خوب، باز هم به زمان انتشار يک نسخه جديد از Ubuntu رسيديم. نسخه 9/04 از محبوب ترين لينوکس جهان، اکنون براي بارگذاري رايگان در دسترس عموم قرار دارد. ما پس از يک هفته آزمايش اين نسخه جديد، واقعا تحت تاثير آن قرار گرفتيم. Ubuntu 9.04 که با اسم رمز Jaunty Jackalope شناخته مي شود، يک عرضه کاملا مستحکم است که ارزش پهناي باند صرف شده براي بارگذاري خود را دارد. هنگاميکه ارتقاء فرعي (Ubuntu 8.10 (intrepid Ibex در ماه اکتبر گذشته عرضه شد، ما به استفاده از (Ubuntu 8.04 LTS) Hardy Heron ادامه داديم، ولي حالا يقينا تمام ماشينهاي لينوکس خود را به Jaunty ارتقاء خواهيم داد.
پيش از آنکه مطالعه اين مقاله را در نيمه راه متوقف نمائيد، اجازه بدهيد صحبت را با اين واقعيت آغاز کنيم که ما نيز عاشق ويندوز هستيم. ما از سال 1995 تاکنون يکي از کاربران ويندوز بوده ايم و پيش از آن نيز از MS-DOS استفاده مي کرديم. ما حتي Windows Millennium Edition را آزمايش نموديم. ما در گروه آزمايش کنندگان و کاربران اوليه ويندوزهاي XP و ويستا قرار داشتيم و اکنون نيز نسخه هاي بتاي Windows 7 را دنبال مي کنيم. از سوي ديگر، ما هرگز درباره سوئيچ به يک Mac حتي فکر هم نکرده ايم. با اشاره به اين سوابق، بايد بگوئيم که لينوکس Ubuntu در طول يک سال گذشته در مرکز توجه ما قرار داشته است. ما بطور متناوب عرضه هاي لينوکس از سال 1997 به بعد بررسي کرده ايم. در واقع، ما بخاطر اين تجربيات بارها عصباني شده ايم، صفحه کليد را خرد کرده ايم، موهايمان را کنده ايم و بله، بيش از يکبار نااميد شده ايم. تجربه ها نشان مي دادند که اين سيستم عامل رايگان يقينا هنوز براي آغاز نمايش خود آماده نيست.
سپس، در ماه آوريل گذشته ما يک سيستم کاملا جديد را تهيه نموده و تصميم گرفتيم تا يک سيستم عامل کاملا جديد را براي انطباق با آن انتخاب کنيم. پس از مقالات انتقادي درباره ويندوز ويستا، به اين نتيجه رسيديم که پيش از تصميم گيري درباره پرداخت 400 دلار براي Vista Ultimate Edition، بايستي آن را امتحان کنيم. بطور خلاصه بايد بگوئيم که در انتها اين سيستم عامل نتوانست پرداخت چنين مبلغي را براي خودش توجيه نمايد. از سوي ديگر، عليرغم آنکه ما واقعا به XP علاقه داشتيم (و هنوز هم به يک شيوه نوستالژيک داريم)، ولي اين سيستم عامل به سرعت در حال تبديل شدن به يک ميراث است.
سپس ما به اين فکر افتاديم که يکبار ديگر به آزمايش لينوکس بپردازيم و اقدام به نصب Ubuntu 7.0 بر روي ماشين خود کرديم. از آخرين باري که عرضه هاي لينوکس را بررسي کرده بوديم، مدتي مي گذشت. بايد بگوئيم که از اين تصميم خود کاملا خوشحال هستيم، زيرا Ubuntu توانست درست به اندازه XP (در سال 2001) ما را تحت تاثير قرار دهد.
بعنوان کاربران کهنه کار ويندوز، ما به توصيه هاي هر شخصي پناه نمي بريم. ما صرفا به دنبال بالاترين سطح کنترل ممکن بر روي سيستم خود هستيم و به نظر مي رسد که در اين نقطه زماني،Ubuntu يکي از بهترين دنباله ها براي ويندوز XP باشد. البته بهتر است شما خودتان اين موضوع را بررسي کنيد، نه اينکه صرفا به گفته ما تکيه نمائيد. اگر شما هم در گذشته تجربيات ناموفقي را با لينوکس پشت سر گذاشته ايد، وقت آن رسيده است که يکبار ديگر شانس خود را امتحان کنيد. شما مي توانيد آن را با Live CD آزمايش نمائيد، اما اجازه بدهيد واقع گرا باشيم و بگوئيم که در اين حالت چيزي بيش از تصويرهاي Screenshot تعاملي را بدست نخواهيد آورد. بدون نصب و اجراي يک برنامه بصورت ذاتي، واقعا نمي توانيد آن را ارزيابي کنيد.
