نیز کاربرد دارد.



عکاس خبری


عکاس های خبری عموما دنبال سوژه های داغ و ناب برای شکار هستند. آنها می توانند به راحتی با یک عکس جنجال آفرینی کنند. این عکس ها می تواند جنبه مثبت یا منفی داشته باشد. عکاس خبری می تواند به بازار شایعات جامعه دامن بزند، یا احساسات مخاطبان را با عکس هایی با مفاهیم متعالی تحت تاثیر قرار بدهد.



عکاسی از مجالس و عروسی



عکاس های عروسی که از نام شغلشان مشخص است. آنها از مراسم و جشن ها عکس تهیه می کنند.این عکس ها در آتلیه، سالن یا طبیعت گرفته می شوند.



عکاسی از حیات وحش



عکاس هایی که در زمینه عکاسی حیات وحش مشغول کار هستند، از زندگی حیوانات وحشی عکس تهیه می کنند.



البته عکاسی به موارد فوق محدود نمی شود. از دیگر انواع عکاسی باید به عکاسی های مستند، اکشن، عکاسی میکرو، ماکرو، گلامور، هوایی، زیر آب، سفر، فضایی، هنری، ورزشی، معماری، نمایشی اشاره کرد.


منبع : boomeabi

 

[n*@*f*@*s]

ادامه ی موضوع

ادامه ی موضوع

تاریخچه




واژه « photography» به معنای عکاسی، از ترکیب دو کلمه یونانی Phos به معنای نور و Graphi به معنای نوشتن با نور ساخته شده است. این واژه نخستین بار توسط فردی به نام سِر جان هرشل (Sir John Herschel) در 14 مارس سال 1839 به کار برده شد.



عکاسی چیست؟



عکاسی را می توان علم، هنر و خلاقیت دانست. با دوربین عکاسی و داشتن علم آن می توان تصاویر بسیار زیبایی ثبت کرد. در زمان های قدیم دوربین های عکاسی، جعبه های چوبی تاریکی بودند که فقط عده معدود و انگشت شماری که علم استفاده از آن را داشتند می توانستند از آن استفاده کنند. حرفه عکاسی به تدریج همه گیر شد تا جایی که دوربین های بزرگ و چوبی به انواع کوچک و کوچک تر تبدیل شدند. امروزه دیگر برای ثبت مناظر جالب توجه، به داشتن علم و شناخت دوربین و کارایی آن نیازی نیست. فقط کافیست یک کلید را فشار دهید تا فناوری در خدمت شما باشد. دوربین های دیجیتال جیبی که امروزه میان مردم رواج دارند، معنای اصلی و قدیمی عکاسی و دوربین را از بین برده اند.




عکاسی در واقع به فرایند ثبت تصویر می گویند. این روند به این صورت است که دوربین، نور را بر سطحی حساس به نور همچون نگاتیو یا حسگر، ثبت می کند. الگوهای نوری تابیده شده، روی سطح حساس به نور تاثیر می گذراند و در آخر تصویر ایجاد می شود. همان طور که در بالا نیز اشاره کردیم، عکاسی علاوه بر جنبه هنری، دو جنبه صنعتی و علمی نیز دارد. هنر عکاسی روی کاغذهای حساس، از سال 1839 میلادی آغاز شد.



عکاسی با دوربین انجام می شود. بنابراین پیش از توضیح بیشتر در مورد عکاسی کمی به انواع دوربین ها و سیر تکاملی آنها می پردازیم. دوربین های اولیه، اتاقک های کوچک و تاریکی بودند که از چوب ساخته می شدند و هیچ نوری به داخل آنها راه نداشت. در جلوی این اتاقک ها، سوراخی به قطر یک میلی متر وجود داشت که تصویر روبه رو به صورت برعکس داخل جعبه منعکس می شد.
دوربین ها در طول تاریخ تغییر کردند و زمانی که به یک دستگاه الکترونیک تبدیل شدند که برای ذخیره عکس از حسگرهای حساس به نور که معمولا سیموس یا CCD هستند استفاده می کردند. تصاویر گرفته شده با این دوربین ها، بعد از طی مراحلی به حافظه دوربین منتقل می شوند. این دوربین ها را دیجیتال می نامند. در دوربین های دیجیتال، تصویر روی فیلم ثبت نمی شود، بلکه حسگرهای سی‌سی‌دی یا سیموس این کار را انجام می دهند.


البته دوربین‌های دیجیتال نیز بسیار شبیه به دوربین‌ های عکاسی دارای فیلم هستند. در دوربین های معمولی، فیلم حساس به نور تصویر را ذخیره می‌سازد. در حالیکه در دوربین دیجیتال، این کار با استفاده از ترکیبی از فناوری پیشرفته به نام حسگر انجام می شود و عکس بلافاصه قابل نمایش و دیدن است.



عکس ها را می توان با کمک ابزارهای کامپیوتری تغییر داد. می توان یک عکس بی روح و بی رنگ را با نرم افزارهای ویرایش عکس به تصاویر زیبا و جذاب تبدیل کرد. هنر عکاسی همیشه با هنر ویرایش عکس همراه است. بیشتر عکاس های بزرگ دنیا با کمک ابزارهای فتوشاپ، عکس های خود را به یک اثر هنری زیبا تبدیل می کنند. البته ویرایش بیش از حد نیز ذات عکس بودن یک عکس را از بین می برد.



