...!
...!
از اسمش پیداس!
یه مهندس طراحی جامدات: برای هر سازه فلزی (خودرو، ماشین سازی، هواپیما، تاسیسات نظامی، خط های تولید خاص و ...) قطعات رو طراحی میکنه.
از نظر جنس، ابعاد، سختی، کیفیت سطح و ...!
یه مهندس ساختی میاد اونایی رو که طراح ایده شو داده میسازه! میدونه کهخ این جنس رو با چه روشی شکل بده مقرون به صرفه تره؛ یا با کدوم روش سطح رو به کیفیت مورد نظر برسونه!
یعنی یه طراح
استفاده از مواد رو بلده، یه ساخت و تولیدی هم
شکل دهی به مواد رو یاد میگیره!
در کل بچه های جامدات میشن یه مهندس محض؛ ولی بچه های ساخت میشن یه اوستا کار خوب.
البته اینا تو نظام آموزشی ت...می ما همه حرفه! نه ساختی، سازنده میشه . نه جامداتی طراح! وقتی به چارت واحدهای بچه ها نگاه کنی، نمیفهمی که این دانشجو قرار سازنده بشه یا طراح. در،همه!
خود وزارت علوم هم نمیدونه که کی، چی پاس میکنه! مثلا بچه های ساختی که از نظری وارد شدن تو ارشد گرایش بندی میشن. ولی بچه هایی که از فنی و حرفه ای اومدن تو کاردانی!
معمولا فارغ التحصیل ها خودشون انتخاب میکنن که چی بشن! پس اصه مهم نیست ساختی هستی یا جامداتی! (برو حال کن دستت بازه...!)
البته بچه های ساختی یه مقدار دستشون باز تره. چون یه طراح خوب باید دید ساخت چیزی رو که طراحی میکنه داشته باشه (که این دید رو بچه های ساخت مادرزادی دارن).
ولی کلاس کاری ساختی ها پایین تره! معمولا محیط کارشون تو سوله هست، با کارگرها رابطه مستقیم دارن(کارگرهای
ماشین کار خوشون یه تراژدی دارن). اما جامداتی ها راحتر از نظر شرایط کار. این دشگه بستگی داره با سوله حال کنی یا با افیس
