سوخو-34 Fullback، تانك پرنده روسي

mr.rohalamin

اخراجی موقت
سوخو-34 Fullback، تانك پرنده روسي

جانشيني شايسته براي Su-24



در خلال آخرين سالهاي جنگ سرد، نيروي هوائي شوروي تركيبي از جنگنده هاي بازدارنده و ضربتي را به خدمت گرفت كه ميتوان به Sukhoi Su-24 Fencer نمونه ساخت شوروي و كوچكترF-111 و تكميل شده Su-17 Fitter كه خود برگرفته از Su-7بود،‌ MiG-23BM و MiG-27 كه هردو نمونه برگرفته از MiG-23 بودند اشاره كرد. دكترين شوروي در خلال اين سالها به شدت توسط جنگنده هاي پرشمار جديد و نوپاي آمريكا و ناتو خصوصا توسط اسكادرانهاي F-15 و F-16 به چالش كشيده شده بود . فقط در صورتيكه جنگنده هاي خط مقدم شوروي از قبيل MiG-29 و Su-27 پيروز نبردهاي هوائي ميشدند اين امكان به جنگنده هاي ضربتي با مانور كمتر مانند Su-24, Su-17, MiG-23BM و MiG-27 داده ميشد تا سالم از مهلكه عبور كرده و به اهداف خود حمله كنند. اين خود دليل آشكاري بود براي طراحان شوروي تا به فكر جايگزيني جنگنده هاي ضربتي خود با نسل جديدي كه قابليت بقاء و توان عبور در هنگام روياروئي نزديك با F-16 و به ويژه با F-15 را داشته باشند بيفتند. طراحان شوروي از ايده به كارگرفته شده در طراحي كاكپيت Su-24 به صورت صندليهاي Side by Side بسيار راضي بودند. آنها معتقد بودند كه اينگونه طراحي، فشار كاري زيادي را كه در ماموريتهاي طولاني مدت ضربتي به خلبانان وارد ميشود را كاهش داده و باعث افزايش پايداري و كارائي در نقشهاي ضربتي ميگردد.


Istrebityel Bombardirovshchik - Fighter Bomber / Su-27IB

ايده طراحي Su-27IB به عنوان جايگزيني براي Su-24 در سال 1983 پديدار گشت و تغييرات در نظرگرفته شده شامل: كاكپيت side-by-side با محيط (به طور محسوس) بزرگتر و بيشتر شبيه به يك بمب افكن بزرگتر، تغيير شكل و طراحي مجدد در قسمت جلوئي بدنه هواپيما و بزرگ تر شدن اين قسمت بود. هدف اساسي از طراحي جديد، فراهم آوردن ارگونوميك بهتر براي پروازهاي طولاني، پايداري و دوام بالا، فراهم آوري امكانات رفاهي بيشتر براي خدمه پرواز ازقبيل: دستشوئي / آشپزخانه كوچك جهت فراهم ساختن غذاي گرم/ مكاني جهت استراحت خلبانان و صرفه جوئي در به كارگيري از سيستمهاي نمايشگر پروازي در دو كابين مجزا (به صورت پشت سر هم) و در نتيجه پائين آوردن هزينه توليد. خدمه پرواز به راحتي ميتوانند براي رفع خستگي در كاكپيت بايستند، خستگي عضلات خود را رفع كنند، در فضاي وسيع كاكپيت دراز كشيده و استراحت كنند و در صورت نياز از آشپزخانه جهت گرم كردن غذا استفاده كنند. همچنين براي رفاه بيشتر خلبانان در پروازهاي طولاني دستشوئي در كاكپيت نصب گرديده است. از نكات جالب توجه در طراحي جديد، به كارگيري كابين (به طور كامل) تحت فشار بود كه اين امر باعث عدم به كارگيري ماسك در حين پرواز توسط خدمه ميشد ( مگر در شرايط اضطراري و مانورها). درست مشابه با Su-25 Frogfoot ، كاكپيت Su-34 مجهز به پوشش حفاظتي با ضخامت 17 ميليمتر است تا خدمه پروازي و سيستمهاي آويونيك را در برابر تركش موشكها و گلوله ها محافظت نمايد.

دسترسي خدمه به كابين به راحتي از طريق يك نبردبان مستقر در چرخ جلوئي امكان پذير و صندلي خدمه از نوع K-36DM با امكان عمل در شرايط صفر-صفر بود. همچنين سطوح آئروديناميكي تثبيت كننده پرواز نيز از زير بدنه حذف گرديدند. اولين پيش نمونه آزمايشي با نام T-10V-1 و با ماموريت ضربه زدن به عمق اهداف دشمن اولين پرواز خود را در 13 April 1990 به انجام رساند. در اين پرواز خلبانان آزمايشگر عبارت بودند از: ايگور وتينتسيف و يوگني رونوف. T-10V-1 از كاناردهاي Su-30/Su-33 'Flanker-D'/Su-35 'Flanker-F' به جهت افزايش مانور، كاهش نيروي پسا و بهبود شرايط پرواز در ارتفاع پائين بهره ميبرد. جنگنده جديد بسياري از ديگر قسمتهاي بدنه اش با خانواده بزرگ زير مجموعه Su-27 يكسان بود. از جمله بال،‌ دم و موتورها. حجم داخلي 30 درصد نسبت به Su-27 افزايش پيدا كرده بود. آيا اين همه نوآوري لازم بود؟ سيمونوف پاسخ ميدهد كه بلي. پيش نمونه آزمايشي Su-27UB به فرماندهي نيكولاي سادونيكوف پرواز آزمايشي را از مسكو تا اخوتسك به صورت رفت و برگشت انجام داد. هواپيماي او 16 ساعت در پرواز بود و در اين مدت 4 بار سوخگيري هوائي با تانكرهاي نيروي هوائي داشت، تمام سيستمها بدون كوچكترين مشكلي كار ميكردند اما چهره به رنگ خاكستري درآمده خلبان آن هنگام پائين آمدن از كاكپيت تنگ مركب خود گواه اين بود كه او بسيار خسته است. آنها به نظر نميرسيدند كه توانائي درگيري با دشمن را بعد از اين پرواز طولاني داشته باشند.



