- برای آشنایی بیشتر با شرکت طراح این پروژه به لینک زیر مراجعه کنید :
معرفی شرکت طراحی داخلی شیفت
معرفی پروژه ایل خانه
مشخصات پروژه :
نوع کاربری : مسكوني
موقعیت : تهران، ایران ، زعفرانیه ، خیابان ماکویی پور ، خیابان اردیبهشت
سال طراحی : 1393
کارفرما : احمد نبیان و ابوالقاسم نبیان
مساحت : ۵۰۰ مترمربع
ﺟﻮاﻳﺰ : رﺗﺒﻪ دوم ﮔﺮوه مسکونی آپارتمانی جایزه ﻣﻌﻤﺎر ۱۳۹۳
همــــکاران طرح :
طراحان: رامبد ایلخانی- نشید نبیان-درنا مصرزاده
همکار طراحی : دیبا دیانی
طراح تأسیسات مکانیکی: علی غنی زاده
طراح تأسیسات الکتریکی: علی پیلتن
مدیریت اجرا: گروه اجرای شیفت (شرکت تغییر روند اجرا) ، ابوالقاسم نبیان
همکاران اجرا: حسام الدین رئوف پناه ، علیرضا انصاری امین
ارائه و گرافیک: گلناز جمشیـدی - محسن خان محمـدی - ملیشا ملوشویچ - مهرآسا چمنی حیــدری
عکاسی معماری: پرهام تقی اُف - گروه طراحی شیفت
ایده های طراحی :
پروژه ایل خانه یک آپارتمان 4 طبقه شامل 3 واحد مسکونی است برای سه خانواده از یک فامیل .
زمین پروژه از شمال در مجاورت قطعه "تودلی" واقع است که دسترسی آن به خیابان از طریق کوچه ای باریک در غرب پروژه صورت می گیرد.در شرق پروژه، زمینی واقع است که عمق آن به اندازه مجموع عمق زمین ایل خانه و همسایه شمالی آن بوده و در نتیجه پیش آمدگی بنای واقع در همسایه شرقی عقب تر از مرز حوزه قابل ساخت پروژه قرار می گیرد. بنابراین، از لحاظ کالبدی ایل خانه بنایی است با چهار نما. اما، به لحاظ ضوابط شهری، با توجه به اینکه بنا از منتهی علیه شمالی زمین شروع شده، در غرب به کوچه ای 1 متری می رسد و در شرق به حیاط ملک همسایه، تنها حق نورگیری و ایجاد بازشو در نمای جنوبی را دارد.
نتیجتا، ایل خانه به لحاظ تایپولوژیک یک آپارتمان “in fill”، با چهار نما می باشد: تو رفتگی های نمای جنوبی موجب ایجاد مجموعه ای از فضاهای نیمه باز شده است که اکثر فضاهای داخلی به جای روی کردن به کوچه، به این پاکت های سبز نگاه می کنند. در بخش هایی از نما، پوسته ای نیمه شفاف و متخلخل، شامل چهار چوبی فلزی و پوششی آجری، و بعضاً قابل حرکت بر روی نما، امکان تغییر موضعی پوسته جنوبی را به لحاظ دید و نورگیری محیا می کند. درجداره شمالی، که تنها منظر ملک "تودلی" محسوب می شود،حفره هایی سبزتعبیه شده اند که در ضمن ایجاد منظر برای ملک تودلی، امکان نورگیری غیر مستقیم ایل خانه را فراهم می کنند. در جداره غربی و در امتداد کوچه دسترسی ملک "تودلی" ، یک شکاف سرتاسری امکان نورگیری غیر مستقیم کلی را برای ساختمان محیا میکند. در عین حال، فضاهای داخلی عمیق پروژه ازحفره های کوچک جداره غربی نورگیری جانبی دارند. طراحی کنج جنوب شرقی پروژه به نحوی انجام شده است که پس رفته گی های کالبدی امکان دسترسی غیر مستقیم به منظر شرقی را، در چهار چوب ضوابط شهرداری که دید مستقیم به شرق را منع می کند، محیا کرده است. مقطع ساختمان به صورت مجموعه ای از سطوح شکسته پیوسته و سطوح معلق ناپیوسته طراحی شده است.
