خودتو با یه شعر وصف کن...!

[RZGH]

[FONT=&quot] [/FONT]
[FONT=&quot]چند ساله شده ای؟[/FONT]
[FONT=&quot]در زوال روشنایی[/FONT]
[FONT=&quot]در از دست رفتنِ امید[/FONT]
[FONT=&quot]در اتاقی که[/FONT]
[FONT=&quot]تنها کُمُدش سهم تنهایی هایت بود[/FONT]
[FONT=&quot]وقتی میان لباسها[/FONT]...
[FONT=&quot]لباسهایی که هیچ کس درونشان نبود[/FONT]
[FONT=&quot]آستین های خالی از دست را[/FONT]
[FONT=&quot]بر موهایت میکشیدی[/FONT]
[FONT=&quot]و غصه هایت را[/FONT]
[FONT=&quot]روی شانه های خالی از احساسشان[/FONT]
[FONT=&quot]زار میزدی[/FONT]...
[FONT=&quot]چه کردی؟[/FONT]
[FONT=&quot]در تاریکی[/FONT]
[FONT=&quot]در تنهایی تختی که[/FONT]
[FONT=&quot]گرمای نفس هایی میان موهایت را[/FONT]
[FONT=&quot]کم داشت؟[/FONT]
[FONT=&quot]چقدر از دست رفته ای[/FONT]
[FONT=&quot]در انتظار کوبیده شدن این در[/FONT]...
[FONT=&quot]به امید چشم بر هم گذاشتن[/FONT]
[FONT=&quot]در آغوشی که[/FONT]
[FONT=&quot]شمارش روزهایت را[/FONT]
[FONT=&quot]برای از راه رسیدنش[/FONT]
[FONT=&quot]گیج شده ای[/FONT]...
.
.
.
[FONT=&quot]چند ساله شده ای که اینهمه از دست رفته ای؟[/FONT]

 

[RZGH]

[FONT=&quot]آنقدر کوتاه آمده ام ،[/FONT]

[FONT=&quot]که دیگر هیچ دیواری ، [/FONT]

[FONT=&quot]کوتاه تر از من پیدا نمیشود[/FONT]

[FONT=&quot]کوتاه ترین حصار هستم و تو ،[/FONT]

[FONT=&quot]هنوز هم جرات پریدن نداری[/FONT]

 

[mani24]

كاش آن لحظه كه تقديم تو شد هستي من
مي سپردم كه مواظب باشيد
جنس اين جام بلور است
پر از عشق و غرور
مبادا كه بازيچه شود
ميشكند​

 

[mani24]

ای غم تو همزبان بهترین دقایق حیات من
لحظه های هستی من از تو پر شده ست
آه
در تمام روز
در تمام شب
در تمام هفته
در تمام ماه
در فضای خانه کوچه راه
در هوا زمین درخت سبزه آب
در خطوط درهم کتاب
در دیار نیلگون خواب​

 

[mani24]

چه تاريك و چه دل گيرم در اين شب هاي بعد از تو
به زخمي خو گرفتم،زخم ناپيداي بعد از تو
منم با يك سبد آواز همراهي،تو تنهايي
و من حالا به فكرم،فكر يك تنهاي بعد از تو
و شعرم شاخه تنگ نفس هاي من من شد
غزل،اين يار ديرينه كه شد آواي بعد از تو
و چون رودي كه گم كرده خم دريايي خود را
نمي دانم چه بايد كرد،فرداهاي بعد از تو
تو صبحي در شب يلداي من بودي،ولي اينك
چه تاريك و چه دل گيرم در اين شب هاي بعد از تو​

 

[901010]

شاخه ها پژمرده است.
سنگ ها افسرده است.
رود می نالد.
جغد می خواند.
غم بیامیخته با رنگ غروب.
می تراود ز لبم قصه سرد:
دلم افسرده در این تنگ غروب.

 

[کمال همت]

بزرگترین "پرورش مار" ،در سطح خاورمیانھ، "آستین" بندھ است.......

 

[کمال همت]

اینکھ نامش زندگیست من را کشت...... ماندھ ام مرگ با من چھ مےکند.....؟؟؟

 

[کمال همت]

یکی بود یکی نبود ..... از همون اولشم هرکی به هرکی بود !

