چكيده
فضاهاي عمومي مهمترين بخش هاي شهر را تشكيل مي دهند كه يكي از اين فضاها،پياده روها هستند.مسير پياده تجلي گاه حيات مدني شهر و محل رخداد وقايع و فعاليتهاي اجتماعي شهروندان در زندگي و حيات شهري مي باشد.از اين رو طراحي درست و گسترش آنها باعث غني تر شدن زندگي اجتماعي و فرهنگي مي شود.از آنجايي كه امروزه در طراحي و برنامه ريزي ها سهم وسايل نقليه موتوري از عابران پياده و پياده روها بيشتر است و يكي از مهمترين تفاوتهاي شهر جديد و قديم در تاكيد آنها بر سواره و پياده است،همچنين شهرهاي امروز با اصالت دادن به مسير سواره از مهمترين اصل شهرسازي كهن يعني اصالت مسير پياده فاصله گرفته اند،در اين مقاله تلاش شده با رويكرد كيفي(پديدار شناسي)و به روش مطالعات كتابخانه اي و بررسي موردي تجربياتي از طراحي مسير پياده موفق و اصول طراحي آنها بر اساس معيارهاي شهر ايراني،به اين موضوع پرداخته شود.
فضاهاي عمومي مهمترين بخش هاي شهر را تشكيل مي دهند كه يكي از اين فضاها،پياده روها هستند.مسير پياده تجلي گاه حيات مدني شهر و محل رخداد وقايع و فعاليتهاي اجتماعي شهروندان در زندگي و حيات شهري مي باشد.از اين رو طراحي درست و گسترش آنها باعث غني تر شدن زندگي اجتماعي و فرهنگي مي شود.از آنجايي كه امروزه در طراحي و برنامه ريزي ها سهم وسايل نقليه موتوري از عابران پياده و پياده روها بيشتر است و يكي از مهمترين تفاوتهاي شهر جديد و قديم در تاكيد آنها بر سواره و پياده است،همچنين شهرهاي امروز با اصالت دادن به مسير سواره از مهمترين اصل شهرسازي كهن يعني اصالت مسير پياده فاصله گرفته اند،در اين مقاله تلاش شده با رويكرد كيفي(پديدار شناسي)و به روش مطالعات كتابخانه اي و بررسي موردي تجربياتي از طراحي مسير پياده موفق و اصول طراحي آنها بر اساس معيارهاي شهر ايراني،به اين موضوع پرداخته شود.