ما در اين مقاله شما را بعنوان يک کاربر با تجربه ويندوز در مسير فرآيند نصب Ubuntu از بارگذاري CD Image آن گرفته تا دريافت کمک بصورت آنلاين همراهي خواهيم نمود. راهنماهاي زيادي در اين مورد وجود دارند، اما اکثر آنها براي کاربران کاملا مبتدي کامپيوتر و يا افرادي که از قبل با لينوکس آشنائي دارند، نوشته شده اند. اکثر مشکلاتي که ما قبلا با لينوکس تجربه کرده ايم، به آساني از طريق مقياس هاي ساده با ويندوز قابل حل بودند.
در هنگام نوشتن براي کاربران جديد، فرض ما اين است که شما دانش کاري خوبي از ويندوز و بطور کلي کامپيوتر را در اختيار داريد، اما تاکنون تجربه چنداني با لينوکس نداشته ايد. در نتيجه، اين مقاله به شما نمي گويد که هر چيزي را از کد مرجع آن کامپايل نمائيد و هيچيک از جملات آن نيز با "ترمينال را باز کنيد" و يا هر اصطلاح فني ديگري در UNIX آغاز نمي شود. تله هاي رايج لينوکس نظير پارتيشن بندي درايو ديسک سخت، نصب نرم افزار و راه اندازي Plug-in هاي مهم کاملا با استفاده از اينترفيس گرافيکي کاربر(GUI) اداره خواهند شد.
پيش از آغاز کار
سخت افزار مورد نياز
يکي از جذاب ترين خصوصيات لينوکس اين است که حتي مدرن ترين توزيع هاي آن به سطح نسبتا پائيني از ملزومات سيستمي نياز دارند. حداقل ملزومات سيستمي Ubuntu بصورت (تنها) 384 مگابايت RAM و 4 گيگابايت فضاي ديسک فهرست شده اند.
کامپيوترهائي که براي تهيه اين راهنما مورد استفاده قرار گرفته اند، به هيچ وجه دسک تاپهاي سطح بالا و يا ماشينهاي مخصوص بازيهاي سنگين نبوده اند. در مقابل، هر دو سيستم بسيار معمولي هستند. آنها PCهاي دفتري کاملا عادي (با در نظر گرفتن ويندوز ويستا) به حساب مي آيند. سيستم آزمايشي 32 بيتي آماده شده بود تا منعکس کننده وضعيت PCهائي باشد که در حال حاضر بخاطر عملکرد پائين خود در هنگام استفاده از ويندوز ويستا، جايگزين مي شوند. سيستم 64 بيتي نسبتا جديدتر بوده و قادر به اداره ويندوز ويستا مي باشد، اما هنوز يک سيستم دفتري است. توجه داشته باشيد که دليل ما براي استفاده از دو سيستم به هيچ وجه مقايسه عملکرد آنها نبوده است. اين ماشينها صرفا جهت بررسي امکان نصب و کارکرد توزيع لينوکس مورد نظر به کار گرفته شده اند. جدول [1] ، پيکربندي سخت افزار سيستمهاي مورد استفاده ما را نشان مي دهد:
اقدامات احتياطي
ما قويا توصيه مي کنيم که پيش از ادامه کار از داده هاي حياتي خود کپي پشتيبان تهيه نمائيد، خصوصا اگر در نظر داريد عمليات نصب لينوکس را بر روي همان درايو ديسک سختي که يک نصب ويندوز بر روي آن وجود دارد، انجام دهيد. ما همچنين توصيه مي کنيم که شما ابتدا کل اين مقاله را مطالعه کرده و سپس اجراي عملي دستورالعملهاي آن را آغاز نمائيد.