 

[javadazarakhsh]

آنجا که عشق بود حتا زمان نبود
خورشید بود ماه بود ، آسمان نبود
وقتی من از خودم شنیدم که می رود
رفتم، ببینمش، بگویم بمان،،، نبود
کوهی شکست پشت پایم ، کسی ندید
دردشت پهن شانه ام استخوان نبود
وقتی که رفت ، بغض ها آب می شدن
یادش بخیر، عشق هم مهربان نبود
----

​شعر دیگری از خودمه

 

[mani24]

هر که دیده ست مرا گفته غمی با من هست
غمی آواره که در هر قدمی با من هست

 

[mani24]

عاقبت ظلم تو رو یه روز تلافی می کنم
اشکامو پاک می کنم با دل تبانی می کنم
میاد اون روزی که تو قهر دلم رو ببینی
چشماتو باز بکنی حقیقتوخوب ببینی
میاد اون روزی که من نامه هاتو پاره کنم
میاد اون روزی که من غم دلمو چاره کنم
اگه اون روز برسه منم برات ناز می کنم
با غم و غصه ودردم تو رو دمساز می کنم
اگه دل تاب بیاره منم به اون روز می رسم
روی ابرامی شینم به اسمونهامی رسم
تو می خوای تا می تونی دل منوخون بکنی
با رقیبام بشینی منو تو دیوونه کنی
اما هر روز خوشی تنگ غروبی هم داره
شبای سرد و سیاه صبح سپیدی هم داره
میاد اون روزی که من نامه هاتو پاره کنم
میاد اون روزی که من غم دلمو چاره کنم
اگه اون روز برسه منم برات ناز می کنم
با غم و غصه و دردم تو رو دمساز می کنم
اگه دل تاب بیاره منم به اون روز می رسم
روی ابرا می شینم به اسمونها می رسم​

 

[nazanin jamshidi]

تنها
غمگین
نشسته با ماه
در خلوت ساکت شبانگاه
اشکی به رخم دوید ناگاه

"فریدون مشیری"

 

[aynaz.m]

دل تنگتم ولی سکوت کردم
چشم به راهم نیستم اخر تو را به خدای خود سپردم و میدانم مراقبت هست
نگران من نباش من یاد گرفتم در سکوت ماتم گرفتن را و ظاهری شاد داشتن

 

[RZGH]

[FONT=&quot]سیاه پوشیده بود، به جنگل آمد[/FONT] …
[FONT=&quot]استوار بودم و تنومند[/FONT]!
[FONT=&quot]من را انتخاب کرد[/FONT]...
[FONT=&quot]دستی به تنه‌ام کشید تبرش را در آورد و زد .. زد[/FONT] ..
[FONT=&quot]محکم و محکم‌تر[/FONT]...

[FONT=&quot]به خود می‌بالیدم، دیگر نمی‌خواستم درخت باشم، آینده‌ی خوبی در انتظارمبود[/FONT]!
[FONT=&quot]سوزش تبرهایش بیشتر می‌شد که ناگهان چشمش به درخت دیگری افتاد،[/FONT]
[FONT=&quot]او تنومندتر بود[/FONT]...
[FONT=&quot]مرا رها کرد با زخم‌هایم، او را برد[/FONT] ...
[FONT=&quot]و من که نه دیگر درخت بودم،[/FONT]
[FONT=&quot]نه تخته‌سیاه مدرسه‌ای،[/FONT]
[FONT=&quot]نه عصای پیرمردی[/FONT]...
[FONT=&quot]خشک شدم[/FONT] ....

 

[aynaz.m]

چاره هجران خود از که جویم
چاره دل تنگی خود از که بخواهم
چاره ارام گرفتن دل را از که بخواهم
چاره اشکهای بی امانم تنها حضور توست
چاره تمام دردهایم حضور توست
انقدر دوستت دارم که گاهی خود را فراموش میکنم

 

[naghmeirani]

بگذار دستانَ‌م مُشت بماند!
می ترسم
همه بفهمند؛
مُشتَ‌م خالی از تو بوده است.