شکستهای در مقطع ، امکان قابل سکونت شدن بخش هایی از سطوح عمودی را ایجاد کرده است. بعلاوه،کل جداره غربی از داخل به صورت مجموعه ای از طاقچه ها به اندازه و ابعاد اشیاء زندگی روزمره طراحی شده است که در نتیجه سطح عمودی این جداره نیز به سطحی قابل سکونت تبدیل شده است. پلکان مجموعه، بواسطه مجموعه ای از نورگیریهای غیر مستقیم از شمال و غرب و همچنین پاکت های سبز جداره شمالی، به فضایی مطلوب و خوش کیفیت تبدیل شده که امکان تعامل اجتماعی خانواده های ساکن در ساختمان را فراهم می کند. با گرته برداری از نظام فضایی خانه های حیاط مرکزی، فضاهای داخلی آپارتمان ها در شمال ساختمان به این مجموعه پلکانی و نیمه باز و پُر نور می نگرند.
تصاویر و توضیحات بیشتری در مورد بنا :
برای عده ای از ما ایرانیان زندگی کردن خانواده های فامیل در کنار هم و در نزدیکی یکدیگر همیشه لذت بخش خواهد بود. علاقه مندان به این موضوع در شهر های بزرگی همچون تهران که فاصله خانه ها و زمان دسترسی به آنها بسیار زیاد است شاید این دوری را بیشتر حس می کنند.
ایل‌خانه، نام آپارتمانی است ۴ طبقه و شامل ۳ واحد مسکونی، برای سه خانواده از یک فامیل در شهر تهران.
این ساختمان که در زعفرانیه واقع شده است، از شمال، در مجاورت قطعه «تودلی» قرار گرفته که دسترسی آن به خیابان، از طریق کوچه‌ای باریک در غرب پروژه صورت می‌گیرد. در شرق پروژه، زمینی واقع شده است که عمق آن به اندازه مجموع عمق زمین ایل‌خانه و همسایه شمالی آن است و در نتیجه، پیش‌آمدگی بنای واقع در همسایه شرقی، عقب تر از مرز حوزه قابل ساخت پروژه قرار می‌گیرد. بنابراین، از لحاظ کالبدی، ایل‌خانه بنایی است با چهار نما.
اما به لحاظ ضوابط شهری، با توجه به اینکه بنا از منتهی الیه شمالی زمین شروع می‌شود، در غرب به کوچه‌ای یک متری می‌رسد و در شرق به حیاط ملک همسایه، تنها حق نورگیری و ایجاد بازشو در نمای جنوبی را دارد. در نتیجه، ایل‌خانه در دسته بندی (تیپولوژی) آپارتمان هایی پیش آمده (in fill) با چهار نما قرار می گیرد.
طراحی جداره های خارجی این بنا به گونه ای صورت گرفته که امکان نورگیری طبیعی با توجه به محدودیت های پروژه وجود داشته باشد. طراح به در نظر گرفتن امکانات و محدودیت های هر جبهه از ساختمان دست به طراحی آن زده است. تورفتگی‌های نمای جنوبی، موجب ایجاد مجموعه‌ای از بالکن ها و فضاهای نیمه باز شده است که اکثر فضاهای داخلی به جای روی کردن به کوچه، به این فضاهای سبز نگاه می‌کنند. در بخش‌هایی از نما، پوسته‌ای نیمه‌شفاف و متخلخل، شامل چهارچوبی فلزی و پوششی آجری، و بعضاً قابل حرکت بر روی نما، امکان تغییر موضعی پوسته جنوبی را، به لحاظ دید و نورگیری، مهیا میکند. با عبور نور خورشید از این پوسته های متخلخل تصویر زیبایی از بازی نور و سایه در فضای داخلی آپارتمان به وجود می آید.
در جداره شمالی نیز که تنها منظر ملک تودلی محسوب می‌شود، با قرارگیری گیاهان در جای جای ساختمان، حفره‌هایی سبز تعبیه شده‌اند که ضمن ایجاد منظر برای ملک تودلی، امکان نورگیری غیرمستقیم ایل خانه را فراهم می‌کنند. در جداره غربی و در امتداد کوچه دسترسی ملک تودلی، یک شکاف سرتاسری امکان نورگیری غیرمستقیم کلی را برای ساختمان مهیا میکند. در عین حال، فضاهای داخلی عمیق ایل خانه از حفره‌های کوچک جداره غربی نورگیری جانبی دارند.
طراحی هوشمندانه کنج جنوب شرقی پروژه نیز به نحوی انجام شده است که پس‌رفتگی‌های کالبدی امکان دسترسی غیرمستقیم به منظر شرقی را، در چهارچوب ضوابط شهرداری که دید مستقیم به شرق را منع میکند، مهیا کرده است.