اين راهنما اقدام به تغيير جدول پارتيشن درايو ديسک سخت شما خواهد کرد که اين فرآيند مي تواند با از دست رفتن داده ها همراه باشد. شما بايد بدانيد که چگونه يک فايل ISO را بر روي CD ضبط کرده و در عين حال بايد با نحوه تنظيم BIOS خود براي بوت از درايو اپتيکال نيز آشنائي داشته باشيد. بعلاوه، شما بايد با مقدمات پارتيشن بندي درايو ديسک سخت آشنا باشيد. اگر مي خواهيد يک بوت دوگانه را با Ubuntu و ويندوز ايجاد کنيد، مطمئن شويد که ابتدا ويندوز را نصب کرده ايد زيرا نصب Ubuntu پيش از ويندوز مي تواند مشکلاتي را برايتان به همراه داشته باشد. اگر به ابزار پارتيشن بندي همراه CD نصب Ubuntu اعتماد نداريد و يا مي خواهيد اينکار را قبلا توسط نرم افزار پارتيشن بندي مورد علاقه خودتان انجام دهيد، براي دنبال کردن اين مقاله حداقل به 10 گيگابايت فضاي پارتيشن بندي نشده آزاد براي Ubuntu نياز خواهيد داشت. اگر مي خواهيد Ubuntu را بر روي يک درايو ثانويه نصب کنيد (در حاليکه ويندوز بر روي درايو اول قرار دارد) صرفا دستورالعملهاي مربوط به يک درايو ديسک سخت خالي را دنبال نمائيد.
کدام نسخه را انتخاب کنيم؟
پيش از هر چيز، شما به يک فايل ISO از سايت وب رسمي Ubuntu نياز خواهيد داشت. اولين گزينه شما، انتخاب بين نسخه 9/04 (که آخرين نسخه پايدار اين سيستم عامل به حساب مي آيد) و (LTS(Long Term Support 8.04 خواهد بود. هر 6 ماه يکبار، نسخه جديدي از Ubuntu منتشر مي شود اما يک نسخه LTS هر دو سال يکبار عرضه مي گردد.LTS براي مدت 3 سال تحت پشتيباني قرار دارد، در حاليکه پشتيباني عرضه هاي غير LTS به 2 سال محدود مي شود. اگر از افرادي هستيد که مي خواهيد آخرين نرم افزارها را بر روي سيستم خود داشته باشيد، نسخه 9/04 را بارگذاري کرده و سپس آن را هر 6 ماه يکبار به آخرين نسخه ارتقاء دهيد. از سوي ديگر، اگر مي خواهيد سيستم خود را پس از آماده سازي براي مدت طولاني در همان وضعيت حفظ کنيد، مي توانيد نسخه LTS 8.04 را انتخاب نموده و آن را هر دو سال يکبار ارتقاء دهيد.
32 بيت يا 64 بيت؟
انتخاب بعدي شما بين ويرايشهاي 32 بيتي يا 64 بيتي نسخه مورد نظرتان خواهد بود. در نظر داشته باشيد که ويرايش 64 بيتي Ubuntu همانند ويندوز با مشکلات سازگاري بيشتري در مقايسه با همکار 32 بيتي خود مواجه است. تعدادي از برنامه هاي مشهور نظير Google Earth و Adobe Flash 10 بر روي ويرايش 64 بيتي اجرا نخواهند شد. پشتيباني درايوري نيز يکي از مشکلات هميشگي سکوهاي 64 بيتي است. در نهايت انتخاب با خود شما خواهد بود، اما ويرايشهاي 32 بيتي معمولا تجربه کم دردسرتري را فراهم مي کنند. تمام تصاوير ارائه شده در اين مقاله از ويرايش 32 بيتي Ubuntu 9.04 تهيه شده اند، ولي دستورالعملها اساسا براي نسخه 8.04 و يا ويرايشهاي 32 بيتي يا 64 بيتي هريک از آنها کاملا مشابه خواهند بود.
آغاز نصب
پس از آنکه فايل ISO را بارگذاري نموده و آن را بر روي يک CD ضبط کرديد، زمان بوت مجدد سيستم شما فرا رسيده است. به ياد داشته باشيد که بايد BIOS کامپيوتر خود را براي انجام فرآيند بوت از درايو CD/DVD تنظيم نمائيد.
پس از آغاز فرآيند بوت از CD، زبان مورد نظر خود را براي نصب از فهرستي که در اختيارتان قرار گرفته است انتخاب نموده و سپس کليد Enter را فشار دهيد.
در صفحه بعد (شکل [3]) گزينه دوم را انتخاب کرده و سپس کليد Enter را فشار دهيد تا نصب Ubuntu آغاز شود.
