هرچند که آشنایی انسان با نیروی الکتریسیته به قرن هجدهم برمیگردد، اما
اولین سازهایی که الکتریسیته را به شکلی عملی در اختیار گرفتند تا قبل
از سالهای 1890 در آمریکا اختراع نشده بودند و حتی این سازها هم در واقع
تجربیاتی کوتاه به شمار می آمدند.
تنها در دهه 1920 و در روسیه بود که سازی ساخته شد که توانست به
شکلی واقعی مورد استفاده قرار گرفته و دارای اهمیت باشد.
این ساز به افتخار مخترعش لو ترمن Lev Termen، ترمین theremin نامیده
شد. نواختن این ساز در شکل اصلی خود چنین بود که نوازنده دستهای خود
را در مقابل دو آنتن حرکت میداد که یک آنتن کنترل کننده درجه صدا و دیگری
برای تنظیم حجم آن به کار میرفت. نسخه های دیگر ترمین دارای یک صفحه
کلید هم بودند.
آندری پاشنکو Andrey Paschenko دار سال 1924 قطعه ای کنسرتو مانند
برای این ساز نوشت. این قطعه زمانی شنوندگان بسیاری یافت که آهنگساز
هالیوود مجار، میکلوش روژا Miklós Rózsa در سال 1945 آنرا در موسیقی
متن فیلم طلسم شده Spellbound، ساخته آلفرد هیچکاک Alfred
Hitchcock، به کار برد. ادگار وارس Edgard Varèse (1965-1883 آهنگساز
فرانسوی الاصل آمریکایی)، در قطعه Equatorial (1934) دو ترمین را با هم
به کاربرد، اما در نسخه اصلاح شده آن از اوندس مارتنوت ondes martenot
استفاده کرد.
این ساز دوم بسیار موفقتر بود، به خصوص که مبدل به ساز محبوب یک
آهنگساز بزرگ نیز شده بود:
اولیویه مسیان Olivier Messiaen 1992-1908 آهنگساز فرانسوی.
اوندس مارتنوت یا امواج مارتنوت، در سال 1928 توسط موریس مارتنوت
Maurice Martenot که موسیقیدانی ماهر بود، اختراع شد. اوندس مارتنوت بر
اساس همان اصول ترمین عمل میکندبا این تفاوت که به سرعت به یک
صفحه کلید مجهز شده است.
این ساز برای اولین بار در قطعه ای به نام Poème symphonique ساخته
دیمیتریوس لویدیس Dimitrios Levidis به کار رفت. در میان آهنگسازان
دیگری که از همان ابتدا از این ساز استفاده کردند میتوان به
درایوس میلو Darius Milhaud 1974-1892 آهنگساز فرانسوی،
ژاک ایبرت Jacques Ibert 1962-1890 آهنگساز فرانسوی
و آرتور هونگر Arthur Honegger 1955-1892 آهنگساز سوییسی/فرانسوی
اشاره نمود. ادگار وارس نیز آن را در دو اثر خود به عنوان ساز جانشین
معرفی کرده است.
اما این اولیویه مسیان بود که با پشتیبانی از این ساز و به کار بردن آن در
Fêtes des belles eaux در سال 1937، درواقع آن را به جهان معرفی نمود.
تراتونیوم trautonium، ساز دیگری بود که هرچند به اندازه موارد قبل موفق
نبود اما به هیچ وجه نمیتوان آن را نادیده گرفت. تراتونیوم برای اولین بار
توسط مخترعش فریدریش تراوتوین Friedrich Trautwein در سال 1930 در
برلین به نمایش گذاشته شد.
در میان آهنگسازانی که مجذوب طلسم این ساز شدند میتوان به پل
هیندمیت Paul Hindemith 1963-1895 آهنگساز آلمانی اشاره کرد که یک
کنسرتوی کوتاه یا Konzertstück برای آن نوشته بود، ورنر اگ Werner Egk
1983-1901 آهنگساز آلمانی و حتی ریچارد اشتراوس 1964-1864
آهنگساز و رهبر ارکستر آلمانی اشاره نمود.