مقايسه ابعاد Su-32/34 +Su-30MK-1

چرا تانك پرنده؟


بخش مركزي داخلي جهت همسازي با حداكثر وزن 45 تن تقويت گرديد. چيزي در حدود 28 تن بيشتر نسبت به Su-27. ميخائيل سيمونف سرپرست پروژه Su-34: حداكثر وزن بارگيري شده Su-34 به رقم قابل توجه 45.1 تن بالغ ميشود كه قابل مقايسه با تانكهاي T-90S و T-80U است! قابلت مانور و قدرت خوفناك Su-34 نام ديگري به غير از تانك پرنده را به ذهن خطور نميدهد. Su-34 داراي حداكثر سرعت 1.8 ماخ ميباشد كه در حقيقت از Su-30 كمتر است. اين موضوع (شايد) حيرت انگيزي نيست زيرا Su-34 براي حمله به جنگنده هاي دشمن و ماموريتهاي بازدارندگي هوائي طراحي نشده است. در صنايع هوائي سرعت زياد و قيمت زياد همواره دست به دست ميشود. يك جنگنده با امكان سرعت زياد نياز به سوخت و تجهيزات اضافه دارد، از جمله تجهيزات سوختگيري هوائي. در نتيجه قيمت بيشتري را كارخانه سازنده و مشتري متحمل خواهند شد. Su-34 براي حمل مهمات زياد براي اهداف از قبل تعيين شده، نابودي دقيق اهداف و عمليات گريز موفقيت آميز و درامان ماندن از شكاريهاي رهگير دشمن طراحي گرديده. 2 دستگاه موتور پرتوان AL-31FM1 ساخته شده توسط شركت معروف ساليوت با توان توليد كششي بالغ بر 13.5 تن قدرت بسيار مناسبي را به اين جنگنده نوظهور ميبخشند.همچنين از بنا به گفته يوري يليسيف، CEO شركت ساليوت، طول عمر و زمان سرويس دوره اي موتورها به ميزان قابل توجهي افزايش پيدا كرده است. در نتيجه Su-34 به اندازه كافي سريع است كه ماموريت خود را به انجام برساند. اين يك موفقيت قابل توجه براي هواپيماهائي در اين كلاس به حساب ميايد.

Su-34 مجهز به سيستم سوختگيري هوائي و سيستم كارامد و به كارگرفته شده در Su-24 به نام Sakhalin UPAZ-1A است كه امكان ايفاي نقش تانكر سوخت رسان را به جنگنده هاي ديگر فراهم ميسازد. بنا به اظهارات سيمونوف، يك هواپيماي جنگي در شرق دور روسيه گاها 7 روز طول ميكشد تا به تاجيكستان برسد! به خاطر اينكه فرودگاههاي بين راه بيشتر اوقات به خاطر شرايط بد جوي تعطيل ميشوند، سوخت به موقع تحويل نميشود و خلبانان زمان كافي براي استراحت ندارند، اما خدمه Su-34 هيچكدام از مشكلات نامبرده شده را ندارند.

ديگر امكانات Su-34 شامل رادار آفندي آرايه فازي multimode ، سيستم هدفيابي داخلي IRST/TV/laser نگاه به جلو، سيستم كنترل آتش و رادار هشدار دهنده انتهاي هواپيما و سيستم دفاعي داخلي jammer. طراحي رادار به عهده Leninetz و توسعه سيستمهاي الكترواپتيكي به عهده Ural و Geofyzika گذاشته شد. Su-27IB مجهز به سيستمهاي تسليحاتي ديجيتالي بسيار پيشرفته بود از جمله بكارگيري نمايشگرهاي شيشه اي در سطحي وسيع. اين گونه تقليد ، دو دهه قبل در F-111D هاي آمريكائي مشاهده شده بود. گستره وسيعي ازتسليحات شمال بمبهاي هدايت شونده و سقوط آزاد، راكتها و موشكهاي هوا به زمين و موشكهاي هدايت شونده هوا به هوا براي Su-34 پيش بيني شده از جمله: Kh-29 و S-25LD مشابه ماوريك، بمب هوشمند الكترواپتيكال KAB-500Kr ،‌ بمب هدايت ليزري KAB-500L ، بمب الكترواپتيكال/ ديتالينك KAB-1500TK مشابه GBU-15 ، موشكهاي دورايستاي Kh-59 مشابه AGM-142، موشكهاي ضد كشتي Kh-31 و Kh-35 و همچنين موشكهاي ضد رادار Kh-31R . غلافهاي راكت B-8M1 براي راكتهاي S-8 و غلافهاي راكت B-13L براي راكتهاي S-13 جهت ماموريتهاي پشتيباني نزديك استفاده ميشود. تسليحات دفاعي شامل توپ 30 ميليمتري GSh-301 ، موشكهاي هوا به هواي R-73 Archer WVR و موشكهاي هوا به هواي R-27 BVR ميباشد. Su-34 حداكثر توان حمل 8 تن مهمات را داراست و داراي 12 مقر حمل سلاح و تجهيزات ميباشد.


كاكپيت مجهز به نمايشگرهاي رنگي،‌خلبان فقط در مواقع اضطراري و
درگيري هوائي ميتواند از ماسك استفاده كند و نه در طول پرواز