قدم اول (Step 1 of 7)
اولين قدم در ويزارد نصب گرافيکي، انتخاب زباني است که سيستم عامل جديد شما پس از اتمام فرآيند نصب از آن استفاده خواهد کرد. هنگاميکه زبان مورد نظر خود را در بخش سمت چپ انتخاب کرديد (شکل[4])، بر روي Forward کليک نمائيد.
قدم دوم (Step 2 of 7)
دومين قدم، انتخاب محدوده زماني شما است. شما مي توانيد به سادگي بر روي موقعيت مکاني خود در يک نقشه از جهان ( شکل[5]) کليد کرده، يک منطقه را انتخاب نموده و يا يک شهر بزرگ را در منطقه زماني خودتان انتخاب کنيد. پس از تنظيم منطقه زماني خود، بر روي Forward کليک نمائيد.
قدم سوم (Step 3 of 7)
قدم سوم به تنظيمات صفحه کليد مربوط مي شود. شما مي توانيد با گزينه Suggested به کار خود ادامه داده و يا پس از انتخاب گزينه Choose your own، زبان صفحه کليد خود را در فهرست سمت چپ و آرايش صفحه کليد مربوطه را در فهرست سمت راست تنظيم نمائيد( شکل [6]). پس از اتمام کار، بر روي Forward کليک کنيد.
آماده سازي درايو ديسک سخت (Step 4 of 7، بخش اول)
اين مرحله با دو مجموعه از مراحل سروکار دارد: اول، آماده سازي (ايجاد فضا براي) پارتيشنهاي لينوکس و دوم، ايجاد پارتيشنهاي لينوکس. در ابتدا، چند گزينه بر اساس وضعيت فعلي درايو ديسک سخت شما در اختيارتان قرار مي گيرد. ما گزينه Manual را انتخاب کرده و سپس بر روي Forward کليک مي کنيم.
توجه داشته باشيد که اگر مي خواهيد Ubuntu را بر روي يک درايو ديسک سخت ثانويه نصب کنيد (در حاليکه ويندوز بر روي درايو اول قرار دارد) مي توانيد مستقيما دستورالعملهاي مربوط به يک درايو ديسک سخت خالي را دنبال نمائيد.
- براي ديسکهائي که کاملا براي ويندوز پارتيشن بندي شده اند، مرحله 1 را دنبال کنيد.
- براي ديسکهائي که کاملا خالي هستند، مرحله 2 را دنبال کنيد.
- براي ديسکهائي که براي ويندوز پارتيشن بندي شده اند اما يک فضاي خالي پارتيشن بندي نشده بر روي آنها وجود دارد، مرحله 3 را دنبال کنيد.
1- اگر درايو ديسک سخت شما کاملا براي ويندوز پارتيشن بندي شده است، پارتيشن ويندوز خود را انتخاب کرده و بر روي گزينه Edit Partition کليک نمائيد.
در اولين فيلد، اندازه اي که مي خواهيد پارتيشن ويندوز شما به آن تغيير کند را (برحسب مگابايت) وارد نموده، گزينه "do not use the partition" را در فيلد دوم انتخاب کرده و سپس بر روي OK کليک نمائيد( شکل [9]). براي مثال، فرض کنيد که شما يک درايو ديسک سخت 60 گيگابايتي با تنها يک پارتيشن (کل ظرفيت درايو) براي ويندوز داريد و حالا مي خواهيد ويندوز و Ubuntu بطور مساوي از اين درايو ديسک سخت بهره مند شوند. شما مي توانيد اندازه پارتيشن ويندوز خود را به 30 گيگابايت کاهش داده و به اين ترتيب 30 گيگابايت فضاي خالي را براي Ubuntu بدست آوريد.
در اين مرحله يک جعبه محاوره اي ظاهر خواهد شد که از شما مي خواهد اعمال تغييرات مورد نظر بر روي ديسک را تائيد نمائيد. اين آخرين شانس شما براي بازگشت پيش از اعمال تغييرات خواهد بود. وقتي آماده بوديد، بر روي Continue کليک نمائيد.
2- اگر يک ديسک سخت واحد در اختيار داريد که کاملا خالي است، اولين قدم اين خواهد بود که يک جدول پارتيشن جديد را بر روي آن ايجاد کنيد. اين کار را با انتخاب درايو خالي خود که معمولا با برچسب HDA (براي IDE) يا SDA (براي SATA،SCASI و USB) مشخص شده است و سپس کليک بر روي گزينه" New partition table" انجام دهيد. اگر در حال نصب Ubuntu بر روي يک درايو ديسک سخت ثانويه هستيد، درايو دوم به احتمال قوي تحت عنوان "HDB" يا " SDB" نمايش داده مي شود.