اولین سازهایی که الکتریسیته را به شکلی عملی در اختیار گرفتند تا قبل
از سالهای 1890 در آمریکا اختراع نشده بودند و حتی این سازها هم در واقع
تجربیاتی کوتاه به شمار می آمدند.

تنها در دهه 1920 و در روسیه بود که سازی ساخته شد که توانست به
شکلی واقعی مورد استفاده قرار گرفته و دارای اهمیت باشد.
این ساز به افتخار مخترعش لو ترمن Lev Termen، ترمین theremin نامیده
شد. نواختن این ساز در شکل اصلی خود چنین بود که نوازنده دستهای خود
را در مقابل دو آنتن حرکت میداد که یک آنتن کنترل کننده درجه صدا و دیگری
برای تنظیم حجم آن به کار میرفت. نسخه های دیگر ترمین دارای یک صفحه
کلید هم بودند.
آندری پاشنکو Andrey Paschenko دار سال 1924 قطعه ای کنسرتو مانند
برای این ساز نوشت. این قطعه زمانی شنوندگان بسیاری یافت که آهنگساز
هالیوود مجار، میکلوش روژا Miklós Rózsa در سال 1945 آنرا در موسیقی
متن فیلم طلسم شده Spellbound، ساخته آلفرد هیچکاک Alfred
Hitchcock، به کار برد. ادگار وارس Edgard Varèse (1965-1883 آهنگساز
فرانسوی الاصل آمریکایی)، در قطعه Equatorial (1934) دو ترمین را با هم
به کاربرد، اما در نسخه اصلاح شده آن از اوندس مارتنوت ondes martenot
استفاده کرد.
این ساز دوم بسیار موفقتر بود، به خصوص که مبدل به ساز محبوب یک
آهنگساز بزرگ نیز شده بود:
اولیویه مسیان Olivier Messiaen 1992-1908 آهنگساز فرانسوی.
اوندس مارتنوت یا امواج مارتنوت، در سال 1928 توسط موریس مارتنوت
Maurice Martenot که موسیقیدانی ماهر بود، اختراع شد. اوندس مارتنوت بر
اساس همان اصول ترمین عمل میکندبا این تفاوت که به سرعت به یک
صفحه کلید مجهز شده است.
این ساز برای اولین بار در قطعه ای به نام Poème symphonique ساخته
دیمیتریوس لویدیس Dimitrios Levidis به کار رفت. در میان آهنگسازان
دیگری که از همان ابتدا از این ساز استفاده کردند میتوان به
درایوس میلو Darius Milhaud 1974-1892 آهنگساز فرانسوی،
ژاک ایبرت Jacques Ibert 1962-1890 آهنگساز فرانسوی
و آرتور هونگر Arthur Honegger 1955-1892 آهنگساز سوییسی/فرانسوی
اشاره نمود. ادگار وارس نیز آن را در دو اثر خود به عنوان ساز جانشین
معرفی کرده است.
اما این اولیویه مسیان بود که با پشتیبانی از این ساز و به کار بردن آن در
Fêtes des belles eaux در سال 1937، درواقع آن را به جهان معرفی نمود.
تراتونیوم trautonium، ساز دیگری بود که هرچند به اندازه موارد قبل موفق
نبود اما به هیچ وجه نمیتوان آن را نادیده گرفت. تراتونیوم برای اولین بار
توسط مخترعش فریدریش تراوتوین Friedrich Trautwein در سال 1930 در
برلین به نمایش گذاشته شد.
در میان آهنگسازانی که مجذوب طلسم این ساز شدند میتوان به پل
هیندمیت Paul Hindemith 1963-1895 آهنگساز آلمانی اشاره کرد که یک
کنسرتوی کوتاه یا Konzertstück برای آن نوشته بود، ورنر اگ Werner Egk
1983-1901 آهنگساز آلمانی و حتی ریچارد اشتراوس 1964-1864
آهنگساز و رهبر ارکستر آلمانی اشاره نمود.