ذرات خاک دیاتومه حاوی حفرات ریزی هستند که توانایی جذب مولکولهای موم اپیکوتیکول حشره را دارند. لذا هنگام تماس با کوتیکول حشرات لایه مومی کوتیکول را جذب کرده، به مقدار کمی باعث ایجاد خراش بر روی سطح کوتیکول میگردد و سبب از دست رفتن آب بدن و مرگ حشره میشود Ebeling, 1971)). نحوه کاربرد خاک دیاتومه خاکهای دیاتومه به دو صورت مورد استفاده قرار میگیرند: •1-تیمار کردن انبار با خاک دیاتومه قبل از ذخیرهسازی مواد غذایی خاکهای دیاتومه به صورت گرد و یا اسپری وتابل جهت تیمار انبارهای خالی و وسایل نقلیهای که برای حمل و نقل مواد غذایی به انبارها مورد استفاده قرار میگیرد، بعد از انجام اقدامات بهداشتی برای جلوگیری از ورود آفات به انبارها و ایجاد آلودگیهای ثانویه بکار گرفته میشوند (Korunic et al., 1997). روش گردپاشی متداولتر بوده و با توجه به تحقیقات انجام گرفته استفاده از گرد موثرتر از روش اسپریپاشی وتابل در کنترل آفات انباری میباشد. به این دلیل در حالت اسپریپاشی برای بالا بردن عملکرد خاک دیاتومه مقدار بیشتری از آن بکار گرفته میشود (Fields and Korunic, 2000). به طوری که در مورد فرمولاسیون Dryacide® خاک دیاتومه فرم گرد در حالت استاندارد به مقدار 2 گرم بر متر مربع مورد استفاده قرار میگیرد و فرم وتابل آن به مقدار 6 گرم بر متر مربع کاربرد دارد (Anonymous, 2002). •2- تیمار مواد غذایی با خاک دیاتومه قبل و در زمان ذخیرهسازی آن: 2-1- تیمار کل ماده غذایی با خاک دیاتومه در صورتی که مقدار ماده غذایی انبار شده کم باشد از ابزار دستی برای مخلوط کردن خاک دیاتومه با کل توده استفاده میشود (Bridgeman, 1998). در صورتی که مقدار ماده غذایی انبار شده زیاد باشد چون مقدار خاک دیاتومه مصرف شده در مخلوط با کل توده زیاد خواهد بود لذا خاک دیاتومه به دو روش مورد استفاده قرار میگیرد: 2-2- تیمار سطح رویی ماده غذایی با خاک دیاتومه خاک دیاتومه فقط بر روی سطح ماده غذایی به مقدار 100 گرم در متر مربع استفاده میشود (McLaughlin, 1994). 2-3- تیمار عمق بالایی ماده غذایی با خاک دیاتومه فرمولاسیونهای خاک دیاتومه به طور استاندارد برای تیمار 30 سانتیمتر عمق بالایی مواد غذایی انبار شده بکار میروند (Nickson et al., 1994; Bridgeman, 1998). بکارگیری این دو روش تیمار در انبارها و سیلوها باعث میشود که مقدار مصرف شده خاک دیاتومه کاهش یابد و بنابراین تاثیر نامطلوبی روی خصوصیات فیزیکی دانه برجا نگذارد (Anonymous, 2002).