در اين مرحله يک هشدار رفع مسئوليت (Disclaimer) ظاهر مي شود. اگر درايوهاي متعددي داريد، مطمئن شويد که درايو صحيح را انتخاب کرده ايد و سپس بر روي Continue کليک نمائيد.
3- در صفحه بعد( شکل [13]) ورودي که با عنوان "Free Space" نمايش داده شده است را انتخاب کرده و براي ايجاد يک پارتيشن جديد بر روي گزينه "New Partition" کليک نمائيد.
پيش از آنکه مطالعه اين مقاله را در نيمه راه متوقف نمائيد، اجازه بدهيد صحبت را با اين واقعيت آغاز کنيم که ما نيز عاشق ويندوز هستيم. ما از سال 1995 تاکنون يکي از کاربران ويندوز بوده ايم و پيش از آن نيز از MS-DOS استفاده مي کرديم. ما حتي Windows Millennium Edition را آزمايش نموديم. ما در گروه آزمايش کنندگان و کاربران اوليه ويندوزهاي XP و ويستا قرار داشتيم و اکنون نيز نسخه هاي بتاي Windows 7 را دنبال مي کنيم. از سوي ديگر، ما هرگز درباره سوئيچ به يک Mac حتي فکر هم نکرده ايم. با اشاره به اين سوابق، بايد بگوئيم که لينوکس Ubuntu در طول يک سال گذشته در مرکز توجه ما قرار داشته است. ما بطور متناوب عرضه هاي لينوکس از سال 1997 به بعد بررسي کرده ايم. در واقع، ما بخاطر اين تجربيات بارها عصباني شده ايم، صفحه کليد را خرد کرده ايم، موهايمان را کنده ايم و بله، بيش از يکبار نااميد شده ايم. تجربه ها نشان مي دادند که اين سيستم عامل رايگان يقينا هنوز براي آغاز نمايش خود آماده نيست.
سپس، در ماه آوريل گذشته ما يک سيستم کاملا جديد را تهيه نموده و تصميم گرفتيم تا يک سيستم عامل کاملا جديد را براي انطباق با آن انتخاب کنيم. پس از مقالات انتقادي درباره ويندوز ويستا، به اين نتيجه رسيديم که پيش از تصميم گيري درباره پرداخت 400 دلار براي Vista Ultimate Edition، بايستي آن را امتحان کنيم. بطور خلاصه بايد بگوئيم که در انتها اين سيستم عامل نتوانست پرداخت چنين مبلغي را براي خودش توجيه نمايد. از سوي ديگر، عليرغم آنکه ما واقعا به XP علاقه داشتيم (و هنوز هم به يک شيوه نوستالژيک داريم)، ولي اين سيستم عامل به سرعت در حال تبديل شدن به يک ميراث است.
سپس ما به اين فکر افتاديم که يکبار ديگر به آزمايش لينوکس بپردازيم و اقدام به نصب Ubuntu 7.0 بر روي ماشين خود کرديم. از آخرين باري که عرضه هاي لينوکس را بررسي کرده بوديم، مدتي مي گذشت. بايد بگوئيم که از اين تصميم خود کاملا خوشحال هستيم، زيرا Ubuntu توانست درست به اندازه XP (در سال 2001) ما را تحت تاثير قرار دهد.
بعنوان کاربران کهنه کار ويندوز، ما به توصيه هاي هر شخصي پناه نمي بريم. ما صرفا به دنبال بالاترين سطح کنترل ممکن بر روي سيستم خود هستيم و به نظر مي رسد که در اين نقطه زماني،Ubuntu يکي از بهترين دنباله ها براي ويندوز XP باشد. البته بهتر است شما خودتان اين موضوع را بررسي کنيد، نه اينکه صرفا به گفته ما تکيه نمائيد. اگر شما هم در گذشته تجربيات ناموفقي را با لينوکس پشت سر گذاشته ايد، وقت آن رسيده است که يکبار ديگر شانس خود را امتحان کنيد. شما مي توانيد آن را با Live CD آزمايش نمائيد، اما اجازه بدهيد واقع گرا باشيم و بگوئيم که در اين حالت چيزي بيش از تصويرهاي Screenshot تعاملي را بدست نخواهيد آورد. بدون نصب و اجراي يک برنامه بصورت ذاتي، واقعا نمي توانيد آن را ارزيابي کنيد.
