دانلود کتاب شلوارهای وصله‌دار نوشته ی رسول پرویزی

[Persia1]

درباره کتاب شلوارهای وصله‌دار:​

پیش از انقلاب، جریان غالب در ادبیات فارسی رئالیسم انتقادی‌ای بود که نویسندگانی نظیر احمد محمود، علی‌اشرف درویشیان، صادق چوبک و بسیاری چهره‌های دیگر، از نمایندگان شاخص آن به شمار می‌رفتند. ویژگی مشترک آثار این دسته از نویسندگان، تمرکز بر نابه‌سامانی‌های اجتماعی و دقت در تلخی‌های زندگی (خصوصا برای قشر محروم حاشیه‌نشین و یا روستایی) بود. برخی از مهم‌ترین کتاب‌های (آثاری چون همسایه‌ها، شوهر آهو خانم، تنگسیر، عزاداران بیل، آبشوران و ...) ادبیات داستانی معاصر ما، محصول همین بینش و برآمده از دل همین مکتب هستند.

آثار رسول پرویزی نیز در همین دسته قرار می‌گیرد؛ با این تمایز مهم که در کارهای وی، عنصر طنز حضوری بسیار پررنگ و شگفت‌انگیز دارد. قصه‌های کتاب صوتی شلوارهای وصله‌دار، مثال خوبی برای توضیح این مطلبند.

این کتاب در دهه‌ی سی، و در دوران استیلای یأس و رخوت بر فضای روشنفکری ایران منتشر شد؛ در روزگاری که از قلم نویسندگان و شاعران ایرانی جز شرح مصیبت و اندوه چیزی تراوش نمی‌کرد. در چنین شرایطی، رسول پرویزی در کتاب شلوارهای وصله‌دار، قصه‌هایی نوشت بس شیرین و شادی‌بخش و طناز!

اگرچه خود او اعتراف کرده که انگیزه‌ی اصلی‌ای که او را به سوی نوشتن این داستان‌ها سوق داده، مشاهدات غم‌انگیز کودکی و جوانی‌اش از وضع دشوار اقشار محروم جامعه بوده، با این حال لحن و حال‌وهوای روایت‌های او به هیچ عنوان به تلخیِ موضوعاتی که برگزیده نیست؛ به عبارتی، او کوشیده تا با گزارش طنزآمیزِ دشواری‌ها، در عین فراهم آوردن تجربه‌ای سرگرم‌کننده و جذاب برای مخاطب، نظر او را به سوی برخی معضل‌های اجتماعی نیز جلب کند.

بیست قصه‌ی کتاب صوتی شلوارهای وصله‌دار از زبان راوی‌ای بازگو می‌شوند که خودش کانون اصلی وقایع کتاب است. خانواده، کودکی و رفاقت، سه رکن اساسیِ ماجراهای این اثرند.

کتاب شلوارهای وصله‌دار مناسب چه کسانی است؟​

علاقه‌مندان به ادبیات معاصر ایران از گوش سپردن به این اثر لذت فراوانی خواهند برد.

رسول پرویزی را بیشتر بشناسیم:​

او نویسنده‌‌‌ای بوشهری، متولد سال 1298 بود. آثار مهم او در عرصه‌ی داستان‌نویسی، دو کتاب شلوارهای وصله‌دار و قصه‌های رسول را شامل می‌شوند. پرویزی در دوره‌ای فعالیت‌های سیاسی نیز داشت، و مدتی معاونت اسدالله علم را عهده‌دار بود. او از نویسندگانی بود که تحت تاثیر آثار جمالزاده روی به فعالیت ادبی آورده بودند؛ اگرچه رسول پرویزی هرگز به جایگاه بلند نویسندگانی چون هدایت و چوبک که هم‌دوره‌ی او بودند دست نیافت، با این حال در کارهایش اصالت داشت و هیچگاه مقلد نبود، و همین کافی‌ست تا از او به عنوان نویسنده‌ای محترم در صحنه‌ی ادبیات فارسی یاد شود. رسول پرویزی در سال 1356 چشم از جهان فرو بست.

در بخشی از کتاب شلوارهای وصله‌دار می‌خوانیم:​

برگ‌های نارنج‌های انبوه، کلاس را تاریک می‌کرد. تازه تخته‌سیاه را با نمدپاره‌ی کثیفی پاک کرده بودند، ذرات گچ در فضای اتاق موج می‌زد و در ریه‌های ما شیرجه می‌رفت. هنوز آقای معلم نیامده بود. سید محمود با سر گردش جلوی من نشسته بود. با مهارت تیغ ژلیت را لای تخته‌ی میز می‌کرد و بعد، مضراب‌وار زیر آن می‌نواخت، و فورا سرش را روی میز می‌گذاشت تا آهنگ موزون ساز بچگانه‌اش را بشنود. اکبر آقا با چاقو اسمش را روی دیوار مجاور می‌کند، و به سبک کتیبه‌نویسان، گل و بلبل اطراف اسمش می‌گذاشت. عباس هم با عجله تکلیف عقب‌مانده را تند و تند می‌نوشت. «خبردار»! بچه‌ها دسته‌جمعی برخاستند. آقای معلم وارد شد و زنگ انشا شروع شد. آقای معلم هفته‌ی قبل، موضوع انشا را اینطور دیکته کرده بود: «نامه‌ای به پدر خود بنویسید، و از ایشان تقاضا کنید که پس از امتحانات، در تعطیلات تابستان شما را با خودش به ییلاق ببرد.»...