------
ناصر رعیت نواز

 

[mani24]

قصه تلخ وداع
سراپای دلم را لرزاند
ياد او افتادم
که به يک سيب
دلش می خنديد
و به يک آه بلند
نفسش عادت داشت
روبرو تا ته کوچه
زمين برفی بود
خوب در يادم هست
آسمان آبی بود
باد سردی به تماشا می شد
برگ زردی رقصيدن گرفت
او از آن کوچه گذشت
دل من باز گرفت

 

[mani24]

نمی دانم کجایم،کیست!م
همین دانم ه بدون عشق پاکت نیستم!

 

[امالیا]

می خواستم که شعله شوم سرکشی کنم
مرغی شدم به کنج قفس بسته و اسیر
روحی مشوشم که شبی بیخبر ز خویش
در دامن سکوت بتلخی گریستم

 

[mani24]

من آن موجم که آرامش ندارم
به آسانی سر سازش ندارم

هميشه در گريز و در گذارم
نمی مانم به يکجا بی قرارم

سفر يعنی من و گستاخی من
هميشه رفتن و هرگز نماندن

هزاران ساحل و ناديده ديدن
به پرسش های بی پاسخ رسيدن

من از تبار دریا از نسل چشمه سارم
رها تر از رهایی حصار بی حصارم

ساحل حصار من نیست
پایان کار من نیست

همدرد و یار من نیست
کسی که یار من نیست در انتظار من نیست

صدای زنده بودن در خروشم
به ساحل چون می یایم خموشم

به هنگامی که دنیا فکر ما نیست
برای مرگ هم در خانه جا نیست

اگر خاموش بشینم روا نیست
دل از دریا بریدن کار ما نیست

 

[mani24]

از آن دور دست

صدای سقوط دلم را شنيدم

شکست و شکست و شکست

نگاه صبورم

سقوط مرا ديد

ديدم که در خويش لرزيد

دلم گر چه سنگی است درهم شکسته

ولی چشمهايم

پر از حسرت سرخ آن سوی

ناباوريهاست .....

 

[mani24]

زنده را تا زنده است باید به فریادش رسید

ورنه بر سنگ مزارش آب پاشیدن چه سود ؟

زنده را تا زنده است قدرش بدان

ورنه بر روی مزارش کوزه گل چیدن چه سود

براي نمايش در سايز اصلي بر روي نوشته كليك كنيد ، مشخصات تصوير هست 600 در401 پيكسل .

 

[nazanin jamshidi]

ای نسیم با قلم شرم می نویسم
اما بوسه ی اتشین مرا
از لب های ممنوعم
به شاعر لحظه های عاشقی من
به مرد رویاهایم
برسان...

 

[nazanin jamshidi]

در
کوچه پس کوچه های خیالم

با تو قدم می زنم در کنار تو
شانه به شانه
دست در دست
نگاه در نگاه...

 

[aynaz.m]

دست از کبوتر عاشق بردار
نگاهش را اینگونه خون نکن
دلش را پر درد نکن
او را از قفس ازاد کن بگذار برود کنار مونس خودش که بالای قفس پرواز میکند و منتظر ملحق شدنش هست
چرا کبوتر را ول نمیکنی
بگذار پرواز کند با ان که دوستش دارد
بگذار از این قفس تنها بیرون را فقط نظاره نکند
نگذار پرواز ارزویش شود
اگر نگذاری برود روزی که حواست نیست و قفس را باز کردی بال گشاید و تو تنها بمانی
از تنهایی نترس انکه او را دوست داری دوباره میاید و کنارت میماند

 

[امالیا]

دلم گرفته برایم بهار بفرستید ...
ز شهر کودکی ام یادگار بفرستید ...
دلم گرفته پدر ! روزگار با من نیست،
دعای خیر و صدای دوتار بفرستید ...
اگر چه زحمتتان می شود ولی این بار،
برای دخترک خود " قرار " بفرستید ...
غم از ستاره تهی کرد آسمانم را،
کمی ستاره ی دنباله دار بفرستید ...
به اعتبار گذشته دو خوشه ی لبخند،
در این زمانه ی بی اعتبار بفرستید ...
تمام روز و شب من پُر از زمستان است ،
دلم گرفته برایم بهار بفرستید ...