ما در اين مقاله شما را بعنوان يک کاربر با تجربه ويندوز در مسير فرآيند نصب Ubuntu از بارگذاري CD Image آن گرفته تا دريافت کمک بصورت آنلاين همراهي خواهيم نمود. راهنماهاي زيادي در اين مورد وجود دارند، اما اکثر آنها براي کاربران کاملا مبتدي کامپيوتر و يا افرادي که از قبل با لينوکس آشنائي دارند، نوشته شده اند. اکثر مشکلاتي که ما قبلا با لينوکس تجربه کرده ايم، به آساني از طريق مقياس هاي ساده با ويندوز قابل حل بودند.
در هنگام نوشتن براي کاربران جديد، فرض ما اين است که شما دانش کاري خوبي از ويندوز و بطور کلي کامپيوتر را در اختيار داريد، اما تاکنون تجربه چنداني با لينوکس نداشته ايد. در نتيجه، اين مقاله به شما نمي گويد که هر چيزي را از کد مرجع آن کامپايل نمائيد و هيچيک از جملات آن نيز با "ترمينال را باز کنيد" و يا هر اصطلاح فني ديگري در UNIX آغاز نمي شود. تله هاي رايج لينوکس نظير پارتيشن بندي درايو ديسک سخت، نصب نرم افزار و راه اندازي Plug-in هاي مهم کاملا با استفاده از اينترفيس گرافيکي کاربر(GUI) اداره خواهند شد.
پيش از آغاز کار
سخت افزار مورد نياز
يکي از جذاب ترين خصوصيات لينوکس اين است که حتي مدرن ترين توزيع هاي آن به سطح نسبتا پائيني از ملزومات سيستمي نياز دارند. حداقل ملزومات سيستمي Ubuntu بصورت (تنها) 384 مگابايت RAM و 4 گيگابايت فضاي ديسک فهرست شده اند.
کامپيوترهائي که براي تهيه اين راهنما مورد استفاده قرار گرفته اند، به هيچ وجه دسک تاپهاي سطح بالا و يا ماشينهاي مخصوص بازيهاي سنگين نبوده اند. در مقابل، هر دو سيستم بسيار معمولي هستند. آنها PCهاي دفتري کاملا عادي (با در نظر گرفتن ويندوز ويستا) به حساب مي آيند. سيستم آزمايشي 32 بيتي آماده شده بود تا منعکس کننده وضعيت PCهائي باشد که در حال حاضر بخاطر عملکرد پائين خود در هنگام استفاده از ويندوز ويستا، جايگزين مي شوند. سيستم 64 بيتي نسبتا جديدتر بوده و قادر به اداره ويندوز ويستا مي باشد، اما هنوز يک سيستم دفتري است. توجه داشته باشيد که دليل ما براي استفاده از دو سيستم به هيچ وجه مقايسه عملکرد آنها نبوده است. اين ماشينها صرفا جهت بررسي امکان نصب و کارکرد توزيع لينوکس مورد نظر به کار گرفته شده اند. جدول [1] ، پيکربندي سخت افزار سيستمهاي مورد استفاده ما را نشان مي دهد:
ما قويا توصيه مي کنيم که پيش از ادامه کار از داده هاي حياتي خود کپي پشتيبان تهيه نمائيد، خصوصا اگر در نظر داريد عمليات نصب لينوکس را بر روي همان درايو ديسک سختي که يک نصب ويندوز بر روي آن وجود دارد، انجام دهيد. ما همچنين توصيه مي کنيم که شما ابتدا کل اين مقاله را مطالعه کرده و سپس اجراي عملي دستورالعملهاي آن را آغاز نمائيد.
