مقدمه
بسیاری در ماه رمضان توفیق اعمال مستحبی مثل افطاری دادن به روزه داران دیگر را دارند.
حضرت امام صادق (علیه السلام) می فرماید:
«مَنْ فَطَّرَ صَائِماً فَلَهُ مِثْلُ أَجْرِهِ» [1]
هر كس روزه دارى را افطار دهد، براى او هم مثل اجر روزه دار است.
هر كس روزه دارى را افطار دهد، براى او هم مثل اجر روزه دار است.
چندین سال است که مسلمانان سوریه و عراق؛ ماه رمضانهای خونینی دارند. امسال هم در همین نزدیکیها روزه دارانی هستند که بر سر سفره ی افطاری و سحری، دل نگران آمدن هواپیماها و موشکهای آل سعودند و چقدر از این روزه داران با زبان روزه شهیدمی شوند؛ خدا می داند. این حاکمان متجاوز همسایه؛ مسلمانند و هر ساله هزینه های زیادی برای سفره های افطاری ماه رمضان برای زوّار بیت الله الحرام و زوّار قبر رسول الله (صلی الله علیه و اله وسلم) تدارک می بینند، و البته این کار خوبیست و هیچ فرد عاقلی بدی این کار را نمی گوید، چون یک کار خداپسندانه است و وجهه ی عمومی مسلمانان را (که مسلمین انسانهای مهمان نواز و ... هستند) توسط دولت عربستان به عنوان خادم حرمین شریفین؛ بالا می برد و چه بسا باعث ترغیب غیر مسلمانان به اسلام و مسلمانی شود. اما صد حیف ...
این راه که می روی تامل بایدش
همان گونه که انداختن سفره های افطاری و امثال این؛ باعث وجهه برای دولت و ملت عربستان می شود؛ عدم توجه به مسائل دیگر؛ مثل حمایت از گروه تروریستی داعش تکفیری، و مهمتر از آن بمباران مردم روزه دار یمن در ماه رمضان و حرمت شکستن این ماه عزیز؛ این وجهه را تخریب و بلکه برعکس هم می کند.
وقتی افکار عمومی دنیا ببینند؛ کشوری (علی الخصوص مسلمان) از یک طرف سفره ی نعمت وغذا و روی خوش؛ برای عده ی فراهم کرده و برای عده ی دیگر سفره ی جنگ و آوارگی و وحشت را؛ طبعاً بجز اینکه ما را به ریاکاری متهم کنند؛ انتظار قضاوت دیگری از آنها در باره ی ما نمی رود، و همینجاست که کلام پروردگار در قرآن مجید ما را مخاطب قرار می دهد:
« إِنَّ أَکرَمَکُم عِندَاللّهِ أَتقَاکُم» [حجرات/13]
مسلماً گرامی ترین شما نزدخدا پرهیزکارترین شماست.
توضیح بیشتر:
یعنی به سفره ی اطعام انداختن و قرآن رایگان بین حاجیان پخش کردن و از این گونه کارها؛ خود را محدود نکنید. این کارها خوب است ولی کار ما وقتی ارزش حقیقی دارد که حرمت دستورات خدا را نگه داریم. نکند اطعام به مردمی بدهیم و مردمان دیگر را (یمن)، حتی از اینکه کشورهای دیگر(ایران) کمکشان کنند؛ برحذر داریم.
شاید همه ی مسلمانان و حتی ملتهای غیر مسلمان هم؛ انتظار داشتند که عربستان حرمت ماه مبارک رمضان را نگه داشته و اگر هم آتش بس دائمی برقرار نمی کرد؛ اتش بس موقت به مناسبت این ماه با عظمت، برقرار می کرد، ولی افکار عمومی دنیا پی برد که از کوزه همان تراود که در اوست.
دولتی که با تکفیر و مسلمان کشی (از شیعه و سنی) بوجود آمد و پایه های گمراهیش بر روی خونهای بی گناهان امت پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله و سلم) تاسیس گردید؛ مگر می شود به این راحتی تغییر ماهیت دهد؟ مگر می شود نمکی که از سفره ی انگلیس مکار؛ در ابتدای تاسیسش خورده است؛ فراموش کرده و نمکدانش را بشکند؟ باید بهای آن نمک خوردنها را به آمریکا و فرانسه و ارباب اصلیش انگلیس، پس بدهد. [2]
نتیجه گیری
در ماهی که ماه رحمت خدا بر بندگان است؛ ما هم باید با بندگان خدا خوب باشیم. ولی در این چند ساله اخیر؛ بعضی از کشورهای مسلمان با حمایت از گروههای تکفیری، حرمت این ماه عظیم را شکسته و علاوه بر آب ریختن در آسیاب دشمن؛ همبستگی مسلمانان و صلح طلب بودن دین اسلام را؛ زیر سوال بردند؛ در حالی که دین اسلام سراسر پاکی و مهربانی و گذشت، حتی با دشمنان است. از خداوند مسئلت داریم که تقوای خودش را در این زمانه ی سخت به ما عطا کند؛ وگرنه از مسلمانی خویش بهره ی نمی بریم.
پی نوشتها
[1] تهذیب الاحکام(تحقیق خرسان) ج 4 ، ص 201 ، ح 579 - كافى(ط-الاسلامیه) ج 4 ، ص 68، ح1
برای مطالعه بیشتر رجوع شود به: خاطرات همفر ، مترجم مؤسسه اسلامی ترجمه، چاپ دهم1389
منبع:jonbeshnet.ir