نکته حائز اهمیت در این پروژه توجه معمار به نمای پنجم آپارتمان یعنی بام ساختمان است. در طراحی ایل خانه می توان استخر روی بام، فضاهای سبز و محلی برای نشستن ساکنان ساختمان روی بام را مشاهده کرد.
با نگاهی به مقطع ساختمان تمهیدات طراحی فضای داخلی ایل خانه به خوبی قابل رویت است. مقطع ساختمان به صورت مجموعه‌ای از سطوح شکسته پیوسته و سطوح معلق ناپیوسته طراحی شده و شکستهای در مقطع، امکان قابل سکونت شدن بخش‌هایی از سطوح عمودی را ایجاد کرده است. اختلاف سطح های موجود در این آپارتمان باعث تحرک و پویای شده و بر جذابیت آن افزوده است.
به علاوه، برای آسان سازی زندگی روزمره ساکنان خانه، کل جداره غربی از داخل، به صورت مجموعه‌ای از طاقچه‌ها، به اندازه و ابعاد اشیاء زندگی روزمره، طراحی شده که در نتیجه، سطح عمودی این جداره نیز به سطحی قابل سکونت تبدیل شده است.
رنگ سفید رنگ غالب در طراحی دکوراسیون داخلی این آپارتمان است. در بعضی از قسمت ها می توان رنگ سیاه را در راه پله های داخلی و یا دیگر قسمت های خانه مشاهده کرد. طراح داخلی در انتخاب مبلمان فضا از رنگ کرم استفاده کرده تا بتواند گردش دیداری را حفظ کند و در عین حال تنها تفاوت فاحش رنگی در انتخاب رنگ سیاه باشد.
راه پله آپارتمان، به واسطه مجموعه‌ای از نورگیریهای غیرمستقیم از شمال و غرب، و همچنین گیاهان سبز جداره شمالی، به فضایی مطلوب و دلچسب تبدیل شده است که امکان تعامل اجتماعی خانواده‌های ساکن در ساختمان را فراهم میکند. با الگو‌برداری از نظام فضایی خانه های ایرانی با حیاط مرکزی، فضاهای داخلی آپارتمان‌ها در شمال ساختمان، به این مجموعه پلکانی و نیمه باز و پُرنور می‌نگرند.
برگرفته از سایت های :
اتود - چیدانه و سایت های دیگر ...
معرفی شرکت طراحی داخلی شیفت
معرفی پروژه ایل خانه
مشخصات پروژه :
نوع کاربری : مسكوني
موقعیت : تهران، ایران ، زعفرانیه ، خیابان ماکویی پور ، خیابان اردیبهشت
سال طراحی : 1393
کارفرما : احمد نبیان و ابوالقاسم نبیان
مساحت : ۵۰۰ مترمربع
ﺟﻮاﻳﺰ : رﺗﺒﻪ دوم ﮔﺮوه مسکونی آپارتمانی جایزه ﻣﻌﻤﺎر ۱۳۹۳
همــــکاران طرح :
طراحان: رامبد ایلخانی- نشید نبیان-درنا مصرزاده
همکار طراحی : دیبا دیانی
طراح تأسیسات مکانیکی: علی غنی زاده
طراح تأسیسات الکتریکی: علی پیلتن
مدیریت اجرا: گروه اجرای شیفت (شرکت تغییر روند اجرا) ، ابوالقاسم نبیان
همکاران اجرا: حسام الدین رئوف پناه ، علیرضا انصاری امین
ارائه و گرافیک: گلناز جمشیـدی - محسن خان محمـدی - ملیشا ملوشویچ - مهرآسا چمنی حیــدری
عکاسی معماری: پرهام تقی اُف - گروه طراحی شیفت
ایده های طراحی :
پروژه ایل خانه یک آپارتمان 4 طبقه شامل 3 واحد مسکونی است برای سه خانواده از یک فامیل .