همانگونه كه ذكر گرديد اولين پيش نمونه آزمايش با نام T-10V-1 در آوريل 1990 به پرواز درآمد و در طي ماههاي بعد به انجام تمرين سوختگيري هوائي دست زد . اين نمونه در سال 1992 براي اولين بار به معرض نمايش عمومي درآمد. دومين پيش نمونه آزمايشي با نام T-10V-2 در سال 1993 با به كارگيري بالهاي Su-35 همراه مقرهاي اضافه، مخازن سوخت داخلي وسيعتر و برامدگي انتهاي بدنه طويلتر و ارابه هاي دوگانه پشت سرهم ساخته شد. نمونه T-10V5 در اوايل سال 1994 پرواز كرد و به Su-34 تغيير نام داده شد. بازي با كلمات در جهت نشان دادن جانشيني براي Su-24. اين پيش نمونه آزمايش با رنگ استتار غير معمول سبز/ آبي و با نام 'Su-32FN' در نمايشگاه هوائي 1995 پاريس با ماموريت جنگنده ضربتي و گشت دريائي به نمايش درآمد (F= Fighter , N= Navy). دو فروند Su-34 ديگر در سالهاي 1996 و 97 توليد شدند و در نمايشگاه هوائي 1997 پاريس با مجددا نام 'Su-32FN' به نمايش درآمدند. در نمايشگاه هوائي ماكس 1999 نام اين جنگنده ها به Su-34MF تغيير پيدا كرد (MF for MnogoFunksionalniy, multi-function).
به دليل شباهت زياد قسمت دماغه Su-34 با پلاتي پوس، كه به نوعي يادآور SR-71 ميباشد نام Platypus بر روي آن گذاشته شد در حاليكه ناتو نام Fullback را برگزيده بود. درحاليكه Su-32FN و Su-32MF/34 اساسا از لحاظ بدنه برگرفته از T-10V-5 ميباشند اما بنا به گزارش برخي منابع تفاوتهاي زيادي در نوع ماموريتها و آوينيك دارند و بايد به طور جداگانه مورد بررسي قرار گيرند.

در يك مقايسه بين بدنه Su-32/34 با رقباي غربي،‌ Su-32/34 با 12 تن سوخت داخلي بين Boeing F-15E و F-111 از لحاظ شعاع رزمي و ميزان مهمات بارگيري شده قرار ميگيرد، همچنين ميزان چالاكي آن از F-15E كمتر اما از F-111 بيشتر و حداكثر سرعت آن از هر دو نمونه آمريكائي كمتر است اما مشابه هر دو نمونه آمريكائي داراي قابليتهاي فراوان جهت نفوذ در ارتفاع پست به مناطق حساس دشمن ( توسط رادار تعقيب عوارض زميني TFR) ميباشد. بر خلاف F-15E با غلاف LANTIRN TFR و F-111 با سيستم APQ-171 TFR، جنگنده Su-32/34 از يك رادار آرايه فازي با قابليت TFR استفاده ميبرد كه اين ايده اولين بار فقط در رادار فازي APQ-164 در B-1B بكار گرفته شده بود. ماموريتهاي اصلي جنگنده چند منظوره Su-32MF/Su-34 نفوذ به عمق مراكز حساس دشمن (در فواصل دور) و بمباران دقيق اهداف ، ايفاي نقش بازدارندگي در ميدان نبرد، پشتيباني نزديك هوائي است كه در حال حاضر اين ماموريتها را براي روسيه Su-24 و F-15E براي آمريكا و F-111براي استراليا انجام ميدهند. سيمونف در اين باره ميگويد: Su-34 قادر است با موشكهاي هدف ياب زير صوت و مافوق صوت و بمبهاي هدايت شونده، اهداف مستحكم و به خوبي استتار شده را تا فواصل 250 كيلومتر نابود سازد. كارخانه سازنده Su-34 مدعي شده است كه Su-34 براي پيروزي در درگيريهاي هوائي با F-15, F/A-18 ، Eurofighter Typhoon طراحي شده است، به نظر ميرسد روسها در حال برطرف كردن ضعف بزرگ جنگنده هاي ضربتي خود كه همانا نداشتن توان كافي و درماندن در نبردهاي هوائي است ميباشند ( Su-7/17/24، Mig-27). روسها ادعا ميكنند كه رادار آرايه فازي Leninets V-004 آنها بسيار مشابه با رادار APQ-164 است و توان توليد 15 را داراست. همچنين Su-34 در برامدگي طويل انتهائي بدنه خود مجهز به رادار ديد- عقب V005 ميباشد كه فضاي پشت سر هواپيما را بو خوبي پوشش ميدهد.

مقايسه ظرفيت سوخت داخلي Su-32/34 با ديگر جنگنده بمب افكنها

بنا به گفته روسها. برد رادار Su-34 براي اهداف بزرگ سطحي بين 200 تا 250 كيلومتر، امكانات نقشه برداري زميني 150 كيلومتر،‌براي اهداف هوائي 90 كيلومتر است. سيستم ناوبري داخلي بوسيله يك دريافت كننده GNSS (گلوناس) همراهي ميشود. Su-32/34 مجهز به يك پنل عايق بزرگ مدور در بالاي بدنه خود ميباشد كه فقط از نظر مكان و ابعاد ميتواند يك آنتن ارتباطات ماهواره اي باشد است. Su-34 مجهز به سيستم ايمني فعال با عناصر هوشمند مصنوعي است. اين سيستم هواپيما را قادر ميسازد تا هر مانوري را در نبردهاي هوائي مديريت كند و بر بالاي 'نوك درختان' و يا در ارتفاع پست با حداكثر سرعت 1400 كيلومتر بر ساعت پرواز نمايد. Su-34 همچنين قادر به پرواز در حالت TERCOM ( عبور از موانع غير مترقبه و از ميان مناطق پدافند ضدهوائي دشمن ميباشد). واحد آويونيك مشتمل بر كامپيوترهاي پيشرفته، بردهاي حافظه، نمايش دهنده هاي چند منظوره رنگياست. datalink ديجيتالي به كار گرفته شده قادر به به هنگام سازي مختصات اهداف در هنگام پرواز و يا توسط هواپيما- به هواپيما ميباشد. ميتوان مختصات و كليه برنامه هاي لازم براي يك عمليات را از لحظه پرواز تا فرود به 2 دستگاه كامپيوتر مركزي بارگيري نمود. هواپيما به طور اتوماتيك در هر مختصات بارگيري شده يا زمان وارد اوردن ضربه به طور اتوماتيك سوئيچ ميشودو عمل مينمايد در نتيجه خلبان نيتواند دستانش آزاد باشد و يا خود را درگير ديگر مراحل عمليات نمايد. خلبان در سمت چپ و ناوبر/ اپراتور تسليحات در سمت راست مينشينند.
Datalink توسط فرمان هواپيما، ايستگاه زميني، كشتي هدايت ميشود و در صورتيكه ديد كم باشد با ارتباط ماهواره اي منطقه پوشش افزايش پيدا ميكند.