اين راهنما اقدام به تغيير جدول پارتيشن درايو ديسک سخت شما خواهد کرد که اين فرآيند مي تواند با از دست رفتن داده ها همراه باشد. شما بايد بدانيد که چگونه يک فايل ISO را بر روي CD ضبط کرده و در عين حال بايد با نحوه تنظيم BIOS خود براي بوت از درايو اپتيکال نيز آشنائي داشته باشيد. بعلاوه، شما بايد با مقدمات پارتيشن بندي درايو ديسک سخت آشنا باشيد. اگر مي خواهيد يک بوت دوگانه را با Ubuntu و ويندوز ايجاد کنيد، مطمئن شويد که ابتدا ويندوز را نصب کرده ايد زيرا نصب Ubuntu پيش از ويندوز مي تواند مشکلاتي را برايتان به همراه داشته باشد. اگر به ابزار پارتيشن بندي همراه CD نصب Ubuntu اعتماد نداريد و يا مي خواهيد اينکار را قبلا توسط نرم افزار پارتيشن بندي مورد علاقه خودتان انجام دهيد، براي دنبال کردن اين مقاله حداقل به 10 گيگابايت فضاي پارتيشن بندي نشده آزاد براي Ubuntu نياز خواهيد داشت. اگر مي خواهيد Ubuntu را بر روي يک درايو ثانويه نصب کنيد (در حاليکه ويندوز بر روي درايو اول قرار دارد) صرفا دستورالعملهاي مربوط به يک درايو ديسک سخت خالي را دنبال نمائيد.
پيش از هر چيز، شما به يک فايل ISO از سايت وب رسمي Ubuntu نياز خواهيد داشت. اولين گزينه شما، انتخاب بين نسخه 9/04 (که آخرين نسخه پايدار اين سيستم عامل به حساب مي آيد) و (LTS(Long Term Support 8.04 خواهد بود. هر 6 ماه يکبار، نسخه جديدي از Ubuntu منتشر مي شود اما يک نسخه LTS هر دو سال يکبار عرضه مي گردد.LTS براي مدت 3 سال تحت پشتيباني قرار دارد، در حاليکه پشتيباني عرضه هاي غير LTS به 2 سال محدود مي شود. اگر از افرادي هستيد که مي خواهيد آخرين نرم افزارها را بر روي سيستم خود داشته باشيد، نسخه 9/04 را بارگذاري کرده و سپس آن را هر 6 ماه يکبار به آخرين نسخه ارتقاء دهيد. از سوي ديگر، اگر مي خواهيد سيستم خود را پس از آماده سازي براي مدت طولاني در همان وضعيت حفظ کنيد، مي توانيد نسخه LTS 8.04 را انتخاب نموده و آن را هر دو سال يکبار ارتقاء دهيد.
32 بيت يا 64 بيت؟
انتخاب بعدي شما بين ويرايشهاي 32 بيتي يا 64 بيتي نسخه مورد نظرتان خواهد بود. در نظر داشته باشيد که ويرايش 64 بيتي Ubuntu همانند ويندوز با مشکلات سازگاري بيشتري در مقايسه با همکار 32 بيتي خود مواجه است. تعدادي از برنامه هاي مشهور نظير Google Earth و Adobe Flash 10 بر روي ويرايش 64 بيتي اجرا نخواهند شد. پشتيباني درايوري نيز يکي از مشکلات هميشگي سکوهاي 64 بيتي است. در نهايت انتخاب با خود شما خواهد بود، اما ويرايشهاي 32 بيتي معمولا تجربه کم دردسرتري را فراهم مي کنند. تمام تصاوير ارائه شده در اين مقاله از ويرايش 32 بيتي Ubuntu 9.04 تهيه شده اند، ولي دستورالعملها اساسا براي نسخه 8.04 و يا ويرايشهاي 32 بيتي يا 64 بيتي هريک از آنها کاملا مشابه خواهند بود.
پس از آنکه فايل ISO را بارگذاري نموده و آن را بر روي يک CD ضبط کرديد، زمان بوت مجدد سيستم شما فرا رسيده است. به ياد داشته باشيد که بايد BIOS کامپيوتر خود را براي انجام فرآيند بوت از درايو CD/DVD تنظيم نمائيد.
پس از آغاز فرآيند بوت از CD، زبان مورد نظر خود را براي نصب از فهرستي که در اختيارتان قرار گرفته است انتخاب نموده و سپس کليد Enter را فشار دهيد.
در صفحه بعد (شکل [3]) گزينه دوم را انتخاب کرده و سپس کليد Enter را فشار دهيد تا نصب Ubuntu آغاز شود.
قدم اول (Step 1 of 7)
اولين قدم در ويزارد نصب گرافيکي، انتخاب زباني است که سيستم عامل جديد شما پس از اتمام فرآيند نصب از آن استفاده خواهد کرد. هنگاميکه زبان مورد نظر خود را در بخش سمت چپ انتخاب کرديد (شکل[4])، بر روي Forward کليک نمائيد.
