این روزها، جنبشى در اروپا راه افتاده به نام غذاى
آهسته ( Slow Food ). این جنبش می‌گوید که
مردم باید به آهستگى بخورند و بیاشامند ، وقت کافى
براى چشیدن غذایشان داشته باشند، و بدون
هرگونه عجله و شتابى با افراد خانواده و دوستانشان
وقت بگذرانند. غذاى آهسته در نقطه مقابل غذاى
سریع (Fast Food) و الزاماتى که در سبک زندگى
به همراه دارد قرار می‌گیرد. غذاى آهسته پایه جنبش
بزرگترى است که توسط مجله بیزنس طرح شده و
یک “اروپاى آهسته” نامیده شده است. این جنبش
اساساً حس شتاب و دیوانگی به وجود آمده بر اثر
نهضت جهانى شدن را زیر سوال می‌برد. نهضتى که
کمیّت را جایگزین کیفیت در همه شئون زندگى ما کرده است.
مردم فرانسه با وجودى که ٣۵ ساعت در هفته کار
می‌کنند امّا از آمریکائی‌ها و انگلیسی‌ها مولّدترند .
آلمانی‌ها ساعت کار هفتگى را به ۲۸/۸ ساعت
تقلیل داده‌اند و مشاهده کرده‌اند که بهره‌ورى و قدرت
تولیدشان ٢٠% افزایش یافته است. این گرایش به
آهستگى و کندکردن جریان شتاب آلود زندگى، حتى
نظر آمریکائی‌ها را هم جلب کرده است.
البته این گرایش به عدم شتاب، به معنى کمتر کار
کردن یا بهره‌ورى کمتر نیست. بلکه به معنى انجام
کارها با کیفیت، بهره‌ورى و کمال بیشتر، با توجه
بیشتر به جزئیات و با استرس کمتر است. به معنى
برقرارى مجدّد ارزش‌هاى خانوادگى و به دست آوردن
زمان آزاد و فراغت بیشتر است. به معنى چسبیدن به
حال در مقابل آینده نامعلوم و تعریف نشده است. به معنى
بها دادن به یکى از اساسی‌ترین ارزش‌هاى انسانى یعنى
ساده زندگى کردن است.
هدف جنبش آهستگى، محیط‌هاى کارى کم تنش‌تر، شادتر
و مولّدترى است که در آن، انسان‌ها از انجام دادن کارى
که چگونگى انجام دادنش را به خوبى بلدند، لذت می‌برند.
اکنون زمان آن فرا رسیده است که توقف کنیم و درباره
این که چگونه شرکت‌ها به تولید محصولاتى با کیفیت بهتر،
در یک محیط آرامتر و بی‌شتاب و با بهره‌ورى بیشتر
نیاز دارند، فکر کنیم.
× بسیارى از ما زندگى خود را به دویدن در پشت سر
زمان می‌گذرانیم امّا تنها هنگامى به آن می‌رسیم که بر
اثر سکته قلبى یا در یک تصادف رانندگى به خاطر
عجله براى سر وقت رسیدن به سر قرارى، بمیریم.
× بسیارى از ما آنقدر نگران و مضطرب زندگى خود
در آینده هستیم که زندگى خود در حال حاضر، یعنى
تنها زمانى که واقعاً وجود دارد را فراموش می‌کنیم.
× همه ما در سراسر جهان، زمان برابرى در اختیار
داریم. هیچکس بیشتر یا کمتر ندارد. تفاوت در این است
که هر یک از ما با زمانى که در اختیار داریم چکار
می‌کنیم. ما نیاز داریم که هر لحظه را زندگى کنیم.
به گفته جان لنون، خواننده معروف:
زندگى آن چیزى است که براى تو اتفاق می‌افتد، در حالى که تو سرگرم
برنامه‌ریزی‌هاى دیگرى هستى.
آهسته ( Slow Food ). این جنبش می‌گوید که
مردم باید به آهستگى بخورند و بیاشامند ، وقت کافى
براى چشیدن غذایشان داشته باشند، و بدون
هرگونه عجله و شتابى با افراد خانواده و دوستانشان
وقت بگذرانند. غذاى آهسته در نقطه مقابل غذاى
سریع (Fast Food) و الزاماتى که در سبک زندگى
به همراه دارد قرار می‌گیرد. غذاى آهسته پایه جنبش
بزرگترى است که توسط مجله بیزنس طرح شده و
یک “اروپاى آهسته” نامیده شده است. این جنبش
اساساً حس شتاب و دیوانگی به وجود آمده بر اثر
نهضت جهانى شدن را زیر سوال می‌برد. نهضتى که
کمیّت را جایگزین کیفیت در همه شئون زندگى ما کرده است.
مردم فرانسه با وجودى که ٣۵ ساعت در هفته کار
می‌کنند امّا از آمریکائی‌ها و انگلیسی‌ها مولّدترند .
آلمانی‌ها ساعت کار هفتگى را به ۲۸/۸ ساعت
تقلیل داده‌اند و مشاهده کرده‌اند که بهره‌ورى و قدرت
تولیدشان ٢٠% افزایش یافته است. این گرایش به
آهستگى و کندکردن جریان شتاب آلود زندگى، حتى
نظر آمریکائی‌ها را هم جلب کرده است.
البته این گرایش به عدم شتاب، به معنى کمتر کار
کردن یا بهره‌ورى کمتر نیست. بلکه به معنى انجام
کارها با کیفیت، بهره‌ورى و کمال بیشتر، با توجه
بیشتر به جزئیات و با استرس کمتر است. به معنى
برقرارى مجدّد ارزش‌هاى خانوادگى و به دست آوردن
زمان آزاد و فراغت بیشتر است. به معنى چسبیدن به
حال در مقابل آینده نامعلوم و تعریف نشده است. به معنى
بها دادن به یکى از اساسی‌ترین ارزش‌هاى انسانى یعنى
ساده زندگى کردن است.
هدف جنبش آهستگى، محیط‌هاى کارى کم تنش‌تر، شادتر
و مولّدترى است که در آن، انسان‌ها از انجام دادن کارى
که چگونگى انجام دادنش را به خوبى بلدند، لذت می‌برند.
اکنون زمان آن فرا رسیده است که توقف کنیم و درباره
این که چگونه شرکت‌ها به تولید محصولاتى با کیفیت بهتر،
در یک محیط آرامتر و بی‌شتاب و با بهره‌ورى بیشتر
نیاز دارند، فکر کنیم.
× بسیارى از ما زندگى خود را به دویدن در پشت سر
زمان می‌گذرانیم امّا تنها هنگامى به آن می‌رسیم که بر
اثر سکته قلبى یا در یک تصادف رانندگى به خاطر
عجله براى سر وقت رسیدن به سر قرارى، بمیریم.
× بسیارى از ما آنقدر نگران و مضطرب زندگى خود
در آینده هستیم که زندگى خود در حال حاضر، یعنى
تنها زمانى که واقعاً وجود دارد را فراموش می‌کنیم.
× همه ما در سراسر جهان، زمان برابرى در اختیار
داریم. هیچکس بیشتر یا کمتر ندارد. تفاوت در این است
که هر یک از ما با زمانى که در اختیار داریم چکار
می‌کنیم. ما نیاز داریم که هر لحظه را زندگى کنیم.
به گفته جان لنون، خواننده معروف:
زندگى آن چیزى است که براى تو اتفاق می‌افتد، در حالى که تو سرگرم
برنامه‌ریزی‌هاى دیگرى هستى.