سيستم هاي محافظتي شامل يك دريافت كننده هشدار راداري، بسيار شبيه به دريافت كننده ديجيتال SPO-32 / L150 Pastel كه در Su-27/30 بكار رفته،‌ سيستم هدشدار دهنده نزديك شدن موشك، غلاف KNIRTI SPS-171 / L005S Sorbtsiya-S جمر دفاعي باند H/I (بر طبق گزارشات) مستقر در نوك بالها است. اين سيستم نمونه تكامل يافته اي از jammer توسعه داده شده براي Backfire C است. برخلاف بيشتر غلافهاي jamming غربي، اين مدل به صورت دوگانه و نگاه به جلو و عقب براي حداكثر تاثيرگذاري jamming طراحي گرديده است. Su-32MF/34به خاط ميزان سوخت بيشتر، آويونيك بسيار پيشرفته، قابليتهاي تحسين برانگيز رادار تعقيب عوارض زميني، راحتي بيشتر خدمه پرواز و ميزان مهمات بيشتر قابليت نفوذ و ضربه زدن به اهداف دشمن را ميتواند بهتر از Su-30MKI و Su-30MKK/MK2 به انجام برساند. Su-34 با مخازن سوخت استاندارد ميتواند تا 3000 كيلومتر و با مخازن سوخت كمكي تا 4000 كيلومتر را طي كند. متخصصين روسي آناليز تمام نبردهاي كوچك، درگيريهاي هوائي Supersonic، سيستمهاي ECM، جستجوهاي راداري و حرارتي و تركيب شده با موشكها را انجام داده اند. درسهاي گرفته شده از علل سقوط هاي هوائي نشاندهنده اين است سيستمهاي حفاظتي خدمه Su-34 ، چهارصد درصد موثرتر از ديگر هواپيماهاي جنگي مشابه هستند! اين جنگنده براي خدمت در 30 تا 40 سال آينده به تازگي وارد نيروي هوائي روسيه شده و بنا به گفته منابع روسي Su-34 در آينده به هيچ كشوري صادر نميشود.

مقدورات و قابليتها:

تعداد خدمه: 2
طول: 23.34 متر
فاصله دو نوك بال: 14.7 متر
ارتفاع: 6.09 متر

حداكثر مهمات قابل حمل: 8000 كيلوگرم
حداكثر سرعت در سطح دريا: 1,400 كيلومتر بر ساعت (بدون مهمات)
حداكثر سرعت در ارتفاع بالا: 1,900 كيلومتر بر ساعت (بدون مهمات)
سقف پرواز: 15000 متر (بدون مهمات و بار اضافه)
شعاع عملياتي: 100 كيلومتر
حداكثر برد (بدون سوخت گيري هوائي): 4000 كيلومتر
حداكثر زمان پرواز (بسته به خلبان): 10 ساعت
حد شتاب G (عملياتي): 9
نسبت كشش به وزن: 0.68

منابع:
Sukhoi
airware.ru
Air Power Australia
"РИА НОВОСТИ" مورخه هاي 06/09/01 و 06/12/19


 

mr.rohalamin

اخراجی موقت
گالري تصاوير Su-34

گالري تصاوير Su-34



تصويري جالب از رشد چشمگير انواع سيستمها و مقدورات در Su-32/34



تصويري جالب از نماي برش خورده غلاف پيشرفته KNIRTI SPS-171 / L005S Sorbtsiya-S ECM
باند H/I كه به صورت جفت در نوك بالها به كار گرفته ميشوند




امكانت و مقدورات وسيع تسليحاتي Su-32/34




Leninets B005 پيشرفته ترين نوع رادار تهاجمي آرايه فازي است كه براي يك جنگنده
روسي ساخته شده و بسيار مشابه رادار APQ-164 بكارگرفته شده در B1-B است




كاكپيت وسيع و مجهز به نمايشگرهاي رنگي



كاكپيت وسيع و مجهز به نمايشگرهاي رنگي




پلكان مستقر در زير چرخ دماغه امكان ورود آسان را به كاكپيت فراهم ميكند






 

karkard

متخصص موشک
کاربر ممتاز
فکر کنم تنها هواپیمایی که انتهای دمش یک چیزی شبیه به یک میله بین دو موتور وجود دارد، مدل های مختلف سوخو می باشد. فکر می کنید که این جسم شبیه به لوله در انتهای دم برای چیست؟!!! من که در هواپیمای دیگه ای ندیده ام که این شکلی باشد اگر کسی دیده توضیح بده.







 

majidhosseini

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
فکر کنم تنها هواپیمایی که انتهای دمش یک چیزی شبیه به یک میله بین دو موتور وجود دارد، مدل های مختلف سوخو می باشد. فکر می کنید که این جسم شبیه به لوله در انتهای دم برای چیست؟!!! من که در هواپیمای دیگه ای ندیده ام که این شکلی باشد اگر کسی دیده توضیح بده.

32_Firing_Profile_lg.jpg[/IMG]

فکر مکی کنی ماله تداخلیکه بین خروجی دو موتور میافتاده این کارو کردن؟
مثلا باعث میشده سرعت خروجی کمتر شه اینطور عدم برخورد میشه
نه ربطی نداره
تو این گیرو دار انداختی تو فکرم
دستم بهت نرسه:gol:
 

karkard

متخصص موشک
کاربر ممتاز
این جنگنده توانایی انجام مانور کبرا دارد. آیا این شکل دم مرتبط با این مانور می باشد؟!!! هیچکدام از جنگنده های غربی توانایی انجام مانورهای سوخو را ندارند.
هیچکدام از جنگنده های غربی نیز دم شان به شکل دم سوخو نمی باشد!!

البته همونطوری که گفته شاید علت اون فقط به خاطر جدایش جریان موتورها باشد. شاید هم یکی از علت هایش این باشد. شاید هم طرح دم، اصلا ربطی به موتور نداشته باشد.

