فعاليت بدني مي تواند کيفيت زندگي را در تمام سنين براي همگان بهبود بخشد . شيوه زندگي فعال باعث مي شود افراد مسن دوستان جديدي پيدا کنند، در فعاليت هاي اجتماعي باقي بمانند و با سايرين در تمام سنين مراوده داشته باشند . بهبود انعطاف پذيري، تعادل و قوام عضلاني به پيشگيري از افتادن که دليل عمده ناتواني در افراد مسن است کمک مي کند . مشخص شده است که شيوع بيماري هاي مغزي در افرادي که از نظر بدني فعال هستند کمتر است.
فعاليت بدني مي تواند کمک شاياني به درمان برخي اختلالات فکري مثل افسردگي بنمايد. جلسات ورزشي برنامه ريزي شده مطابق با سطح تناسب بدني هر فرد يا پياده روي ساده مي تواند فرصت، يافتن دوستان جديد و اتصال با جامعه و کاهش احساس تنهايي و محروميت اجتماعي را به فرد بدهد. فعاليت بدني مي تواند خود اتکايي و اطمينان به خود را که معيارهايي مبنايي در سلامت روح است افزايش دهد .
از فوايد فعاليت بدني مي توان حتي در سنين بالا نيز استفاده برد. با آنکه فعال بودن از سنين پائين از بسياري بيماري ها جلوگيري مي کند، تحرک و فعاليت منظم در سنين بالا نيز به کاهش درد و ناتواني مرتبط با بيماري هاي نظير آرتريت، استئوپروز و فشارخون بالا کمک مي کند.
آيا فعاليت بدني فقط براي کشورهاي صنعتي لازم است و کشورهاي در حال توسعه مشکلات ديگري دارند که بايد به آن برسند ؟
عدم فعاليت بدني علت زمينه اي عمده اي براي مرگ و مير، بيماري و ناتواني هاست . اطلاعات اوليه اي که از تحقيقات Who (سازمان بهداشت جهاني ) در زمينه عوامل خطر ساز وجود دارد حاکي از اين است که عدم فعاليت، يا زندگي بي تحرک، يکي از 10 علت اصلي مرگ و مير ناتواني در کل جهان است. در کشورهاي مختلف بين 60% تا 85% از بالغين تحرک کافي براي بهبود سلامتي شان ندارند.
زندگي بي تحرک باعث افزايش تمام علل مرگ و مير مي شود، خطر بيماري هاي قلب و عروق، ديابت و چاقي را دو برابر مي کند و مشخصاً باعث افزايش خطر سرطان روده ، فشارخون بالا ، استئوپروز ، افسردگي و اضطراب مي شود.
در شهرهايي که به سرعت رشد مي کنند در کشورهاي در حال توسعه شلوغي ، فقر ، جذابيت ، ترافيک ، کيفيت بد هوا ، فقدان پارک ، پياده رو ، ورزش و تفريحات و ساير مکان هاي سالم ، فعاليت بدني را به انتخابي دشوار مبدل مي سازد. براي مثال در سائوپائولوي برزيل 70% مردم بي تحرک هستند. حتي در مناطق روستايي کشورهاي در حال توسعه ، تفريحات غير فعال مثل تماشاي تلويزيون در حال افزايش است. نتيجه اين تغييرات در زندگي افزايش ميزان چاقي ، ديابت و بيماري هاي قلبي و عروقي است.
کشورهاي داراي درآمد پائين يا متوسط تحت فشار زيادي از اين ها و ساير بيماري هاي غير واگير قرار دارند ٧٧% کل مرگ و مير ها به وسيله بيماري هاي غير واگير در کشورهاي در حال توسعه اتفاق مي افتد. اين بيماري ها در حال افزايش هستند و اثر فزاينده اي در سيستم هاي مراقبت بهداشتي ، منابع و اقتصاد در کشورهاي جهان مي گذراند.
کشورها در حال تلاش براي مقابله با اثرات بيماري هاي عفوني همزمان با افزايش فشار بيماري هاي غير واگير روي جامعه و سيستم هاي بهداشتي هستند . فعاليت بدني به علاوه رژيم غذايي سالم و عدم مصرف سيگار به عنوان راهي موثر و با صرفه و مناسب براي ترفيع بهداشت عمومي در کشورهاي با درآمد کم يا متوسط مي باشد.
