بگذار فقط خداوند از غم تو باخبر باشد و تلاش کن تا در برابر همگان شادمان باشی
زیرا عاشق حقیقت. حتی اندوه خود را در پای پروردگار می ریزد
و هیچگاه چهرهء عبوسش را به آفریدگان او نشان نمی دهد.....
.
.
.
آنگاه که با دلی اندوهیگن لب به گلایه گشودم استاد گفت:
باید که راههای زیادی را پیمود تا به شاهراه رسید
و همه ء این حوادث لازمه مسیر توست...
و هوشیار باش که ناسپاسی حربه شیطان است..
و از اینکه اینگونه در اندیشه شاهراه یی .هیچ نگرانی بخود راه مده..
از چه نگرانی؟!.......
کمی که بخود امدم دیدم درست می گوید... نگرانی ام دسیسهء نفسم است...
فقط خدا میداند که این نفس از چه راههایی میخواهد وارد شود....
چاره خواستم ...استاد گفت...به ندای قلبت گوش بده و به ان اعتماد کن
و ایمان داشته باش ان هنگام که روزانه می گویی:
اهدنا الصراط المستقیم .....