تغییر زاویه خروجی موتور (thrust vectoring)، می تواند یک عامل مهم در انجام مانورهای سوخو باشد ولی تنها عامل نیست زیرا اکثر جنگنده های جدید مانند اف-22 نیز دارای سیستم (thrust vectoring)، می باشند ولی هیچکدام توانایی انجام مانورهای سوخو را ندارند. میراژ توانایی تغییر زاویه حمله تا حدود 25 تا 30 درجه را دارد ولی سوخو توانایی تغییر زاویه حمله تا 180 درجه را دارا می باشد.

آنها مشکل استال را چگونه حل کرده اند؟! چگونه در زاویه های حمله زیاد سوخو استال نمی کند؟! شاید هم استال می کند ولی به وسیلۀ سیستم دیگری مانع از سقوط هواپیما می شوند. ولی من فکر می کنم با یک کار آیرودینامیکی احتمالا مشکل استال را برطرف کرده باشند.




 
آخرین ویرایش:

karkard

متخصص موشک
کاربر ممتاز
تصاویری از مانور کبری و مانورهای دیگر جنگنده های سوخو-27 به بالا ،
مانورهایی منحصر به فرد و فوق العاده که هیچ جنگنده غربی توانایی انجام مانورهای سوخو را ندارد. مثلا میراژ توانایی تغییر زاویه حمله تا حدود 25 تا 30 درجه را دارد ولی سوخو توانایی تغییر زاویه حمله تا 180 درجه را دارا می باشد.























مانور هوک ، فشاری که به سازه هواپیما وارد می شود به شدت زیاد است....!






این هم تصویری از کاربرد مانور کبری :





 
آخرین ویرایش:

karkard

متخصص موشک
کاربر ممتاز
اون میله ای که میگی من میدونم مال چیه!
تو یه مقاله می خوندم که اون مال رادار (چشم)پشتی هستش.

شاید هم فقط یک رادار باشد.
شاید هم فقط برای جدایش جریان های موتور باشد.
و شایدهای دیگر ....
شاید هم سیستمی باشد برای حفظ تعادل و پایداری یا برای ایجاد ناپایداری!!!

هر چه هست توانایی سوخو در انجام مانورهای پیشرفته ، به مجموعه ای از عوامل بستگی دارد که غربی ها نیز هنوز به آن پی نبرده اند .
 

majidhosseini

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
اون میله ای که میگی من میدونم مال چیه!
تو یه مقاله می خوندم که اون مال رادار (چشم)پشتی هستش.

ها؟اینهمه فکر شد که آخر این دربیاد:mad:
ولی عجب راداری..تو چه درجه حرارتی کار میکنه ها:دی
 

majidhosseini

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
شاید هم فقط یک رادار باشد.
شاید هم فقط برای جدایش جریان های موتور باشد.
و شایدهای دیگر ....
شاید هم سیستمی باشد برای حفظ تعادل و پایداری یا برای ایجاد ناپایداری!!!

هر چه هست توانایی سوخو در انجام مانورهای پیشرفته ، به مجموعه ای از عوامل بستگی دارد که غربی ها نیز هنوز به آن پی نبرده اند .

تو مهندسی معکوس اینو باید اورد جریان سیال رو پشتش دید و ....
که همه این دیتا ها کاملا نظامی هستش
یعنی یه میله اینقدی اینقدر رو عقب بردن جریان ورتکس تاثیر داره؟
نمی دونم
از قدیم سوخو با طرح هایی که اجراییش کرده نشون داده روی ائرودینامیک پرواز مهارت بالقوه ای داره
اما این یکی چی کار میکنه
سری قبلیش کوتاه تر بود....
راستی من اون برخورد رو به این خاطر دادم که اکثر دو نازله هاش این میله وسط رو دارن
 
آخرین ویرایش:

mojsfr1984

عضو جدید
فکر کنم تنها هواپیمایی که انتهای دمش یک چیزی شبیه به یک میله بین دو موتور وجود دارد، مدل های مختلف سوخو می باشد. فکر می کنید که این جسم شبیه به لوله در انتهای دم برای چیست؟!!! من که در هواپیمای دیگه ای ندیده ام که این شکلی باشد اگر کسی دیده توضیح بده.


میگم شاید محفظه چتره یا ترمز هوایی. البته توی بعضی از هواپیماهای ترمز هوایی یه کم عقب تر از کاکپیت نصب میشه.
 

karkard

متخصص موشک
کاربر ممتاز
میگم شاید محفظه چتره یا ترمز هوایی. البته توی بعضی از هواپیماهای ترمز هوایی یه کم عقب تر از کاکپیت نصب میشه.

خیلی بعید است که مربوط به چتر باشد. در هیچ جنگنده دیگری یک همچین چیزی وجود ندارد. در ضمن فکر می کنم معمولا چتر زیر صندلی خلبان باشد نه انتهای دم !!! :w20::w20::w20:
مربوط به ترمز هوایی هم نمی تواند باشد یا بعید است که به آن مربوط باشد. ترمز هوایی می تواند جایی روی بدنه یا اطراف و زیر بدنه یا روی بالها قرار داشته باشد نه انتهای دم.
 
آخرین ویرایش:

mojsfr1984

عضو جدید
خیلی بعید است که مربوط به چتر باشد. در هیچ جنگنده دیگری یک همچین چیزی وجود ندارد. در ضمن فکر می کنم معمولا چتر زیر صندلی خلبان باشد نه انتهای دم !!! :w20::w20::w20:
مربوط به ترمز هوایی هم نمی تواند باشد یا بعید است که به آن مربوط باشد. ترمز هوایی می تواند جایی روی بدنه یا اطراف و زیر بدنه یا روی بالها قرار داشته باشد نه انتهای دم.

منظورم از چتر، چتر نجات خلبان نبود بلکه چتر خود هواپیما هستش که بعد از فرود برای کاهش سرعت روی باند ازش استفاده میشه که در اکثر هواپیماها دقیقا توی قسمتی شبیه به همون قسمتی توی انتهای سوخو دیده میشه و البته با یه خورده طول کمتر قرار داره.

