سایر نامهای این بیماری: orf ،درماتیت چرکی مسری،تورم دهان چرکی مسری،درماتیت لب عفونی دهان زخم، دهان دلمه ای
اهمیت
اکتیمای مسری بیماری ویروسی پوست می باشدکه به شدت واگیرداربوده وزئونوزاست که باعث ابتلای گوسفندان ،بزان وبعضی ازحیوانات اهلی ووحشی می شود.ضایعات پوست دردناک بوده واغلب دردهان وعضلات جوشی رخ داده که باعث بی اشتهایی وگرسنه ماندن حیوان می شود.ضایعات درپستان باعث ترک دام های جوان ازمادروضایعات سم منجربه لنگش موقت می شود.درمواردنادری متعاقب عفونت های ثانویه باکتریایی ضایعات ممکن به اندام های داخلی گسترش یابد.وعفونت های شدیدی دربزهای افریقای جنوبی توصیف شده است .اگرچه اکتیمای مسری معمولا خودبه خود برطرف می شود ونسبت مرگ ومیر آن کم است ولی کشندگی آن تا10درصدگزارش شده است
سبب شناسی
این بیماری توسط ویروس هایی ازجنس پارا پاکس ازخانواده پارا پاکس ویریده ایجاد می شود./.
انتقال
ویروس درضایعات پوست ودلمه وجودداردوبه نظر مرسد ازطریق بریدگی وساییدگی های پوست واردبدن شود.انتقال ویروس توسط گوسفندان به ظاهر سالم ومریض انجام شده وانتقال ممکن باتماس مستقیم یاازطریق نیش حشرات باشد.ویروس درپشم دام زنده بوده وتقریبا تا یک ماه بعد ازبرطرف شدن ضایعات مخفی باقی می ماند.ونسبت به غیر فعال کننده های طبیعی مقاوم بوده وازکراست های خشک بعد از12سال دوباره بیماری ایجاد شده است.
ضدعفونی کننده ها
بهترین ضدعفونی کننده های خانواده پاکس دترجنت ،هیپوکلریت ،الکالیس ویروکن وگلوتارالدئید می باشد.
بیماری درانسان
دوره نهفته درانسان 3تا7روزاست
علائم بیماری درانسان
درانسان بیماری به صورت ضایعات منفرد یا کوچک پوست رخ می دهدکه درحالت اولیه به صورت پاپول های کوچک وسفت وقرمزمتمایل به آبی درمحل ورود ویروس به بدن دیده می شودکه اغلب دریک انگشت یا یک دست ویا درقسمت وسیعی ازبدن وجوددارد.سپس پاپول به پوستول های خونریزی کننده که ممکن حاوی کراست مرکزی باشدو به آسانی خونریزی کندتبدیل شود..درمراحل بعدضایعات به ندول که ممکن حاوی مایع آبکی باشد تبدیل شده که درابتدا بایک لایه نازکی ونهایتا با پوسته ضخیم پوشیده می شودوایجادضایعات همراه بادرجات خفیفی ازتب ولنفادنیت می باشدکه معمولا چند روز طول می کشد.درمواردمعمولی بیماری ضایعات خودبه خود درمدت 6-3هفته بدون اسکارالتیام می یابندولی ممکن است عفونت های ثانویه درمواردپیچیده رخ دهد.ضایعات بزرگ مقاوم به درمان درافرادمبتلابه تضعیف سیستم ایمنی ودرماتیت آتوپیک ودرمواردنادری درگیری چشم ،کهیر،ویزیکوپاپولارعمومی درپوست ومخاطومواردپیچیده شامل اریتمای سمی واریتمای چندفرمی وپمفیگوئید گزارش شده است
توانایی انتقال
انتقال انسان به انسان وجوجودنداردیا خیلی نادراست.
تست ها تشخیصی
اکتیمای مسری توسطM.Eازکراست هابایک بیوپسی کوچک یا اخذمایعات زخم تایید می گرددولی این روش ویروس راازسایرویروس های پاراپاکس تفریق نمی دهد.بااستفاده ازPCRتشخیص قطعی بیماری داده می شود وهمچنین مطالعات هیستوپاتولوژی مفید است.جداسازی ویروس به دلیل رشدمحدود ویروس همیشه امکان پذیر نیست وتلقیح به حیوانات مانندبره گزارش شده وازسرولوژی وردیابی آنتی ژن های ویروس درتحقیقات استفاده می شودکه معمولا ارزش کاربردی ندارد.
