وحید بلوچی
عضو جدید
این مطالعه یکی از طرح های پروژه «بررسی امکان معرفی میگوی پاسفید Litopenaeus vannamei به صنعت تکثیر وپرورش ایران» است که با هدف مطالعه وضعیت سازگاری این گونه میگو و امکان معرفی آن به مناطق مرکزی کشور جهت پرورش در آب‌های داخلی لب شور زیرزمینی در فصل گرم سال انجام شد. در 17 تیرماه 1384 در مجموع 120000 قطعه PL مراحل 7 و 15 از ایستگاه تحقیقاتی بندرگاه پژوهشکده میگوی کشور در چهار استخر خاکی15/0هکتاری ایستگاه بافق (12-9) هرکدام با دو تراکم 17 و 23 قطعه در مترمربع رهاسازی شدند. در طی دوره پرورش، عوامل لیمنولوژیک شامل فاکتورهای غیرزیستی و زیستی آب کنترل شدند. تغذیه توسط غذای وارداتی ویژه این میگو انجام گرفت. صید میگوهای پرورشی در آبان ماه انجام شد. بررسی نتایج حاکی از پایین بودن میزان بازماندگی (2/19 درصد) و رشد نامطلوب این میگوها (gr5/2-2 هنگام برداشت) بوده است. باتوجه به منشأ زیرزمینی آب و براساس نتایج بدست آمده به نظر می‌رسد مهمترین عامل نامطلوب بودن بازده پرورش، فاکتورهای لیمنولوژیک باشند. تراکم یون‌های پتاسیم (mg/l40)، کلسیم (mg/l472-370)، منیزیم (mg/l 407-340)، سدیم (mg/l 3450) و نسبت های آنها، تراکم آهن محلول (mg/l 17/1-18/0) و اشباع، روی (mg/l 072/0)، عناصر سنگین مختلف، غلظت ترکیبات ازته بویژه آمونیاک (mg/l22/3)، مقدار سختی آب (mg/l 2870-2350)؛ فصل و دوره دمایی نامناسب ذخیره‌سازی، اختلاف دمای آب در شبانه‌روز (در محدوده 12-5/2 درجه سانتیگراد و با مد 8 درجه سانتیگراد)؛ عمده ترین این عوامل محسوب می‌شوند. بعلاوه ساختار نامناسب استخرها و کانال های ورودی و خروجی، رویش گیاهان مزاحم، حضور بی‌مهرگان شکارچی و سن پست‌لارو (7PL) نیز بی‌شک بر کاهش میزان بازماندگی و حتی رشد تأثیر داشته‌اند. پرورش میگوی سفید غربی در استخرهای خاکی منطقه بدون مطالعه تحت شرایط کنترل شده تا یافتن علت یا علل قطعی نامطلوب بودن بازده پرورش، توصیه نمی‌شود.
