رویا شاه حسین زاده

[z_elect]

من از جهانی که جای خالی زنده‌هایش هم
به اندازه‌ی جای خالی مرده‌ها عمیق است
می‌ترسم

رویا شاه حسین زاده

 

[mani24]

ساده بودمآن قدر ساده که باورم شده بودبچه ها را از بازار می خرند!و در ذهن من آفریدگارپیرمردی بود که زیر بازارچهبه زن های مهربانمادر شدن می آموخت،همیشه فکر می کردم که مادرکدام یک از ما را گران تر خریده است؟و هر بار دلم می گرفتدلم می خواستاو یک شبمغازه اش را که بستبه خانه ما بیاید و بگویداین یکی را ارزان فروخته ام خانم!آمده ام از شما پسش بگیرم!​

 

[mani24]

معشوقه ی خواجه ای بوده ام شاید

روزگاری

در بلخ

یا قونیه

ویا تمام دلخوشی

تاجری

در ونیز .




سوز صدای خنیاگر پیری بوده ام شاید

در بزم پادشاهان جوان

و یا

تمام رویای یک سرباز رومی

در چکاچک شمشیر های جنگ.




به گمانم

بازرگانی

از همه ی بندر ها و

خلیج ها

و بار اندازها

عبورم داده در سینه اش زمانی.

به گمانم

چوپانی

برای همه ی بره های معصومش

در دره های دور

یادم را نی زده روزی.

شک دارم

که مرا تنها تو زاده باشی مادر.






معشوق مرا روزی

راهزنان به غارت برده اند

معشوق مرا

روزی

دریایی درخود غرق کرده است

معشوق مرا

روزی

چکاچک شمشیر ها ...


با


آخرین مکتوب عاشقانه ی من

در جیبش .


.
.
.
بی گمان یک بار سر زا رفته ام
بی گمان یک بار گرگی مرا دریده است

بی گمان یکبار به رودخانه پرتاب شده ام

بی گمان یکبار در زمین لرزه ای ...

یقین که

اینهمه دلتنگی نمیتواند

فقط

مال همین عصر باشد

غروب هجدهم دیماه .
​

[FONT=times new roman,times,serif]
[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]نو رویا شاه حسین زاده [/FONT]

 

[mani24]

1.من هيچ‌كس را آن‌سوي ديوارها نداشته باشم شايد
اما
در اين غروب كسالت‌بار
هيچ‌چيز به اندازه‌ي تلفني از زندان
خوشحالم نمي‌كند
و مردي كه اعتراف كند
گاهي
به جاي آزادي
به من مي‌انديشد .​

2.از من زنی هنوز
توی عکس‌های قدیمی
با تو خوشبخت است
به مرگ بگو
می‌تواند اگر
دستت را از دور گردن او هم باز کند
رویا شاه حسین زاده​

 

[z_elect]

مادرم میگوید
جای دختر اگر پسر به دنیا می اوردی؟
بی گمان
نسل خیس گونه هایمان
منقرض میشد

 

[mani24]

​

بیا
به شانه های زخمی هم
تکیه کنیم
زخم ها
تنها کسانی هستند
که می توانی یقین داشته باشی
دشنه نیستند!

 

[mani24]

​

از این عصر خسته ام
برگردیم
به هزاره های دور
من با پوست خرسی
که زمستان هایمان را خوابیده
برای تو بالاپوشی بدوزم
و تو
با شاخ گوزن پیری
که شکار کرده ای
عکسم را
روی دیواره ی غارمان بکش!
مرا به هزاره هایی ببر
که غروب ها
با شکاری تازه به خانه می آمدی
و قلب من
تنها آتشی بود که کشف کرده بودی!

 

[mani24]

موهایت
که با دست خودت بافته ای
حرف های پشت سرت می شوند
فرشته هایی که عمری ست به دوش می کشی
پلک که می بندی
پشت سرت
چه ها که نمی گویند
چه ها که نمی نویسند،
تو یک زنی
و همین کافی ست !

 

[naghmeirani]

[h=1]مرا به گریه نینداز
می شکنم

مثل فنجانی
که وقتی شکست
نفهمیدیم
بوته ی نقاشی شده ی گل سرخش
کجا ست.

#رویا_شاه_حسین_زاده[/h]

 

[naghmeirani]

می توانی از دوست داشتنم برگردی ؟!
دوست داشتن که خیابان نیست،
تاکسی بگیری
بنشینی
پیشانیت را به شیشه بچسبانی،
آه بکشی
وبرگردی به پیش از آن
نه...نمی شود!
با دوست داشتنم کنار بیا
مثل پیرمردها
که با لرزش دست هایشان...


| رویا شاه حسین زاده |