با سلام و عرض ادب
1) آموزه های اعتقادی تشیع بر پایه های استوار عقلی و نقلی پابر جا است. آنچه در این میان مهم است آن است که ما با اساس اعتقادات بحق خویش آشنا باشیم تا در تند باد شبهات دینی که از هر سو اعتقادات دینی ما را مورد هجمه ی خود قرار داده است بر خود نلرزیم.
2) اعتقاد تشیع در امر امامت امت آن است که امامت استمرار امر نبوت است واوصیای پیامبر صلی الله علیه و آله باید معصوم و متصف و آراسته به علم الهی باشند. امامتی که انتخاب آن از جانب خداست و در این ناحیه بشر هیچ نقشی در تعیین و مشروعیت بخشی به آن نخواهد داشت؛ همچنان که در تعیین رسالت هیچ نقشی نداشته است.
حال به نظر شما مکتبی که معتقد به جانشینان الهی معصوم و عالم برای پیامبر صلی الله علیه و آله است و زمین را خالی از حجت الهی نمی داند می تواند تضمین کننده ی سعادت بشر باشد؛ یا مکتبی که امامت را امری دنیوی و از شئون دنیا می داند که هر فاسق فاجر و جاهلی نیز سکان حکومت بر مردم را به هر نحوی بدست گیرد حاکم مشروع بر مردم خواهد بود؟و اطاعت او نیز بر مردم واجب می شود.
3) اعتقاد به منجی که بشریت را از ظلم ظالمان می رهاند و به ساحل امن و نجات و سعادت می رساند، تنها اعتقادی نیست که شیعه بدان معتقد باشد؛ بلکه جمیع ادیان معتقد به چنین نجات بخشی هستند. در عالم اسلام آن نجات بخش بر اساس روایات متعدد فریقین حضرت مهدی عج الله تعالی فرجه الشریف معرفی شده است، که در این میان اختلافی میان شیعه و سنی نیست.
اما آنچه مورد اختلاف است این است که آیا آنحضرت متولد شده اند یا خیر؟ که شیعه معتقد به ولادت آنحضرت است و اینکه آنحضرت خاتم اوصیاء و دوازدهمین امام و خلیفه ی بحق الهی می باشند. اما بر مبنای اهل سنت که معتقد به عدم تولد آنحضرت می باشند، و از طرفی معتقد به ظهور منجی، تهافت و تباینی به چشم خواهد خورد، و آن اینکه: در متون اهل سنت نیامده است که آنحضرت متولد نشده و یا در آینده متولد خواهد شد؛ بلکه در روایات آمده است که ظهور خواهد کرد.
و از طرفی زمان ظهور آنحضرت معلوم نشده است و هر آن امید ظهور می رود.[1] و از طرفی ظهور در سن جوانی متوقف بر تولد چندین ساله ی(طبق نظر اهل سنت) قبل از ظهور دارد و از آنجا که هر لحظه امکان دارد که آنحضرت ظهور نمایند هیچگاه نمی توان گفت که آنحضرت متولد نشده است؛ زیرا نمی توان گفت که حضرت متولد می شود و در آن آن قیام می کند که چنین امری بسیار مضحک خواهد بود.
4) اینکه دیده شود که شیعه سنی شود و نه به عکس ادعایی گزاف است؛ چگونه مکتبی با داشتن اهل بیت علیهم السلام که مظهر رحمت الهی و جذب قلوبند، فاقد جذابیت خواهد باشد؟ و مکتبی که مظهر دفع است دارای جذابیت باشد؟ کسی که محبت اهل بیت علیهم السلام بر قلبش تابیده باشد هیچگاه اهل بیت علهم السلام را کنار نمی گذارد تا قلب خود را ظرف محبت شیخین قرار دهد.
5) اینکه اگر امام زمان وجود داشته باشد باید دنیا نابود بشه یعنی چه؟ نبود امام و حجت خدا مساوی با نبود انسان است.
6) عزاداری خود از شئون مودت و محبت ذوی القربی می باشد، که خود ممکن است در هر فرهنگی به شکلی جلو نماید. اصل این امر منطبق بر قرآن و سنت است، بله ممکن است مصادیقی از آن مورد تائید نباشد و موجب وهن و سستی دین گردد، اما این امر خدشه ای به اصل عزاداری نخواهد زد.
فروعات سوالات جنابعالی در پستهای متعددی در این سایت مطرح شده که می توانید آنها را در قسمت انجمن ها و یا با جستجو ی عناوین در سایت بیابید. باز اگر سوالی بود بیان بفرمائید ما و سایر دوستان در خدمت شما هستیم.