زمین پروژه از شمال در مجاورت قطعه "تودلی" واقع است که دسترسی آن به خیابان از طریق کوچه ای باریک در غرب پروژه صورت می گیرد.در شرق پروژه، زمینی واقع است که عمق آن به اندازه مجموع عمق زمین ایل خانه و همسایه شمالی آن بوده و در نتیجه پیش آمدگی بنای واقع در همسایه شرقی عقب تر از مرز حوزه قابل ساخت پروژه قرار می گیرد. بنابراین، از لحاظ کالبدی ایل خانه بنایی است با چهار نما. اما، به لحاظ ضوابط شهری، با توجه به اینکه بنا از منتهی علیه شمالی زمین شروع شده، در غرب به کوچه ای 1 متری می رسد و در شرق به حیاط ملک همسایه، تنها حق نورگیری و ایجاد بازشو در نمای جنوبی را دارد.
نتیجتا، ایل خانه به لحاظ تایپولوژیک یک آپارتمان “in fill”، با چهار نما می باشد: تو رفتگی های نمای جنوبی موجب ایجاد مجموعه ای از فضاهای نیمه باز شده است که اکثر فضاهای داخلی به جای روی کردن به کوچه، به این پاکت های سبز نگاه می کنند. در بخش هایی از نما، پوسته ای نیمه شفاف و متخلخل، شامل چهار چوبی فلزی و پوششی آجری، و بعضاً قابل حرکت بر روی نما، امکان تغییر موضعی پوسته جنوبی را به لحاظ دید و نورگیری محیا می کند. درجداره شمالی، که تنها منظر ملک "تودلی" محسوب می شود،حفره هایی سبزتعبیه شده اند که در ضمن ایجاد منظر برای ملک تودلی، امکان نورگیری غیر مستقیم ایل خانه را فراهم می کنند. در جداره غربی و در امتداد کوچه دسترسی ملک "تودلی" ، یک شکاف سرتاسری امکان نورگیری غیر مستقیم کلی را برای ساختمان محیا میکند. در عین حال، فضاهای داخلی عمیق پروژه ازحفره های کوچک جداره غربی نورگیری جانبی دارند. طراحی کنج جنوب شرقی پروژه به نحوی انجام شده است که پس رفته گی های کالبدی امکان دسترسی غیر مستقیم به منظر شرقی را، در چهار چوب ضوابط شهرداری که دید مستقیم به شرق را منع می کند، محیا کرده است. مقطع ساختمان به صورت مجموعه ای از سطوح شکسته پیوسته و سطوح معلق ناپیوسته طراحی شده است.
شکستهای در مقطع ، امکان قابل سکونت شدن بخش هایی از سطوح عمودی را ایجاد کرده است. بعلاوه،کل جداره غربی از داخل به صورت مجموعه ای از طاقچه ها به اندازه و ابعاد اشیاء زندگی روزمره طراحی شده است که در نتیجه سطح عمودی این جداره نیز به سطحی قابل سکونت تبدیل شده است. پلکان مجموعه، بواسطه مجموعه ای از نورگیریهای غیر مستقیم از شمال و غرب و همچنین پاکت های سبز جداره شمالی، به فضایی مطلوب و خوش کیفیت تبدیل شده که امکان تعامل اجتماعی خانواده های ساکن در ساختمان را فراهم می کند. با گرته برداری از نظام فضایی خانه های حیاط مرکزی، فضاهای داخلی آپارتمان ها در شمال ساختمان به این مجموعه پلکانی و نیمه باز و پُر نور می نگرند.
تصاویر و توضیحات بیشتری در مورد بنا :
برای عده ای از ما ایرانیان زندگی کردن خانواده های فامیل در کنار هم و در نزدیکی یکدیگر همیشه لذت بخش خواهد بود. علاقه مندان به این موضوع در شهر های بزرگی همچون تهران که فاصله خانه ها و زمان دسترسی به آنها بسیار زیاد است شاید این دوری را بیشتر حس می کنند.
ایل‌خانه، نام آپارتمانی است ۴ طبقه و شامل ۳ واحد مسکونی، برای سه خانواده از یک فامیل در شهر تهران.
این ساختمان که در زعفرانیه واقع شده است، از شمال، در مجاورت قطعه «تودلی» قرار گرفته که دسترسی آن به خیابان، از طریق کوچه‌ای باریک در غرب پروژه صورت می‌گیرد. در شرق پروژه، زمینی واقع شده است که عمق آن به اندازه مجموع عمق زمین ایل‌خانه و همسایه شمالی آن است و در نتیجه، پیش‌آمدگی بنای واقع در همسایه شرقی، عقب تر از مرز حوزه قابل ساخت پروژه قرار می‌گیرد. بنابراین، از لحاظ کالبدی، ایل‌خانه بنایی است با چهار نما.