ترمز هوایی بعضی از هواپیماها مثل F15 رو پشت هوایما و بر روی بدنه قرار داره.اما ترمز هوایی بعضی دیگه مثل F14 بین دو تا سکان عمودی قرار میگیره به انتهای F14 بین دو تا سکان عمودی دقت کنین یه صفحه ای بلند شده که همون Air Brake هستش.


اینم مال F15


جالبه بدونین ترمز هوایی Su-25 درست در انتهای دو بالش قرار داره.


راستی مطمئن شدم اون قسمت دراز برای چتر هواپیماست اینم عکسش.



در ضمن ترمز هواییش هم شبیه F15 هستش.
با F16 مقایسه اش کنین. محفظه چتر F16 کوتاه تره.
 
آخرین ویرایش:

mr.rohalamin

اخراجی موقت
منظورم از چتر، چتر نجات خلبان نبود بلکه چتر خود هواپیما هستش که بعد از فرود برای کاهش سرعت روی باند ازش استفاده میشه که در اکثر هواپیماها دقیقا توی قسمتی شبیه به همون قسمتی توی انتهای سوخو دیده میشه و البته با یه خورده طول کمتر قرار داره.

ترمز هوایی بعضی از هواپیماها مثل F15 رو پشت هوایما و بر روی بدنه قرار داره.اما ترمز هوایی بعضی دیگه مثل F14 بین دو تا سکان عمودی قرار میگیره به انتهای F14 بین دو تا سکان عمودی دقت کنین یه صفحه ای بلند شده که همون Air Brake هستش.


اینم مال F15


جالبه بدونین ترمز هوایی Su-25 درست در انتهای دو بالش قرار داره.


راستی مطمئن شدم اون قسمت دراز برای چتر هواپیماست اینم عکسش.



در ضمن ترمز هواییش هم شبیه F15 هستش.
با F16 مقایسه اش کنین. محفظه چتر F16 کوتاه تره.
خب شاید فقط مال چتر نباشه!!
 

karkard

متخصص موشک
کاربر ممتاز
منظورم از چتر، چتر نجات خلبان نبود بلکه چتر خود هواپیما هستش که بعد از فرود برای کاهش سرعت روی باند ازش استفاده میشه که در اکثر هواپیماها دقیقا توی قسمتی شبیه به همون قسمتی توی انتهای سوخو دیده میشه و البته با یه خورده طول کمتر قرار داره.

ترمز هوایی بعضی از هواپیماها مثل F15 رو پشت هوایما و بر روی بدنه قرار داره.اما ترمز هوایی بعضی دیگه مثل F14 بین دو تا سکان عمودی قرار میگیره به انتهای F14 بین دو تا سکان عمودی دقت کنین یه صفحه ای بلند شده که همون Air Brake هستش.


در مورد چتر، ببخشید، حواسم نبود. یک لحظه فکر کردم منظورتون چتر نجات است. ببخشید. :w45: :crying:

در مورد چتر خود هواپیما استدلال شما خوب است. احتمالش خیلی زیاد است که جای چتر هواپیما باشد. ولی باز دو سوال پیش می آید. یکی همین سوالی که mr.rohalamin نیز مطرح کرده اند و اینکه شاید کاربرد دیگری نیز به غیر از جایگاه چتر داشته باشد و یک سوال دیگر اینکه چرا چتر را در انتهای اگزوز موتور که دما به شدت زیاد است قرار داده اند؟!!! در ضمن چرا جنگنده های دیگر به این شکل نمی باشند؟

در مورد ترمز هوایی هم توضیحات خوبی دادید ولی باز هم بعید است که مربوط به ترمز هوایی باشد و احتمال جایگاه چتر بودنش بیشتر است تا ترمز هوایی. اگر چه در مورد اینکه آیا فقط جایگاه چتر است یا کاربرد دیگری نیز دارد نمی دانم!! در ضمن ممکن است که فقط چتر از این مکان خارج شود و دلیلی ندارد که چتر حتما در همانجا باشد.
 
آخرین ویرایش:

majidhosseini

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
در مورد چتر، ببخشید، حواسم نبود. یک لحظه فکر کردم منظورتون چتر نجات است. ببخشید. :w45: :crying:

در مورد چتر خود هواپیما استدلال شما خوب است. احتمالش خیلی زیاد است که جای چتر هواپیما باشد. ولی باز دو سوال پیش می آید. یکی همین سوالی که mr.rohalamin نیز مطرح کرده اند و اینکه شاید کاربرد دیگری نیز به غیر از جایگاه چتر داشته باشد و یک سوال دیگر اینکه چرا چتر را در انتهای اگزوز موتور که دما به شدت زیاد است قرار داده اند؟!!! در ضمن چرا جنگنده های دیگر به این شکل نمی باشند؟

در مورد ترمز هوایی هم توضیحات خوبی دادید ولی باز هم بعید است که مربوط به ترمز هوایی باشد و احتمال جایگاه چتر بودنش بیشتر است تا ترمز هوایی. اگر چه در مورد اینکه آیا فقط جایگاه چتر است یا کاربرد دیگری نیز دارد نمی دانم!! در ضمن ممکن است که فقط چتر از این مکان خارج شود و دلیلی ندارد که چتر حتما در همانجا باشد.

