درباره حکمت شادان
«حکمت شادان» Die frhliche wissenchaft، خصوصی‌ترین نوشته نیچه، حاصل شش سال (۸۲ ـ ۱۸۷۶) کار و زندگی پر تلاطم و حافظ «حکمت سرّی» اوست. برای این اثر، گرچه ممکن است به چندین پیشگفتار نیاز باشد اما تمام آنها بازهم این پرسش را باقی می‌گذارند که آیا این پیشگفتارها می‌توانند زیسته این کتاب را به کسی که تجربیاتی مشابه را طی نکرده است منتقل کنند؟ به نظر می‌رسد این کتاب به زبان نسیمی که هنگام ذوب شدن یخها وزیده است، نسیمی که در حال و هوای ماه آوریل آکنده از تندخویی، نگرانی و تناقض است، نگارش یافته است. این زبان پیوسته یادآور واپسین بازمانده‌های زمستان و در عین حال پیروزی بر آن است، پیروزی قریب‌الوقوع آینده‌ای که از آن گریزی نیست و شاید هم اینک نیز از راه رسیده باشد. این کتاب، به‌مثابه تحقق امری بس غیرمنتظره، سرشار از سپاس و قدردانی مردی است که بهبود یافته است؛ زیرا همین بهبودی آن امر بسیار غیرمنتظره بوده است. «حکمت شادان» بیانگر شادباشهای اندیشه‌ای است که عسرتی هولناک و طولانی را با شکیبایی، جدّیت، خونسردی، ناامیدی و در عین حال با مقاومت تاب آورده و ناگهان خود را در برابر امید، امید به شفا، و سرمست از این شفا، غافلگیر می‌بیند.
