چوبین
عضو جدید
گزارش اقلیت ـ سیاست جنسیت و سیاست مصالح؛ دخترکانه ای بتنی 1389/03/09 نوشـــــــــــته ي : کلــیر مـلویش
برگــــــرداني از : فرنوش فارمر
منبع: www.etoood.com
رفته رفته ، زنان - به عنوان طراح ، سازنده ، سیاست گذار ، هنرمند و منتقد – با محیط مصنوع یا مستقر درگیر شده اند ؛ در این میان جسمانیت ، از عرصه هایی است که در آن تغییرات ، بالقوه ظاهر می شوند . [شاید] احساس زنان ، در مقام انسان ویژه¬گی بخش و به طور برجسته مبارز محیطی ، به مصالح در قیاس با همان حس اما مردانه¬ اش، غیریکسان است. بناهایی چون خانه ی نرم و پشمالو ( Soft & Hairy house ) اثر آشیدا فیندلـِـی ( شهر تسوکو ، ژاپن 1994 ) و یا خانه ی حصیر یِ سارا ویگـِـل وُرث و جِرِمی تیل ( لندن 2001 ) ، دو انتخاب تصادفی اند از میان آنچه می توان معماری " زنانه شده " نامید ؛ نوعی کاربست معمارانه که تنها نام آن به تنهایی ، نظرها را معطوف به ساز و کاری ویژه درباره¬ی مفاهیم جسمانیت و محسوسیت در کنار مفهوم پایداری در محیط مصنوع می کند.
لوید تـُـماس؛ معمار ، خاطر نشان می کند که سازه ـ کار استفاده از مصالح در معماری ، نمی تواند از مسائل اجتماعی و سیاسی جدا شود . محیط ساخته شده¬ی امروزین ، محصول صنعتی شدن و استاندارد گرایی در صنعت ساختمان دوران پس از جنگ است ؛ در عین حال نیز میراث مدرن گرایی و ایدئولوژی مدرنیستی است که می تواند به مثابه تجسم نگرشی نرینه و خاص به سوی جهان و به سوی زنان تعبیر شود . پِنی اسپارک درکتابش " تا وقتی که رنگ صورتی هست ؛ سیاست های جنسی ذوق " به توصیف چگونه¬ گی رواج صفحات سخت، بادوام ، سودمند و " بهداشتی " مصالح ساختمانی توسط لابی مدرنیست ، تحت عنوان پیشرفت اجتماعی و سلامت عمومی ، می پردازد ؛ که به طور مؤثر در نفوذ انگاره مادینه و کیفیات زنانه – کیفیاتی چون آرامش ، گرمی ، لطافت ، یکدلی – و به طور شاخص در قلمرو خانه¬گی نقش ایفا کرده است.بتن تولید شده در مقیاس انبوه ، شیشه ، فولاد و صفحات سرامیکی ، با تأمین سهولت نگه¬داری و شفافیت برای حفظ حریم شخصی زنان و فعالیت های سنتی خانه - محور ، مبدل به مصالح انتخابی برای پروژه های ساختمانی و داخلی شدند .
در سال های اخیر ، بتن به موجب ظهور مشکلات و مسائلی در رابطه با دوام آن ، " سردی " ستایش شده و همچنین کیفیت فاصله¬گذارش در محیط ساخته شده ، از هر سو پس زنی هایی را باعث شده است. در نتیجه این ماده به سوژه ی قابل توجهی برای مطالعات و تجربیات متعدد مبدل گشته ؛ از نمودهای اخیر این تحقیقات ، بتن دخترانه است ؛ محصولی توسعه یافته توسط یک گروه دو نفره از دانشگاه اُلتسر در ایرلند شمالی ، متشکل از دو زن : روث مـُـرو ی معمار و تریش بلفورد، طراح منسوجات .
مـُـرو متذکر می شود که بتن دخترانه ، برخاسته از سازوکار فراگیر زنانه ای است که نه تنها با خود محصول ، بل¬که با پروسه¬ی توسعه¬¬ی آن نیز مرتبط است. بتن دخترانه مبتنی بر طرح هایی براساس بافت های سنتی و محلی ، مصنوعات کتانی و کشباف های آران است ، در کنار سایر تکنیک های امروزین نساجی . این کیفیات و مواد "نرم" با ساختار و عمق بتن ترکیب می شوند. بلفورد آن را " فرآیند کیمیاگری " توصیف کرده و تأکید می کند که دکوراسیون و زیبایی شناختی ، در ترکیب با خود ماده و کاربری آن - به خصوص در حوزه¬ی صوت و آکوستیک - یکپارچه شده اند .در نظر او ، این مصالح تعادلی میان مردانه¬گی و زنانه¬گی ایجاد می کند ؛ آن¬جا که فرآیند بر حسب " دستورالعمل " شکل می گیرد و مفهوم " کاربست " خود گسترش یاقته تا واکنش های انسانی را به خوبی کارآیی فنی در برگیرد.
بتن دخترانه ، بتن را با پارچه ، شهرنشینی را با حومه¬نشینی ، سختی را با نرمی و های-تک را با تکنولوژی سنتی و لو-تک ، پیوند می دهد. مـُـرو و بلفورد ، بر اساس محصول تازه¬شان ، سرگرم تولید گستره ای از "پوشش های ساختمان" اند شامل " پوشش های دیوار" ، " تشک های کف " و " جوراب های ستون " ، که می تواند به عنوان پاد فرهنگی فمینیستی مصالح ، و در ارتباط با سنت های ساخت فرم و فضا ، دیده شود. مـُـرو و بلفورد امیدوارند در آینده ، بتوانند تجربیاتشان را در عرصه ی مصالح و تکنیک گسترش دهند.