آخه میخواستن از گرمای موتور استفاده کنن زودتر باز شه:D
فور خنده بود

منم داشتم به همین فکر میکردم...چقدر بلنده و این تغییر اندازه تو مدل های مختلف حتما کاربرد دیگه ای هم خواهد داشت
 

karkard

متخصص موشک
کاربر ممتاز
سوال اساسی

سوال اساسی

سوال اساسی

سوال اصلی بر روی مساله استال است. اصلا هدفم از طرح شکل خاص دم این بود که شاید با استفاده از دم بتواند از حالت استال خارج شود. شاید!!!
مقایسه کنید که مثلا تغییرات زاویه حمله میراژ حداکثر بین حدود 25 تا 30 درجه است. درحالیکه،
با توجه به اینکه سوخو می تواند تغییرات شدیدی در زاویه حمله داشته باشد (تا حدود 180 درجه) چگونه مشکل استال را حل کرده اند؟!!! فرض کنید اگر استال اتفاق بیافتد و جدایش جریان به سطوح کنترل برسد، دیگر هیچگونه کنترلی بر وسیلۀ پرنده وجود نخواهد داشت!!!
برای خروج از استال یکی اینکه حتما از قدرت موتور استفاده می شود ولی تنها این نیست زیرا که جنگنده های دیگر نیز موتورهای تقریبا قوی دارند ولی قادر نیستند که در زاویه های حمله زیاد پرواز کنند.
یک نظرم این بود که شاید از شکل خاص دم برای خروج از استال استفاده می کند که اگر فرض را بر این بگذاریم که دم تاثیر زیادی ندارد (مثلا فقط برای چتر یا از این قبیل کاربردها باشد) آنگاه:

مساله طراحی ایرفویل، آیرودینامیک و مکانیک پرواز مخصوصا برای بال مورد توجه قرار خواهد گرفت.
با توجه به اینکه هر ایرفویلی در یک زاویه حمله به خصوصی استال می کند شاید توانسته باشند که از ناحیه استال به سرعت عبور کنند یا ناحیه استال را کم کنند!!! توجه کنید که در نمودار ضریب نیروی لیفت نسبت به زاویه حمله هنگامی که زاویه استال می رسیم نیروی لیفت به شدت کاهش می یابد و وسایل پرنده سعی می کنند که هیچگاه به زاویه استال نزدیک نشوند زیرا خطر سقوط و از دست دادن فرامین کنترل بسیار زیاد است.








 
آخرین ویرایش:

karkard

متخصص موشک
کاربر ممتاز
در کتاب های آیرودینامیک معمولا بررسی ها فقط تا زاویه حمله استال صورت می گیرد و درباره بعد از آن هیچ صحبتی نمی شود.
حالا نگاهی به تغییرات ضریب لیفت در طول تغییرات زاویه حمله 180 درجه ای می اندازیم.
نوع ایرفویل NACA 0012







تغییرات ضریب نیروی پسا نیز به صورت زیر می باشد:



 

karkard

متخصص موشک
کاربر ممتاز
در مورد مخروط خروجی دم دو مورد تایید شد:

1- محل قرار گرفتن چتر و دریچه خروجی برای چتر ترمز هواپیما
2- رادار



N011 Radar

The Su-27M was equipped with the upgraded RLSU-27 radar system. The system was composed of the new forward-looking N011 radar with slotted-array and the smaller N012 rear-looking radar, the latter is located in the central tailboom. Compared to the RLPK-27 system with the N001 radar of the basic Su-27 variants, the RLSU-27 system offered extended target acquisition range, air-to-surface stand-off attack capability, simultaneous tracking of more targets, surveillance and tracking of targets in the rear hemisphere and improved counter ECM. The new radar system also provided terrain-mapping, enabling nap-of-the-eartch (NOE) flying and obstacle avoidance.

Later it was concluded that the slotted-array would be outdated soon, and a phased array variant of the N011 radar, designated N011M, was fitted to the Su-27M. The phased array enabled a greater radar range, wider zones of tracking and engagement, increase in number of simultaneously tracked and engaged targets, and the employment of more advanced weapons.


Next up are the two triangular-shaped RWR aerials on the tailboom (white plastic card) - I have also re-instated the latches for the tailcone parachute door.



I remembered to open up the slot for the IFR probe before joining the fuselage halves.
I have also sanded the radome to a more pointed shape.- it has no pitot probe.

I have built up the base for the offset IRST probe - and added plastic card to raise the windscreen slightly.
















:gol:
 
آخرین ویرایش:

karkard

متخصص موشک
کاربر ممتاز
جالب است بدانید که SU-47 در انتهای دم دو تا مخروطی با طول های متفاوت وجود دارد که در کناره ها هستند. در مخروط کوچکتر رادار قرار گرفته است و در مخروط بزرگتر چتر ترمز هواپیما قرار دارد.


the Su-47 has two tailbooms of unequal length outboard of the exhaust nozzles. The shorter boom, on the left-hand side, houses rear-facing radar, while the longer boom houses a brake parachute.






:gol:
 

mojsfr1984

عضو جدید
در مورد چتر، ببخشید، حواسم نبود. یک لحظه فکر کردم منظورتون چتر نجات است. ببخشید. :w45: :crying:

در مورد چتر خود هواپیما استدلال شما خوب است. احتمالش خیلی زیاد است که جای چتر هواپیما باشد. ولی باز دو سوال پیش می آید. یکی همین سوالی که mr.rohalamin نیز مطرح کرده اند و اینکه شاید کاربرد دیگری نیز به غیر از جایگاه چتر داشته باشد و یک سوال دیگر اینکه چرا چتر را در انتهای اگزوز موتور که دما به شدت زیاد است قرار داده اند؟!!! در ضمن چرا جنگنده های دیگر به این شکل نمی باشند؟

در مورد ترمز هوایی هم توضیحات خوبی دادید ولی باز هم بعید است که مربوط به ترمز هوایی باشد و احتمال جایگاه چتر بودنش بیشتر است تا ترمز هوایی. اگر چه در مورد اینکه آیا فقط جایگاه چتر است یا کاربرد دیگری نیز دارد نمی دانم!! در ضمن ممکن است که فقط چتر از این مکان خارج شود و دلیلی ندارد که چتر حتما در همانجا باشد.

