سـعید
مدیر بازنشسته
سير تحول سياستهاي مداخله در بافتهاي كهن شهري در ايران عزيزي محمدمهدي* * گروه آموزشي شهرسازي، دانشگاه تهران از جمله سياستهاي موثر و حساس توسعه شهري را مي توان برنامه هاي مداخله در بافت هاي کهن شهري دانست که در ابعاد مختلف اجتماعي، فرهنگي، سياسي ، اقتصادي، زيست محيطي و کالبدي قابل تجزيه و تحليل هستند. در حالي که شالوده و بافت کهن بسياري از شهرهاي ايران با ارزش هاي تاريخي، فرهنگي و اجتماعي کشور همخواني دارند، تدوين سياستهاي منسجم و جامع مداخله در اين بافتها، به شدت مورد غلظت قرار گرفته است. اقدامات پراکنده صورت گرفته از دوران قاجار تا دوران پس از انقلاب اسلامي را به هيچ وجه نمي توان پاسخگوي نقش، اهميت و جايگاه اين بافتها در توسعه شهري ايران دانست. بررسي تطبيقي سياستهاي اعمال شده، در ايران با سياستها و تجربيات جهاني، حاکي از فقدان مباني نظري و فرآيند علمي در سياستگزاري و برنامه ريزي اين بافتها است. ارزش و اهميت اين بافتها فراتر از ان است که برنامه ها و قوانين پراکنده اي بر اين مقوله مترتب شود. تدوين سياست و برنامه اي کارا و موثر که در شان بافتهاي کهن شهري ايران بوده و توجيهات لازم در ابعاد مختلف را داشته باشد .نيازمند طي فرآيندي است که در آن سياستها و اقدامات گذشته مورد ارزيابي جام قرار گيرند، چشم انداز جايگاه اين بافتها و توسعه شهري آينده کشور ترسيم شود. و اصول و معيارهاي هنجاري اين مداخله بر اساس تحقيقات بنيادي و کاربردي تدوين گردند.