قدم دوم (Step 2 of 7)
دومين قدم، انتخاب محدوده زماني شما است. شما مي توانيد به سادگي بر روي موقعيت مکاني خود در يک نقشه از جهان ( شکل[5]) کليد کرده، يک منطقه را انتخاب نموده و يا يک شهر بزرگ را در منطقه زماني خودتان انتخاب کنيد. پس از تنظيم منطقه زماني خود، بر روي Forward کليک نمائيد.
قدم سوم (Step 3 of 7)
قدم سوم به تنظيمات صفحه کليد مربوط مي شود. شما مي توانيد با گزينه Suggested به کار خود ادامه داده و يا پس از انتخاب گزينه Choose your own، زبان صفحه کليد خود را در فهرست سمت چپ و آرايش صفحه کليد مربوطه را در فهرست سمت راست تنظيم نمائيد( شکل [6]). پس از اتمام کار، بر روي Forward کليک کنيد.
آماده سازي درايو ديسک سخت (Step 4 of 7، بخش اول)
اين مرحله با دو مجموعه از مراحل سروکار دارد: اول، آماده سازي (ايجاد فضا براي) پارتيشنهاي لينوکس و دوم، ايجاد پارتيشنهاي لينوکس. در ابتدا، چند گزينه بر اساس وضعيت فعلي درايو ديسک سخت شما در اختيارتان قرار مي گيرد. ما گزينه Manual را انتخاب کرده و سپس بر روي Forward کليک مي کنيم.
توجه داشته باشيد که اگر مي خواهيد Ubuntu را بر روي يک درايو ديسک سخت ثانويه نصب کنيد (در حاليکه ويندوز بر روي درايو اول قرار دارد) مي توانيد مستقيما دستورالعملهاي مربوط به يک درايو ديسک سخت خالي را دنبال نمائيد.
- براي ديسکهائي که کاملا براي ويندوز پارتيشن بندي شده اند، مرحله 1 را دنبال کنيد.
- براي ديسکهائي که کاملا خالي هستند، مرحله 2 را دنبال کنيد.
- براي ديسکهائي که براي ويندوز پارتيشن بندي شده اند اما يک فضاي خالي پارتيشن بندي نشده بر روي آنها وجود دارد، مرحله 3 را دنبال کنيد.
در اولين فيلد، اندازه اي که مي خواهيد پارتيشن ويندوز شما به آن تغيير کند را (برحسب مگابايت) وارد نموده، گزينه "do not use the partition" را در فيلد دوم انتخاب کرده و سپس بر روي OK کليک نمائيد( شکل [9]). براي مثال، فرض کنيد که شما يک درايو ديسک سخت 60 گيگابايتي با تنها يک پارتيشن (کل ظرفيت درايو) براي ويندوز داريد و حالا مي خواهيد ويندوز و Ubuntu بطور مساوي از اين درايو ديسک سخت بهره مند شوند. شما مي توانيد اندازه پارتيشن ويندوز خود را به 30 گيگابايت کاهش داده و به اين ترتيب 30 گيگابايت فضاي خالي را براي Ubuntu بدست آوريد.
در اين مرحله يک جعبه محاوره اي ظاهر خواهد شد که از شما مي خواهد اعمال تغييرات مورد نظر بر روي ديسک را تائيد نمائيد. اين آخرين شانس شما براي بازگشت پيش از اعمال تغييرات خواهد بود. وقتي آماده بوديد، بر روي Continue کليک نمائيد.
2- اگر يک ديسک سخت واحد در اختيار داريد که کاملا خالي است، اولين قدم اين خواهد بود که يک جدول پارتيشن جديد را بر روي آن ايجاد کنيد. اين کار را با انتخاب درايو خالي خود که معمولا با برچسب HDA (براي IDE) يا SDA (براي SATA،SCASI و USB) مشخص شده است و سپس کليک بر روي گزينه" New partition table" انجام دهيد. اگر در حال نصب Ubuntu بر روي يک درايو ديسک سخت ثانويه هستيد، درايو دوم به احتمال قوي تحت عنوان "HDB" يا " SDB" نمايش داده مي شود.
در اين مرحله يک هشدار رفع مسئوليت (Disclaimer) ظاهر مي شود. اگر درايوهاي متعددي داريد، مطمئن شويد که درايو صحيح را انتخاب کرده ايد و سپس بر روي Continue کليک نمائيد.
3- در صفحه بعد( شکل [13]) ورودي که با عنوان "Free Space" نمايش داده شده است را انتخاب کرده و براي ايجاد يک پارتيشن جديد بر روي گزينه "New Partition" کليک نمائيد.