در هنر عکاسی موارد و نکات بسیار زیادی برای توجه وجود دارند. یک عکاس باید دید متفاوتی به اطراف داشته باشد تا عکس زیبا و منحصر به فردی خلق کند. شناخت دوربین عکاسی، نحوه استفاده از آن یا آشنایی با ابزارهای ویرایش عکس به تنهایی برای خلق یک عکس زیبا کافی نیستند. عکاسی نیز همچون دیگر هنرها، نیاز به خلاقیت و مهارت دارد. با نوآوری حتی می توان تصویری متفاوت از چیزهایی را به بیننده و مخاطب نشان داد که شاید هر روز آنها را می بیند اما به آنها توجه ندارد. یا شاید با نگاهی دیگر به آن نگاه می کند.



عکس های را هم می توان روی صفحه های نمایش دیجیتال تماشا کرد. هم می توان آنها را روی کاغذهای مخصوص چاپ کرد و در آلبوم از ورق زدن خاطرات و زیبایی ها لذت برد.



عکاسی زمینه های مختلفی همچون عکاسی از طبیعت، پرتره، آتلیه، مطبوعاتی و ... دارد. انتخاب هر کدام از آنها به علاقه و حرفه عکاس بستگی دارد.



این روزها، تقریبا همه مردم عکاسی می کنند اما نمی توان به آنها عکاس گفت. عکاس به فردی اطلاق می شود که دوربین را می شناسد، نگاهش به اطراف متفاوت است. در زمینه عکاسی تحصیل و تحقیق کرده و ساعت های متمادی به ثبت لحظه های مختلف پرداخته است.



دوربین های عکاسی نیز متفاوت هستند. اگر آنها را به چند دسته کلی تقسیم کنیم می توانید به دوربین های SLR (حرفه ای)، DSLR (نیمه حرفه ای) و دیجیتال های اتوماتیک که فقط با اشاره یک کلید کار می کنند، نام برد.



دیگر مثل قدیم نیازی نیست بعد از تمام شدن فیلم دوربین، فیلم دیگری بخریم تا عکس بیشتری بگیریم. دوربین های دیجیتال در خود کارت های حافظه با ظرفیت های مختلف دارند که عکس ها را در آن ذخیره می کنند. می توان این حافظه ها را به دیگر وسایل وصل کرد و از تماشای عکس های گرفته شده لذت برد. وقتی حافظه پر شود می توان عکس ها را در کامپیوتر کپی و ذخیره کرد تا دوباره فضای خالی برای گرفتن عکس های بیشتر داشته باشیم.



برای نگه داشتن عکس های چاپی می توان از اسکنر کمک گرفت.



برای آشنایی بیشتر با دوربین باید بخش های اصلی آن را بشناسیم. برخی از مشخصات دوربین های دیجیتال به شرح زیر هستند:



فوکوس


فوکوس برای شفافیت بیشتر سوژه در کادر صورت می گیرد. این کار می تواند به صورت دستی و توسط عکاس صورت بگیرد یا خود دوربین به طور خودکار روی سوژه ای که وسط کادر قرار دارد فوکوس کند. در هر صورت، با فوکوس روی سوژه، کمترن میزان نویز را خواهیم داشت.



نوردهی



نوردهی از نامش پیداست که به تنظیم میزان نور می پردازد. این سیستم، میزان نوری که بر لنز تابیده می شود تا یک تصویر شکل بگیرد را تنظیم می کند. میزان نوردهی بر اساس موقعیت های محیطی عکس متفاوت خواهد بود. در محیط های کم نور، این نوردهی بیشتر خواهد بود.



سرعت شاتر



سرعت شاتر نیز از جمله امکاناتی است که در دوربین باید تنظیم بشود. هرچه عدد سرعت شاتر کمتر باشد، کیفیت عکس ها بهتر خواهند بود و عکس ها کمترین میزان نویز و تارشدگی را خواهند داشت.



بالانس نور سفید



چشم انسان همیشه خود را با نورهای محیط تطبیق می دهد. اما در مورد دوربین های عکاسی دیجتال باید نور سفید را در موقعیت های مختلف تنظیم کرد. در دوربین های عکاسی دیجیتال باید نور سفید را تنظیم کرد. یعنی باید تنظیمات طوری اعمال شوند که رنگ سفيد يا خاکستری سوژه به طور خنثی در عکس نیز به رنگ سفيد يا خاکستری دیده شود.



مترینگ



این واژه به عکاس کمک می کند تا تا بهترین سایه ها و هایلایت ها را از سوژه بگیرد.



سرعت حساسیت نوری (ISO)



حساسیت نوری ارتباط مستقیم با کیفیت عکس دارد. این سیستم به کنترل میزان نوردهی دوربین می پردازد. در دوربین های دیجیتال، کیفیت حساسیت نوری از 100 تا 1600 و بیشتر است. هرچه حساسیت بیشتر باشد، میزان نویز عکس کمتر خواهد بود.



فوکوس خودکار



در حالت فوکوس خودکار، دوربین به صورت خودکار روی سوژه که در مرکز صفحه نمایش یا چشمی دوربین قرار دارد، فوکوس می کند. این کار منجر به بهتر دیده شدن و از بین رفتن هرگونه تار و بلورشدگی در تصویری که در مرکز کادر دوربین قرار می شود. وقتی روی سوژه ای فوکوس می کنید، شفاف تر از بقیه جاهای عکس دیده می شود. بعضی از دوربین ها کلید فوکوس ندارند و با نصفه نگه داشتن کلید شاتر می توان روی سوژه فوکوس کرد. دوربین های نیمه حرفه ای که کلید فوکوس خودکار دارند، قفل فوکوس نیز دارند که می توان روی سوژه تنظیم و فوکوس را روی آن قفل کرد. در این حالت دوربین را هر چقدر هم تکان دهید، باز فوکوس روی همان سوژه ای که تعیین کرده اید باقی می ماند.



منبع : boomeabi

 

[ALIREZA.F.1988]

مرسي مهسااااااااااااااااااااااااااااااااااا خانوم
مطالب جالبي بود
اطلاعاتمون افزون شد