"Pejman"
دستیار مدیر مهندسی کشاورزی گیاهان دارویی
پديده درخشش زمين كه طي آن مي توان بازتاب زمين را در قسمت تاريك ماه مشاهده كرد مي تواند در كشف سياره هاي فراخورشيدي قابل سكونت موثر واقع شده و خصوصيات ساختاري آنها را آشكار سازد.
به گزارش خبرگزاري مهر ، زماني كه كره ماه به كامل ترين وضعيت خود مي رسد، انسانها از سطح زمين مي توانند درخشش آن را در نهايت قدرت مشاهده كنند. اما گاهي اوقات كه ماه به شكل هلال مشاهده مي شود مي توان بازتاب زمين را بر روي قسمت تاريك ماه مشاهده كرد كه اين پديده درخشش زمين نام دارد.
دانشمندان به تازگي اعلام كرده اند كه تفاوت ميان نور بازتاب داده شده از سطح زمين در برابر نور بازتاب داده شده از اقيانوسها را مي توان در سطح ماه مشاهده كرد. با پيگيري تغييرات به وجود آمده در پديده درخشش زمين همزمان با چرخش سياره آبي، دانشمندان موفق به اندازه گيري تفاوتهاي درخشش ميان سطح آينه مانند اقيانوسها و سطح كدر زمين شدند.
نظريه پديده درخشش زمين براي اولين بار توسط لئوناردو داوينچي كه پيشنهاد داد نور خورشيد توسط كره ماه به زمين بازتاب داده مي شود، مطرح شد. اين پديده را گاهي اوقات مي توان با استفاده از چشم غير مجهز و به شكل درخششي شبح مانند مشاهده كرد. بهترين زمان رصد اين پديده نيز در ابتداي هر ماه و در قسمت غربي آسمان درست پس از غروب خورشيد خواهد بود.
ماه كامل زماني ديده مي شود كه خورشيد، ماه و زمين در يك خط مستقيم قرار گيرند اما در واقع به دليل اينكه مدار حركتي ماه و زمين نسبت به خورشيد متفاوت است، مواقع نادري به وجود مي آيد كه اين سه جرم آسماني در يك خط مستقيم و كامل قرار گيرند كه در اين صورت نيز كسوف رخ داده و ماه در سايه قرار خواهد گرفت.
محققان دانشگاه ملبورن با كنترل سير حركت ماه براي سه روز در هر ماه در هنگام طلوع و غروب، به اندازه گيري تغييرات بازتابي درخشش زمين در هنگام چرخش زمين در مدار خود پرداختند.
نتايج مطالعه نشان مي دهد شب هنگام، زماني كه ماه در شكل هلالي درخشان ديده مي شود، نور بازتاب شده پديده درخشش زمين از اقيانوس هند و سواحل آفريقا ناشي مي شود. در عين حال در صبحگاه كه هلال ماه بسيار كم رنگ به نظر مي آيد، نور بازتاب شده از اقيانوس آرام سرچشمه مي گيرد.
استفاده از نتايج اين مطالعات مي تواند اطلاعات با ارزشي را از سياره هاي دور افتاده در مدار ستاره اي ناشناس در اختيار اخترشناسان قرار دهد. به بياني ديگر با استفاده از پديده درخشش زمين در كنار اطاعات كنوني نجوم مي توان خصوصيات فيزيكي بسياري از سياره هاي ناشناس و دور افتاده را به منظور كشف سياره اي شبه زميني مورد استفاده قرار داد.
بر اساس گزارش ام اس ان بي سي، تغييرات در بازتاب درخشش ظاهري سياره هاي فرا خورشيدي مي تواند نشانه اي از وجود اقيانوسها و قاره ها در سطح اين سياره ها به شمار رفته و در كشف خصوصيات سياره هايي قابل سكونت موثر واقع شود.
به گزارش خبرگزاري مهر ، زماني كه كره ماه به كامل ترين وضعيت خود مي رسد، انسانها از سطح زمين مي توانند درخشش آن را در نهايت قدرت مشاهده كنند. اما گاهي اوقات كه ماه به شكل هلال مشاهده مي شود مي توان بازتاب زمين را بر روي قسمت تاريك ماه مشاهده كرد كه اين پديده درخشش زمين نام دارد.
دانشمندان به تازگي اعلام كرده اند كه تفاوت ميان نور بازتاب داده شده از سطح زمين در برابر نور بازتاب داده شده از اقيانوسها را مي توان در سطح ماه مشاهده كرد. با پيگيري تغييرات به وجود آمده در پديده درخشش زمين همزمان با چرخش سياره آبي، دانشمندان موفق به اندازه گيري تفاوتهاي درخشش ميان سطح آينه مانند اقيانوسها و سطح كدر زمين شدند.
نظريه پديده درخشش زمين براي اولين بار توسط لئوناردو داوينچي كه پيشنهاد داد نور خورشيد توسط كره ماه به زمين بازتاب داده مي شود، مطرح شد. اين پديده را گاهي اوقات مي توان با استفاده از چشم غير مجهز و به شكل درخششي شبح مانند مشاهده كرد. بهترين زمان رصد اين پديده نيز در ابتداي هر ماه و در قسمت غربي آسمان درست پس از غروب خورشيد خواهد بود.
ماه كامل زماني ديده مي شود كه خورشيد، ماه و زمين در يك خط مستقيم قرار گيرند اما در واقع به دليل اينكه مدار حركتي ماه و زمين نسبت به خورشيد متفاوت است، مواقع نادري به وجود مي آيد كه اين سه جرم آسماني در يك خط مستقيم و كامل قرار گيرند كه در اين صورت نيز كسوف رخ داده و ماه در سايه قرار خواهد گرفت.
محققان دانشگاه ملبورن با كنترل سير حركت ماه براي سه روز در هر ماه در هنگام طلوع و غروب، به اندازه گيري تغييرات بازتابي درخشش زمين در هنگام چرخش زمين در مدار خود پرداختند.
نتايج مطالعه نشان مي دهد شب هنگام، زماني كه ماه در شكل هلالي درخشان ديده مي شود، نور بازتاب شده پديده درخشش زمين از اقيانوس هند و سواحل آفريقا ناشي مي شود. در عين حال در صبحگاه كه هلال ماه بسيار كم رنگ به نظر مي آيد، نور بازتاب شده از اقيانوس آرام سرچشمه مي گيرد.
استفاده از نتايج اين مطالعات مي تواند اطلاعات با ارزشي را از سياره هاي دور افتاده در مدار ستاره اي ناشناس در اختيار اخترشناسان قرار دهد. به بياني ديگر با استفاده از پديده درخشش زمين در كنار اطاعات كنوني نجوم مي توان خصوصيات فيزيكي بسياري از سياره هاي ناشناس و دور افتاده را به منظور كشف سياره اي شبه زميني مورد استفاده قرار داد.
بر اساس گزارش ام اس ان بي سي، تغييرات در بازتاب درخشش ظاهري سياره هاي فرا خورشيدي مي تواند نشانه اي از وجود اقيانوسها و قاره ها در سطح اين سياره ها به شمار رفته و در كشف خصوصيات سياره هايي قابل سكونت موثر واقع شود.