برگــــــرداني از : فرنوش فارمر
منبع: www.etoood.com
رفته رفته ، زنان - به عنوان طراح ، سازنده ، سیاست گذار ، هنرمند و منتقد – با محیط مصنوع یا مستقر درگیر شده اند ؛ در این میان جسمانیت ، از عرصه هایی است که در آن تغییرات ، بالقوه ظاهر می شوند . [شاید] احساس زنان ، در مقام انسان ویژه¬گی بخش و به طور برجسته مبارز محیطی ، به مصالح در قیاس با همان حس اما مردانه¬ اش، غیریکسان است. بناهایی چون خانه ی نرم و پشمالو ( Soft & Hairy house ) اثر آشیدا فیندلـِـی ( شهر تسوکو ، ژاپن 1994 ) و یا خانه ی حصیر یِ سارا ویگـِـل وُرث و جِرِمی تیل ( لندن 2001 ) ، دو انتخاب تصادفی اند از میان آنچه می توان معماری " زنانه شده " نامید ؛ نوعی کاربست معمارانه که تنها نام آن به تنهایی ، نظرها را معطوف به ساز و کاری ویژه درباره¬ی مفاهیم جسمانیت و محسوسیت در کنار مفهوم پایداری در محیط مصنوع می کند.
لوید تـُـماس؛ معمار ، خاطر نشان می کند که سازه ـ کار استفاده از مصالح در معماری ، نمی تواند از مسائل اجتماعی و سیاسی جدا شود . محیط ساخته شده¬ی امروزین ، محصول صنعتی شدن و استاندارد گرایی در صنعت ساختمان دوران پس از جنگ است ؛ در عین حال نیز میراث مدرن گرایی و ایدئولوژی مدرنیستی است که می تواند به مثابه تجسم نگرشی نرینه و خاص به سوی جهان و به سوی زنان تعبیر شود . پِنی اسپارک درکتابش " تا وقتی که رنگ صورتی هست ؛ سیاست های جنسی ذوق " به توصیف چگونه¬ گی رواج صفحات سخت، بادوام ، سودمند و " بهداشتی " مصالح ساختمانی توسط لابی مدرنیست ، تحت عنوان پیشرفت اجتماعی و سلامت عمومی ، می پردازد ؛ که به طور مؤثر در نفوذ انگاره مادینه و کیفیات زنانه – کیفیاتی چون آرامش ، گرمی ، لطافت ، یکدلی – و به طور شاخص در قلمرو خانه¬گی نقش ایفا کرده است.بتن تولید شده در مقیاس انبوه ، شیشه ، فولاد و صفحات سرامیکی ، با تأمین سهولت نگه¬داری و شفافیت برای حفظ حریم شخصی زنان و فعالیت های سنتی خانه - محور ، مبدل به مصالح انتخابی برای پروژه های ساختمانی و داخلی شدند .
در سال های اخیر ، بتن به موجب ظهور مشکلات و مسائلی در رابطه با دوام آن ، " سردی " ستایش شده و همچنین کیفیت فاصله¬گذارش در محیط ساخته شده ، از هر سو پس زنی هایی را باعث شده است. در نتیجه این ماده به سوژه ی قابل توجهی برای مطالعات و تجربیات متعدد مبدل گشته ؛ از نمودهای اخیر این تحقیقات ، بتن دخترانه است ؛ محصولی توسعه یافته توسط یک گروه دو نفره از دانشگاه اُلتسر در ایرلند شمالی ، متشکل از دو زن : روث مـُـرو ی معمار و تریش بلفورد، طراح منسوجات .
مـُـرو متذکر می شود که بتن دخترانه ، برخاسته از سازوکار فراگیر زنانه ای است که نه تنها با خود محصول ، بل¬که با پروسه¬ی توسعه¬¬ی آن نیز مرتبط است. بتن دخترانه مبتنی بر طرح هایی براساس بافت های سنتی و محلی ، مصنوعات کتانی و کشباف های آران است ، در کنار سایر تکنیک های امروزین نساجی . این کیفیات و مواد "نرم" با ساختار و عمق بتن ترکیب می شوند. بلفورد آن را " فرآیند کیمیاگری " توصیف کرده و تأکید می کند که دکوراسیون و زیبایی شناختی ، در ترکیب با خود ماده و کاربری آن - به خصوص در حوزه¬ی صوت و آکوستیک - یکپارچه شده اند .در نظر او ، این مصالح تعادلی میان مردانه¬گی و زنانه¬گی ایجاد می کند ؛ آن¬جا که فرآیند بر حسب " دستورالعمل " شکل می گیرد و مفهوم " کاربست " خود گسترش یاقته تا واکنش های انسانی را به خوبی کارآیی فنی در برگیرد.
بتن دخترانه ، بتن را با پارچه ، شهرنشینی را با حومه¬نشینی ، سختی را با نرمی و های-تک را با تکنولوژی سنتی و لو-تک ، پیوند می دهد. مـُـرو و بلفورد ، بر اساس محصول تازه¬شان ، سرگرم تولید گستره ای از "پوشش های ساختمان" اند شامل " پوشش های دیوار" ، " تشک های کف " و " جوراب های ستون " ، که می تواند به عنوان پاد فرهنگی فمینیستی مصالح ، و در ارتباط با سنت های ساخت فرم و فضا ، دیده شود. مـُـرو و بلفورد امیدوارند در آینده ، بتوانند تجربیاتشان را در عرصه ی مصالح و تکنیک گسترش دهند.