درگذشت اميرتيمور گوركان
اميرتيمور گوركان كه سه بار به ايران لشكر كشيد 12 فوريه سال 1405 ميلادي (23بهمن ماه) در كزاخستان امروز (در ايران؛ قزاقستان نوشته مي شود) در 69سالگي درگذشت و پيكر او را به سمرقند منتقل و در آرامگاهي كه خود در اينشهر باستاني ايرانيان ساخته بود دفن كردند. تيمور درجريان لشكركشي به چينبود كه بيمارشد و درگذشت. او يك مغول تبار از ايل«بارلاس» بود كه در «كش»در فرارود كه امروز شهر سبز خوانده مي شود، به دنيا آمده بود. حملات نظاميتيمور را به زبان تاتاري «يورش» نوشته اند. قلمرو تيمور ازهند تا قفقاز واز مرز غربي مغولستان تا دمشق وسعت داشت كه پس از مرگ او ديري نپاييد.
تيمور در يكي از لشكر كشي هايش به ايران، شهر اصفهان را ويران و در اينشهر از كله مقتولان مناره ساخت. با وجود اين، ابن خلدون از او به عنوانمردي اديب پرور و علاقمند به اصحاب فكر و دانش و مشوق هنر، معماري ومهندسي ياد كرده است. مورخان نظامي نوشته اند كه تيمور نبردها را عمدتا باجنگ رواني و تبليغ قبلي در مهارت و شجاعت سربازان و سلاحهاي برتر آنان ميبرد. او ناچار به اين كار بود، زيرا كه به حد كافي سرباز نداشت و خشونتهاي او هم عمدتا به همين دليل بود. با اين كه ازبكها از قوم ديگري هستند واز منطقه اورال آمده اند، امير تيمور را موسس ازبكستان مي دانند!.
مورخان روس سالروز مرگ تيمور را 18 فوريه نوشته اند كه نتيجه تفاوت تقويمهاي قديمي ميلادي است. جهان غرب به اقتباس از مورخان ايراني امير تيمور راتيمور لنگ (تيمور لين) مي نويسد. «پارسي» زبان مكاتبات رسمي تيمور،سازمانهاي دولتي و موسسات فرهنگي اش بود.
اميرتيمور گوركان كه سه بار به ايران لشكر كشيد 12 فوريه سال 1405 ميلادي (23بهمن ماه) در كزاخستان امروز (در ايران؛ قزاقستان نوشته مي شود) در 69سالگي درگذشت و پيكر او را به سمرقند منتقل و در آرامگاهي كه خود در اينشهر باستاني ايرانيان ساخته بود دفن كردند. تيمور درجريان لشكركشي به چينبود كه بيمارشد و درگذشت. او يك مغول تبار از ايل«بارلاس» بود كه در «كش»در فرارود كه امروز شهر سبز خوانده مي شود، به دنيا آمده بود. حملات نظاميتيمور را به زبان تاتاري «يورش» نوشته اند. قلمرو تيمور ازهند تا قفقاز واز مرز غربي مغولستان تا دمشق وسعت داشت كه پس از مرگ او ديري نپاييد.
تيمور در يكي از لشكر كشي هايش به ايران، شهر اصفهان را ويران و در اينشهر از كله مقتولان مناره ساخت. با وجود اين، ابن خلدون از او به عنوانمردي اديب پرور و علاقمند به اصحاب فكر و دانش و مشوق هنر، معماري ومهندسي ياد كرده است. مورخان نظامي نوشته اند كه تيمور نبردها را عمدتا باجنگ رواني و تبليغ قبلي در مهارت و شجاعت سربازان و سلاحهاي برتر آنان ميبرد. او ناچار به اين كار بود، زيرا كه به حد كافي سرباز نداشت و خشونتهاي او هم عمدتا به همين دليل بود. با اين كه ازبكها از قوم ديگري هستند واز منطقه اورال آمده اند، امير تيمور را موسس ازبكستان مي دانند!.
مورخان روس سالروز مرگ تيمور را 18 فوريه نوشته اند كه نتيجه تفاوت تقويمهاي قديمي ميلادي است. جهان غرب به اقتباس از مورخان ايراني امير تيمور راتيمور لنگ (تيمور لين) مي نويسد. «پارسي» زبان مكاتبات رسمي تيمور،سازمانهاي دولتي و موسسات فرهنگي اش بود.