محققان آي‌بي‌ام و موسسه مهندسي زيستي و فناوري نشان داده‌اند که مي‌توان از نوعي پليمر جديد براي شناسايي و تخريب فيزيکي باکتري‌هاي مقاوم در برابر آنتي‌بيوتيک‌ها استفاده کرد. از جمله اين باکتري‌ها مي‌توان به Staphylococcus aureus مقاوم در برابر Methicillin اشاره کرد که به‌نام MRSA شناخته مي‌شود.
اين ساختارها که با استفاده از اصول به‌کار رفته در توليد نيمه‌رساناها ايجاد شده‌اند، به شکل فيزيکي همانند يک آهن‌ربا به سلول‌هاي مبتلا جذب شده و بدون آسيب رساندن به سلول‌هاي سالم اطراف، باکتري‌هاي مقاوم در برابر درمان را ريشه‌کن مي‌سازند. اين عوامل همچنين با شکستن ديواره و غشاي سلول باکتري، از ايجاد مقاومت دارويي در آن جلوگيري مي‌کنند که روشي کاملاً متفاوت نسبت به آنتي‌بيوتيک‌هاي معمول به‌شمار مي‌رود .
درمان عفونت‌هايي همچون MRSA از دو جهت با دشواري مواجه است. اول اينکه باکتري‌ها مي‌توانند جهش پيدا کرده و در برابر آنتي‌بيوتيک‌ها مقاوم شوند، زيرا با استفاده از داروهاي موجود بخش بزرگي از غشا و ديواره سلولي باکتري سالم باقي مي‌ماند. از سوي ديگر براي کشتن اين باکتري‌ها بايد دُز بالايي از دارو استفاده شود که اين دُز بالا موجب کشته شدن سلول‌هاي سالم نيز مي‌شود.سيستم ايمني بدن انسان به نحوي طراحي شده است که از بدن در برابر تهديدهاي داخلي و خارجي محافظت مي‌کند، اما به‌دلايل مختلفي بسياري از آنتي‌بيوتيک‌هاي امروزي يا توسط بدن دفع مي‌شوند و يا کارايي لازم را در درمان باکتري‌هاي مقاوم‌شده ندارند.اين عوامل ضدباکتري به‌نحوي طراحي شده‌اند که منطقه عفوني را هدف قرار داده و امکان رهايش سيستمي دارو را فراهم مي‌آورد. زماني که اين پليمرها درون بدن يا روي آن با آب تماس پيدا مي‌کنند، به ساختارهاي پليمري جديدي خودآرايي مي‌کنند که مي‌توانند بر اساس برهمکنش‌هاي الکتروستاتيک، غشاي باکتري‌ها را هدف گرفته و ديواره سلولي آنها را پاره کنند. طبيعت فيزيکي اين کار امکان ايجاد مقاومت دارويي در باکتري‌ها را از بين مي‌برد.
بار الکتريکي که به‌صورت طبيعي در سلول‌ها وجود دارد، بسيار مهم است، زيرا باعث مي‌شود اين ساختارهاي پليمري جديد فقط به نواحي عفوني جذب شوند و با گلبول‌هاي قرمز خون کاري نداشته باشند.
اين ساختارها که با استفاده از اصول به‌کار رفته در توليد نيمه‌رساناها ايجاد شده‌اند، به شکل فيزيکي همانند يک آهن‌ربا به سلول‌هاي مبتلا جذب شده و بدون آسيب رساندن به سلول‌هاي سالم اطراف، باکتري‌هاي مقاوم در برابر درمان را ريشه‌کن مي‌سازند. اين عوامل همچنين با شکستن ديواره و غشاي سلول باکتري، از ايجاد مقاومت دارويي در آن جلوگيري مي‌کنند که روشي کاملاً متفاوت نسبت به آنتي‌بيوتيک‌هاي معمول به‌شمار مي‌رود .
درمان عفونت‌هايي همچون MRSA از دو جهت با دشواري مواجه است. اول اينکه باکتري‌ها مي‌توانند جهش پيدا کرده و در برابر آنتي‌بيوتيک‌ها مقاوم شوند، زيرا با استفاده از داروهاي موجود بخش بزرگي از غشا و ديواره سلولي باکتري سالم باقي مي‌ماند. از سوي ديگر براي کشتن اين باکتري‌ها بايد دُز بالايي از دارو استفاده شود که اين دُز بالا موجب کشته شدن سلول‌هاي سالم نيز مي‌شود.سيستم ايمني بدن انسان به نحوي طراحي شده است که از بدن در برابر تهديدهاي داخلي و خارجي محافظت مي‌کند، اما به‌دلايل مختلفي بسياري از آنتي‌بيوتيک‌هاي امروزي يا توسط بدن دفع مي‌شوند و يا کارايي لازم را در درمان باکتري‌هاي مقاوم‌شده ندارند.اين عوامل ضدباکتري به‌نحوي طراحي شده‌اند که منطقه عفوني را هدف قرار داده و امکان رهايش سيستمي دارو را فراهم مي‌آورد. زماني که اين پليمرها درون بدن يا روي آن با آب تماس پيدا مي‌کنند، به ساختارهاي پليمري جديدي خودآرايي مي‌کنند که مي‌توانند بر اساس برهمکنش‌هاي الکتروستاتيک، غشاي باکتري‌ها را هدف گرفته و ديواره سلولي آنها را پاره کنند. طبيعت فيزيکي اين کار امکان ايجاد مقاومت دارويي در باکتري‌ها را از بين مي‌برد.
بار الکتريکي که به‌صورت طبيعي در سلول‌ها وجود دارد، بسيار مهم است، زيرا باعث مي‌شود اين ساختارهاي پليمري جديد فقط به نواحي عفوني جذب شوند و با گلبول‌هاي قرمز خون کاري نداشته باشند.
