پرتوي از اسرار نماز » قنوت[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]
معناى «قنوت»، اطاعت، دعا، توجّه به خدا و خشوع در نماز است. و در نماز، يكى از مستحبّات است كه دست را تا مقابل صورت آورده و دعا كنند. گرچه مرحوم صدوق، آنرا واجب دانسته است.[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]طبق روايات، در نماز جمعه و نماز صبح و مغرب، تأكيد بيشتر شده است. در قنوت دعاى خاصّى لازم نيست و به فرموده امام صادق عليه السلام هر دعايى كه بر زبان جارى شد خوب است، ولى برخى دعاها سفارش بيشتر شده است.[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]رسول خداصلى الله عليه وآله سفارش كرده كه در نمازها، قنوت را طول دهيد و اين را سبب آسانى وقوف انسان در مراحل حسابرسى قيامت دانسته است: «اَطْولَكُم قُنوتاً فىدارِالدّنيا اَطْوَلُكم راحَة يَومالقيامَةِ فى الموقف»و نيز در روايت است كه بهترين نماز، آنست كه قنوتش طولانىتر باشد.[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]در قنوت، كه حالت نيايش و طلب حاجت از خداست، هر چه دعاهاى بهتر و خواستنىهاى متعالىتر ذكر شود، بهتر است. برخى از علما (حاج ملا هادى سبزوارى) در قنوتِ نماز شب خود، دعاى «جوشن كبير» را مىخواند. كه بسى طولانى است و شامل هزار نام و صفت خداوند است. اينگونه نماز، نشان عشق به خدا و علاقه به مناجات با اوست.[/FONT]
*
*
*
از علامه حسن زاده آملی نقل است : چنین شنیدم که میرزا جواد اقا مکرر در قنوت نوافل این شعر را می خواند:
زان پیشتر که عالم فانی شود خراب
مارا زجام باده گلگون خراب کن
غزل کاملش اینه:
صبح است ساقیا قدحی پرشراب کن
دور فلک درنگ ندارد شتاب کن
زان پیشتر که عالم فانی شود خراب
ما را ز جام باده گلگون خراب کن
خورشید می ز مشرق ساغر طلوع کرد
گر برگ عیش میطلبی ترک خواب کن
روزی که چرخ از گل ما کوزهها کند
زنهار کاسه سر ما پرشراب کن
ما مرد زهد و توبه و طامات نیستیم
با ما به جام باده صافی خطاب کن
کار صواب باده پرستیست حافظا
برخیز و عزم جزم به کار صواب کن