اما به لحاظ ضوابط شهری، با توجه به اینکه بنا از منتهی الیه شمالی زمین شروع می‌شود، در غرب به کوچه‌ای یک متری می‌رسد و در شرق به حیاط ملک همسایه، تنها حق نورگیری و ایجاد بازشو در نمای جنوبی را دارد. در نتیجه، ایل‌خانه در دسته بندی (تیپولوژی) آپارتمان هایی پیش آمده (in fill) با چهار نما قرار می گیرد.
طراحی جداره های خارجی این بنا به گونه ای صورت گرفته که امکان نورگیری طبیعی با توجه به محدودیت های پروژه وجود داشته باشد. طراح به در نظر گرفتن امکانات و محدودیت های هر جبهه از ساختمان دست به طراحی آن زده است. تورفتگی‌های نمای جنوبی، موجب ایجاد مجموعه‌ای از بالکن ها و فضاهای نیمه باز شده است که اکثر فضاهای داخلی به جای روی کردن به کوچه، به این فضاهای سبز نگاه می‌کنند. در بخش‌هایی از نما، پوسته‌ای نیمه‌شفاف و متخلخل، شامل چهارچوبی فلزی و پوششی آجری، و بعضاً قابل حرکت بر روی نما، امکان تغییر موضعی پوسته جنوبی را، به لحاظ دید و نورگیری، مهیا میکند. با عبور نور خورشید از این پوسته های متخلخل تصویر زیبایی از بازی نور و سایه در فضای داخلی آپارتمان به وجود می آید.
در جداره شمالی نیز که تنها منظر ملک تودلی محسوب می‌شود، با قرارگیری گیاهان در جای جای ساختمان، حفره‌هایی سبز تعبیه شده‌اند که ضمن ایجاد منظر برای ملک تودلی، امکان نورگیری غیرمستقیم ایل خانه را فراهم می‌کنند. در جداره غربی و در امتداد کوچه دسترسی ملک تودلی، یک شکاف سرتاسری امکان نورگیری غیرمستقیم کلی را برای ساختمان مهیا میکند. در عین حال، فضاهای داخلی عمیق ایل خانه از حفره‌های کوچک جداره غربی نورگیری جانبی دارند.
طراحی هوشمندانه کنج جنوب شرقی پروژه نیز به نحوی انجام شده است که پس‌رفتگی‌های کالبدی امکان دسترسی غیرمستقیم به منظر شرقی را، در چهارچوب ضوابط شهرداری که دید مستقیم به شرق را منع میکند، مهیا کرده است.
نکته حائز اهمیت در این پروژه توجه معمار به نمای پنجم آپارتمان یعنی بام ساختمان است. در طراحی ایل خانه می توان استخر روی بام، فضاهای سبز و محلی برای نشستن ساکنان ساختمان روی بام را مشاهده کرد.
با نگاهی به مقطع ساختمان تمهیدات طراحی فضای داخلی ایل خانه به خوبی قابل رویت است. مقطع ساختمان به صورت مجموعه‌ای از سطوح شکسته پیوسته و سطوح معلق ناپیوسته طراحی شده و شکستهای در مقطع، امکان قابل سکونت شدن بخش‌هایی از سطوح عمودی را ایجاد کرده است. اختلاف سطح های موجود در این آپارتمان باعث تحرک و پویای شده و بر جذابیت آن افزوده است.
به علاوه، برای آسان سازی زندگی روزمره ساکنان خانه، کل جداره غربی از داخل، به صورت مجموعه‌ای از طاقچه‌ها، به اندازه و ابعاد اشیاء زندگی روزمره، طراحی شده که در نتیجه، سطح عمودی این جداره نیز به سطحی قابل سکونت تبدیل شده است.
راه پله آپارتمان، به واسطه مجموعه‌ای از نورگیریهای غیرمستقیم از شمال و غرب، و همچنین گیاهان سبز جداره شمالی، به فضایی مطلوب و دلچسب تبدیل شده است که امکان تعامل اجتماعی خانواده‌های ساکن در ساختمان را فراهم میکند. با الگو‌برداری از نظام فضایی خانه های ایرانی با حیاط مرکزی، فضاهای داخلی آپارتمان‌ها در شمال ساختمان، به این مجموعه پلکانی و نیمه باز و پُرنور می‌نگرند.
برگرفته از سایت های :
اتود - چیدانه و سایت های دیگر ...
آخرین ویرایش: