خواهش میکنم قابلی نداشت
موافقم اگه عده بیشتری بیان و جوابای همدیگرو تکمیل کنیم، واقعا میتونیم از این تاپیک نتایج خوبی بگیریم.
شاید باورتون نشه!!!ولی واقعا من تو این چند روز ذهنیتم تغییر کرده!
خب حالا باید از سر نو شروع کنیم.....
باباااااااااااااااااا.....!
ما هم قصدمون همین خودشناسیه.اما بعضی از مسایل که کم هم نیستن،غیر قابل تغییرن یا حداقل اینجوری به نظر میان.دوچرخه سواری رو در نظر بگیرید که هرچی رکاب میزنه به قله نمیرسه،که بعدش بخواد به سرپایینی برسه،اصلا قله ای وجود نداره.تا کجا باید بره؟؟خودشناسیم دیگه فایده ای نداره!حالا من هم یه سوال از شما دارم
چرا ما کمی به خودمون نگاه نمیکنیم
داش حمید هم من هم خودت دانهیل کوهستان رو از سر بالایی پا زدن بیشتر دوست داریم
ولی ما هر دوچرخه ای که سوار بشیم باید اول یه سر بالای رو پابزنیم تا به یه سر پاینی برای حال کردم برسیم
وتا پا نزنیم کوچکترین حرکتی دست پیدا نمیکنیم
پس باید خدا یه سربالایی برامون بذاره تا به سر پایینی برسیم
نه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
اینم سوال من!!!!!!
منظورم از قله هدفه!نه سختیای جلوی پا!سختیای جلوی پا میشن شرایط مسیر.مسلما مسیر آسفالت با مسیر سنگلاخ یکی نیست.منظورت از اینکه قله وجود نداره چیه
مثلا باید چی باشه که ما بهش بگیم قله
هر سختی ای که جلوی پای ما وجود داره یه قله حساب میشه
نمیشه؟؟؟
ممکنه ما انقدر دندهی دوچرخه رو سبک کرده باشیم که فقط خودمون تو سربالایی ها خسته کنیم
بالاخره باید یه خورده به خودمون زحمت بدیم دیگه!
نه بابا ...
کی از این کار خوشش میاد؟؟؟؟؟
