آرم استيشن يك قسم آرم و نشانه براي ايستگاه راديويي يا تلويزيوني است كه در فواصل كنداكتور روزانه، به منظور شناساندن ايستگاه مورد نظر به مخاطبان و جلب توجه آنان، پخش و تكرار مي‌شود.آرم استيشن راديويي از تلفيق برخي عناصر كلامي و آوايي ساخته مي‌شود. قطعهاي است كوتاه و آهنگين كه در خلال آن، ايستگاه راديويي به نحو توجه برانگيزي اعلام و گاه توصيف مي‌شود و مقصود از پخش آن نيز بيشتر تأكيد بر هويت مركز پيام‌رسان و تداوم حضور آن در بين شنوندگان است.درجه ماندگاري هر آرم استيشن به تركيب ساخت و ايده پخش آن بستگي دارد. هر چقدر آرم استيشن، در عين زيبايي، ساده‌تر و كم عنصرتر و جنبه تبليغي آن ملايم‌تر و غيرمستقيم‌تر باشد دفعات بيشتري مي‌توان آن را پخش كرد.
انواع آرم استيشن:بنابر آنچه گفته شد دو قسم آرم استيشن براي مركز راديويي مي‌توان در نظر گرفت:
1ـ آرم استيشن با كاركرد اطلاع‌دهي:يعني قطعهاي كه صرفا نام و هويت ايستگاه راديويي را (در كمترين عناصر كلامي و آوايي، بدون تأكيد و مبالغه و حداكثر با بهره‌گيري از يك شعار رسانه‌اي يا يك عبارت توصيفي كوتاه و ظريف) اعلام و يادآوري كند. اين آرم استيشن در واقع جانشين مناسبي براي اعلام رسمي گوينده پخش است.مثلاً، در شبكه جوان به جاي عبارت «اينجا تهران است صداي جمهوري اسلامي ايران،شبكه جوان » در خيلي از موارد مي‌توان اين قطعه را (كه يك سرود كوتاه تك جمله‌اي است) پخش كرد:« رادیو جوان - رادیویی همه جوانان ایرانی » . چنانچه گفته شد مزيت اين آرم استيشن به اين است كه آن را به دفعات مي‌توان پخش كرد و تكرار آن ملال نمي‌آورد.
2ـ آرم استيشن با كاركرد تبليغي:چنين آرم استيشني عموما به منظور افزايش حجم مخاطبان و جلب توجه هر چه بيشتر مردم به ايستگاه راديويي ساخته مي‌شود. يعني كاركردي فراتر از اطلاع‌دهي.ضرورتهاي رسانه‌اي اغلب توليد و پخش اين قبيل آرم استيشن‌ها را (كه از جنبة تبليغي، طيفي از ملايم‌ترين تا مبالغه‌آميزترين مضمونها را تشكيل مي‌دهند) ايجاب مي‌كند. منتهي به سبب بزرگنمايي فضاي برنامه‌اي و ازدحام عناصر ارتباطي و تبليغي (و گاه طولاني بودن قطعه) نمي‌توان آنها را به شكل پايدار و مستمر تكرار كرد و اگرچه به مقتضاي نيازها و فوريتهاي ارتباطي هم توليد شده باشند حتي‌الإمكان بايد پخش آنها را (نظير پيامهاي بازرگاني) به مقاطع زماني معيني محدود كرد.در اينجا لازم است به اين نكته هم اشاره كنيم كه وقتي از تدارك " آرم" براي يك ايستگاه راديويي يا تلويزيوني صحبت مي‌شود، در حقيقت آرم استيشن خاصي از نوع اول مورد نظر است.از آنجا كه براي آرم معمولاًً ويژگي" واحد و ثابت " بودن مفروض است اين آرم استيشن بايد نشانه كوتاه و ساده و در عين حال برجسته‌اي باشد كه بتوان آن را طي ساليان و بطور مداوم پخش كرد.
نکاتی درباره ساخت آنونس:
1ـ آرم استيشن در راديو بايد شروعي با قوت و پاياني مشخص و قاطع داشته باشد. شروع آرم استيشن با موسيقي اي كه به شكل تدريجي وارد حوزه شنوايي مي شود يا با افكتهاي لطيف و كم حجم (نظير صداي باران يا حركت جويبار ) مطلوب نيست.
2 ـ از ياد نبريم كه آرم استيشن يك «نشانه» است. نشانه‌اي براي معرفي ايستگاه راديويي كه با هر قسم كاركردي (اطلاع دهي، تبليغي) بايد «كوتاه» باشد. در راديو معمولاً آرمهاي بيش از 45 ثانيه طولاني محسوب مي‌شوند.
3 - موسيقي در آنوس (چه موسيقي بومي، چه سنتي و چه پاپ و خارجي) حتي‌الإمكان بايد قطعهاي شاخص و در شأن رسانه باشد.
4 - آرم استيشن چه در استوديو ميكس شود چه در رايانه بايد صدايي با حجم مناسب و شفاف داشته باشد. كلام گوينده بايد به وضوح شنيده شود (صداي موسيقي آن را تحت‌الشعاع قرار ندهد) به صداي گوينده اكوي اضافه يا فيلتر بي‌مورد ندهيد.
5 - مراقب لحن و حالت صدا و اجراي گوينده باشيد. در صداي گويند نبايد تصنع و تكلف يا هيجان و التهاب كاذب باشد. در عين حال، گوينده نبايد عبارات را خشك و بي‌روح و بدون ضرباهنگ مؤثر بخواند. صداي گوينده بايد گرم و با طراوت و صميمي باشد.
منبع:ferquence.blogfa.com