در مورد اینکه اون محفظه مربوط به ترمز هوایی نیست اونو خودمم مطمئنم.در مورد محفظه چتر هم حق با شماست احتمال داره فقط مال چتر نباشه.البته مطلبی که در مورد دمای بالای اگزوز و اینکه آیا چتر رو میشه اونجا قرار داد.توی بیشتر هواپیماها موقع باز شدن چتر، چتر در معرض هوای گرم اگزوز قرار میگیره.
اما توی ویکیپدیا یه جمله کوتاه در مورد رادار دید به عقب این هواپیما نوشته که قابلیت شناسایی ، مسیر یابی و جهت دهی موشکهای هوا به هوای R73 و R77 رو داره که موقع تعقیب و گریز هوایی مورد استفاده قرار میگیره. شاید این جای همون رادار باشه. اینو عینا از ویکیپدیا کپی کردم و عمده نظرم سر اون جمله قرمز رنگه:

The Su-34 has 12 pylons for up to 8,000 kilograms (17,635 lb) of ordnance, intended to include the latest Russian precision-guided weapons. It retains the Su-27/Su-30's 30 mm GSh-30-1 cannon.[13] The Su-34 ordnance load includes subsonic and supersonic homing missiles and glider bombs, can destroy hardened and well-camouflaged targets at a range of up to 250 km. The airplane has enlarged capacity internal fuel tanks for practical unrefueled flight of 4,000 kilometres (2,160 nm). With three refuelings, the Su-34 is capable of covering a distance of more than 14,000 kilometres (7,560 nm). The onboard electronics engineering ensures the flight crew with a full information about parameters of flight and enclosing space, condition of onboard systems and power plant, purposes in an air on ground, on surface of water and under water, about means of radar-tracking detection and REF of the opponent, about AD and degree of threat, created by them concerns to one from the important features of a new airplane. In addition, the Su-34 features a rearward facing radar capable of detecting, tracking, and directing R-73 or R-77 AAMs at pursuing enemy aircraft.

توی این سایت http://www.airforceworld.com/bomber/eng/su34.htm هم عبارت زیر رو به کار برده:
A rear-facing radar is added in the new designed tail section
که بازم مطلب بالا رو می رسونه.​
 

mojsfr1984

عضو جدید
چه طوری میشه یک رادار درجایی قراربگیره که دماخیلی زیاد است پس چطوری خنککاری میشه؟!!

در این مورد فکر کنم شاید از رادارهای فروسرخ نشه استفاده کرد(تا نیازی به خنک کاری نباشه) یا اگر هم بشه باید از *****های مخصوص استفاده کنن.مثل اونایی که برای کاهش اثر گرمای آفتاب توی موشکها ازش استفاده میشه.البته زیاد مطمئن نیستم.دوستان نظری ندارند؟
 

karkard

متخصص موشک
کاربر ممتاز
سوال اساسی

سوال اصلی بر روی مساله استال است. اصلا هدفم از طرح شکل خاص دم این بود که شاید با استفاده از دم بتواند از حالت استال خارج شود. شاید!!!
مقایسه کنید که مثلا تغییرات زاویه حمله میراژ حداکثر بین حدود 25 تا 30 درجه است. درحالیکه،
با توجه به اینکه سوخو می تواند تغییرات شدیدی در زاویه حمله داشته باشد (تا حدود 180 درجه) چگونه مشکل استال را حل کرده اند؟!!! فرض کنید اگر استال اتفاق بیافتد و جدایش جریان به سطوح کنترل برسد، دیگر هیچگونه کنترلی بر وسیلۀ پرنده وجود نخواهد داشت!!!
برای خروج از استال یکی اینکه حتما از قدرت موتور استفاده می شود ولی تنها این نیست زیرا که جنگنده های دیگر نیز موتورهای تقریبا قوی دارند ولی قادر نیستند که در زاویه های حمله زیاد پرواز کنند.
یک نظرم این بود که شاید از شکل خاص دم برای خروج از استال استفاده می کند که اگر فرض را بر این بگذاریم که دم تاثیر زیادی ندارد (مثلا فقط برای چتر یا از این قبیل کاربردها باشد) آنگاه:

مساله طراحی ایرفویل، آیرودینامیک و مکانیک پرواز مخصوصا برای بال مورد توجه قرار خواهد گرفت.
با توجه به اینکه هر ایرفویلی در یک زاویه حمله به خصوصی استال می کند شاید توانسته باشند که از ناحیه استال به سرعت عبور کنند یا ناحیه استال را کم کنند!!! توجه کنید که در نمودار ضریب نیروی لیفت نسبت به زاویه حمله هنگامی که زاویه استال می رسیم نیروی لیفت به شدت کاهش می یابد و وسایل پرنده سعی می کنند که هیچگاه به زاویه استال نزدیک نشوند زیرا خطر سقوط و از دست دادن فرامین کنترل بسیار زیاد است.










در مورد استال نظر دوستان چیست؟ فکر می کنید چرا جنگنده های سوخو در زاویه های حملۀ زیاد استال نمی کنند؟!!! :question: :huh:
:w10::w20:


:gol:
 

mr.rohalamin

اخراجی موقت
در مورد استال نظر دوستان چیست؟ فکر می کنید چرا جنگنده های سوخو در زاویه های حملۀ زیاد استال نمی کنند؟!!! :question: :huh:
:w10::w20:


:gol:
خب حالا استال چيه؟
يه جوري بگيد ما هم بفهميم.
ناسلامتي ما هم رشته اي شما نيستيم.
 

XPARS

عضو جدید
کاربر ممتاز
فکر کنم تنها هواپیمایی که انتهای دمش یک چیزی شبیه به یک میله بین دو موتور وجود دارد، مدل های مختلف سوخو می باشد. فکر می کنید که این جسم شبیه به لوله در انتهای دم برای چیست؟!!! من که در هواپیمای دیگه ای ندیده ام که این شکلی باشد اگر کسی دیده توضیح بده.



اون رادار V005 سوخو 34 که برای پوشش دادن بهتر تهدیداتی که از پشت سر متوجه جنگنده میشه اونجا نصب شده .
برای جنگنده های سوخو عادیه . سوخو 27 هم از این مدل استفاده میکنه . نگاه کنید :



 

XPARS

عضو جدید
کاربر ممتاز

راستی یه نکته جالب در مورد سوخو 34 اینه که به سرویس بهداشتی ، آشپرخانه و اتاق استراحت خلبان هم مجهزه . ضمنا به غیر از مواردی که جنگنده درگیر میشه و نیاز به مانورهای سنگین داره هیچ نیازی به ماسک اکسیژن نیست .

 
بالا