 

[خیال شیشه ای]

دل*ام کپک زده آه
که سطری بنويسم از تنگی*یِ دل
هم*چون مهتاب*زده*يی از قبيله*یِ آرش برچکادِ صخره*يی
زهِ جان کشيده تا بُنِ گوش
به رها کردنِ فريادِ آخرين.


کاش دل*تنگی نيز نامِ کوچکی می*داشت
تا به جان*اش می*خواندی:
نامِ کوچکی
تا به مهر آوازش*می*دادی،هم*چون مرگ
که نامِ کوچکِ زندگی*ست
و بر سکّوبِ وداع*اش به*زبان*می*آوری


هنگامی که قطاربان
آخرين سوت*اش را بدمد

و فانوسِ سبز
به تکان درآيد:

نامی به کوتاهی*یِ آهی
که در غوغایِ آهنگينِ غلتيدنِ سنگينِ پولاد بر پولاد
به لب*جُنبه*يی بدل*می*شود:
به کلامی گفته و ناشنيده*انگاشته
يا ناگفته*يی شنيده*پنداشته.


سطری
شطری
شعری
نجوايی يا فريادی گلودر
که به گوشی برسد يا نرسدو مخاطبی بشنود يا نشنود
و کسی دريابد يا نه که «چرا فرياد؟»
يا «با چه مايه از نياز؟»
و کسی دريابد يا نه که «مفهومی بود اين يا مصداقی؟
صوت*واژه*يی بود اين در آستانه*یِ زايشی يا فرسايشی؟
ناله*یِ مرگی بود اين يا ميلادی؟
فرمانِ رحيلِ قبيله*مردی بود اين يا نامردی؟
خانی که به وادی*یِ برکت راه*می*نمايد
يا خائنی که به کج*راهه*یِ نامُرادی می*کشاند؟»
و چه برجای می*ماند آن*گاه


که پيکانِ فرياد
از چِلّه
رها شود؟ــ:


نيازی ارضا شده؟
پرتابه*يی به در ازخويش
يا زخمی ديگر به آماجِ خويشتن؟
و بگو با من بگو با من:
که می*شنود
و تازه
چه تفسيرمی*کند؟


۲
غريوی رعدآسا
از اعماقِ نهان*گاهِ تاقت*زده*گی:
غريوِ شوريده*حال*گونه*يی گريخته از خويش
از بُرج*واره*یِ بامی بی*حفاظ...غريوی
بی*هيچ مفهومِ آشکار در گمان
بی*هيچ معادلی در قاموسی، بی*هيچ اشارتی به مصداقی.
به يکی «نه»
غريوکشِ شوريده*حال را غُربت*گيرتر می*کنی


به يکی «آری» اما
ــچون با غرورِ هم*زبانی در او نظرکنی*ــ

خود به پژواکِ غريوی رهاتر از او بدل*می*شوی:

به شيهه*واره*یِ دردی بی*مرزتر از غريوِ شوريده*سرِ به*بام و باروگريخته*ــ:
و بيگارِ دلتنگی را
به مشغله*یِ جنون*اش
ميخ*کوب می*کنی.

 

[امالیا]

نه فرشته نيستم باور بكن من نيز انسانم
حق بده گاهي تو را اين روزها از خود برنجانم


حق بده گاهي دلت را بشكنم اين روزها حتي
قهر باشم چند روزي چشم هايت را بگريانم


تو بپرسي دوستم داري كمي بانوي شب هايم؟
من بگويم بي خيال اصلا جوابش را نمي دانم


هي بگويم خواب ديدم بايد از من بگذري ديگر
يا كه از اين دوستي اين عشق بدجوري پشيمانم


اتفاق بي نظيرم داغ داغي نه نميفهمي
تو جوان و تازه اي من يك بناي سست و ويرانم

 

[aynaz.m]

من همچو کوهم سرسخت
من همچو دریا نیستم اخر هنوز نمیتوانم عمیق شوم تا همه را سیراب کنم
من عاشقی را هنوز فرا نگرفته ام
تنها میدانم عاشقی ان نیست که سر کوچه ها فریادش بزنند