سفید کننده های لباس

[م.طاهری]

سفید‌کننده‌ها خاصیت پاک‌کنندگی لکه را ندارند بلکه با اکسید کردن لکه (اضافه کردن اکسیژن به ترکیب لکه) باعث سفید شدن رنگ لکه می‌شوند. سفیدکننده‌ها مواد شیمیایی قوی هستند که معمولاً در مرحله آخر اگر رنگ لکه پاک نشد استفاده می‌شوند. از سفید‌کننده‌ها معمولاً برای محو کردن ته رنگ لکه‌های پاک شده، ‌لکه‌هایی که پس از عملیات شستشوی معمولی در اثر انتقال رنگ از دیگر لباس‌ها ظاهر شده است، لکه‌هایی که با گذشت زمان در اثر اکسیداسیون رنگ‌ها و مواد تکمیلی پارچه به وجود می‌آید(لکه‌های زرد رنگ که بر روی پارچه کتانی با گذشت زمان به وجود می‌آید )، لکه چمن، رنگ‌ لکه‌های غذایی و نوشیدنی‌ها استفاده می‌شود. پس از استفاده از سفید‌کننده باید محل لکه را به خوبی آب کشید. دو نوع سفید کننده وجود دارد یکی سفید کننده کلردار که باید با غلظت ۲/۱% برای پارچه‌های پنبه‌ای و کتانی مصرف شود. دیگری سفید‌کننده هیدروژن پر اکسید که باید با غلظت ۱% برای پارچه‌های پشمی،‌ ابریشمی و منسوجات ظریف و حساس پنبه‌ای مصرف شود. مواد کاهنده که خاصیت احیا کنندگی دارند برعکس سفید‌کننده‌ها عمل می‌کنند. یعنی با خارج کردن اکسیژن از ترکیب لکه باعث سفید شدن رنگ لکه می‌شوند. از مواد کاهنده معمولاً برای محو کردن لکه زنگ زدگی فلزات، لکه رنگهای طبیعی که در ساختمانشان کروموفر دارند استفاده می‌شود. سدیم بی سولفیت NaHSO[SUB]3[/SUB] و سدیم تیوسولفات جزء مواد کاهنده هستند