1) آموزه های اعتقادی تشیع بر پایه های استوار عقلی و نقلی پابر جا است. آنچه در این میان مهم است آن است که ما با اساس اعتقادات بحق خویش آشنا باشیم تا در تند باد شبهات دینی که از هر سو اعتقادات دینی ما را مورد هجمه ی خود قرار داده است بر خود نلرزیم.
2) اعتقاد تشیع در امر امامت امت آن است که امامت استمرار امر نبوت است واوصیای پیامبر صلی الله علیه و آله باید معصوم و متصف و آراسته به علم الهی باشند. امامتی که انتخاب آن از جانب خداست و در این ناحیه بشر هیچ نقشی در تعیین و مشروعیت بخشی به آن نخواهد داشت؛ همچنان که در تعیین رسالت هیچ نقشی نداشته است.
حال به نظر شما مکتبی که معتقد به جانشینان الهی معصوم و عالم برای پیامبر صلی الله علیه و آله است و زمین را خالی از حجت الهی نمی داند می تواند تضمین کننده ی سعادت بشر باشد؛ یا مکتبی که امامت را امری دنیوی و از شئون دنیا می داند که هر فاسق فاجر و جاهلی نیز سکان حکومت بر مردم را به هر نحوی بدست گیرد حاکم مشروع بر مردم خواهد بود؟و اطاعت او نیز بر مردم واجب می شود.
3) اعتقاد به منجی که بشریت را از ظلم ظالمان می رهاند و به ساحل امن و نجات و سعادت می رساند، تنها اعتقادی نیست که شیعه بدان معتقد باشد؛ بلکه جمیع ادیان معتقد به چنین نجات بخشی هستند. در عالم اسلام آن نجات بخش بر اساس روایات متعدد فریقین حضرت مهدی عج الله تعالی فرجه الشریف معرفی شده است، که در این میان اختلافی میان شیعه و سنی نیست.
اما آنچه مورد اختلاف است این است که آیا آنحضرت متولد شده اند یا خیر؟ که شیعه معتقد به ولادت آنحضرت است و اینکه آنحضرت خاتم اوصیاء و دوازدهمین امام و خلیفه ی بحق الهی می باشند. اما بر مبنای اهل سنت که معتقد به عدم تولد آنحضرت می باشند، و از طرفی معتقد به ظهور منجی، تهافت و تباینی به چشم خواهد خورد، و آن اینکه: در متون اهل سنت نیامده است که آنحضرت متولد نشده و یا در آینده متولد خواهد شد؛ بلکه در روایات آمده است که ظهور خواهد کرد.
و از طرفی زمان ظهور آنحضرت معلوم نشده است و هر آن امید ظهور می رود.[1] و از طرفی ظهور در سن جوانی متوقف بر تولد چندین ساله ی(طبق نظر اهل سنت) قبل از ظهور دارد و از آنجا که هر لحظه امکان دارد که آنحضرت ظهور نمایند هیچگاه نمی توان گفت که آنحضرت متولد نشده است؛ زیرا نمی توان گفت که حضرت متولد می شود و در آن آن قیام می کند که چنین امری بسیار مضحک خواهد بود.
4) اینکه دیده شود که شیعه سنی شود و نه به عکس ادعایی گزاف است؛ چگونه مکتبی با داشتن اهل بیت علیهم السلام که مظهر رحمت الهی و جذب قلوبند، فاقد جذابیت خواهد باشد؟ و مکتبی که مظهر دفع است دارای جذابیت باشد؟ کسی که محبت اهل بیت علیهم السلام بر قلبش تابیده باشد هیچگاه اهل بیت علهم السلام را کنار نمی گذارد تا قلب خود را ظرف محبت شیخین قرار دهد.
5) اینکه اگر امام زمان وجود داشته باشد باید دنیا نابود بشه یعنی چه؟ نبود امام و حجت خدا مساوی با نبود انسان است.
6) عزاداری خود از شئون مودت و محبت ذوی القربی می باشد، که خود ممکن است در هر فرهنگی به شکلی جلو نماید. اصل این امر منطبق بر قرآن و سنت است، بله ممکن است مصادیقی از آن مورد تائید نباشد و موجب وهن و سستی دین گردد، اما این امر خدشه ای به اصل عزاداری نخواهد زد.
فروعات سوالات جنابعالی در پستهای متعددی در این سایت مطرح شده که می توانید آنها را در قسمت انجمن ها و یا با جستجو ی عناوین در سایت بیابید. باز اگر سوالی بود بیان بفرمائید ما و سایر دوستان در خدمت شما هستیم.