درمان
درافرادباسیستم ایمنی کامل اکتیما معمولا خودمحدودشونده است ودرمان حمایتی ومعمول شامل پانسمان مرطوب ضدعفونی کننده های موضعی ثابت نگهداشت انگشت وانتی بیوتیک تراپی جهت عفونت های ثانویه است. ضایعات پوست توسط جراحی برداشته شده وکورتاژ،الکتروداسیون ممکن درضایعات دائمی استفاده شود وازسرما درمانی برای تسریع دربهبود بیماری گزارش شده است.
پیشگیری:
خراشیدگی وبریدگی پوست نباید درمعرض تماس با دام های آلوده ویا دلمه وپوسته های حاوی ویروس درپشم یا پوست قرارگیردوبدون دستکش معاینه وتماس با گوسفندان وبزان بدون علامت یا حیوانات وحشی جساس به بیماری صورت نگیردواین احتیاط بویژه هنگام معاینه دهان حیوان توصیه می شود.واکسن های اکتیما ی مسری برای انسان عفونت زا بوده وبدون دستکش نباید واکسینا سیون دام صورت گیرد.وپوست های درمعرض بیمای باید باآب وصابون وبه توصیه بعضی ازمنابع الکل ایزوپروپیل 70درصدشسته شودوافراد مبتلا به تضعیف سیستم ایمنی باید ازتماس باحیوانات بیمار اجتناب کنند.
واگیری ومرگ ومیر:
این بیماری درافرادی که درتماس نزدیک با گوسفند وبز می باشندمانند دامداران، پشم چینان ،دامپزشکان قصابان وسلاخان وکارگران ی که با پوست وپشم دام سرو کاردارند شایع است.دراکثرافرادبیماری به صورت ضایعات منفرد دیده می شود ولی گاهی به صورت عمومی نیز گزارش شده است ضایعات چشمی به ندرت دده می شود ودراکثرمواردبهبودی خودبه خودی درمدت 6-3هفته رخ می دهدوضایعات مقاوم به درمان درافراد باکاهش سیستم ایمنی رخ می دهدومرگ ومیری درانسان گزارش نشده است.
بیماری دردام:
این بیماری درگوسفند، بز، شتر،لپاکا، گوزن، آهو وبعضی ازحیوانات وحشی ورمواردنادری ازازسگ هایی که ازلاشه های مبتلا تغیه نمودند گزارش شده است.دوره نهفته بیماری درگوسفدوبز 3-2روزوعلائم با پاپول پوستول وویزیکول درلب بینی گوش وپلک شروع می شود ودربره های جوان ضایعات بویژه دردهان دیده می شود.ضایعات دهانی بزرگ دربعضی ازگوزن ها گزارش شده است وضایعات بندرت به داخل مری معده ودستگاه تنفس یا گوارش توسعه می یابد .بره ها ویروس را به مادرشان منتقل می کنندکه باعث ایجاد ضایعات درتیت ها وپستان می شود نهایتا ضایعات پوستی تبدیل به پوسته های ضخیم قهوه ای گرانولر متورم وزخمی می شود پوسته اغلب نرم بوده که بآسانی پاره شده وگاهی اوقات پاپیلوماتوزرشددهنده رخ می دهد.ضایعات اکتیمای مسری دردناک اند وممکن منجربه بی اشتهایی یاحتی تلف شدن ازگرسنگی شوند.دام های جوان ممکن به دلیل زخم های پستان ازمادرامتاع کنندوعفونت سم باعث لنگش شود. ودرعفونت های غیرپیچیده معمولا 4-1هفته بهبودی حاصل می شود.متعاقب بیماری عفونت های باکتریایی ثانویه وهجوم حشرات ویا مستعدشدن به تورم پستان باکتریایی ایجاد می شود.عفونت های خیلی شدیدی دربزهای افریقای جنوبی توصیف شده که بیماری شامل کانون های چندتایی ،درماتیت های پیشرونده شدیدبه همراه پنومونی مزمن آرتریت ولنفادنیت های ملایم تاشدید بوده وتا سه ماه ادامه میابدتاحیوان دچارمرگ رقت انگیزشود.
توانایی انتقال:
اکتیمای مسری به طورگسترده ای توانایی انتقال داردوودرضایعات پوست وجودداشته وتقریبا یک ماه بعدازالتیام درپشم وپوست زنده باقی می ماند.
ضایعات پس ازمرگ:
ضایعات پاپول پوستول ویزیکول زخم گرانولاسیون بافت ضایعات ملتهب یا ضخیم ودلمه های نرم قهوایی دردهان وبینی گوش پلک یاپستان وناحیه پرینه دیده می شود.گاهی ضایعات درداخل دهان وبه ندرت مری شکمبه شیردان ریه قلب ودستگاه گوارش دیده می شود. درهیستوپاتولوژی ضایعات پوست شامل دژنرسانس چربی کراتینوسیتهاوگنجیدگی های ائوزونوفیلی داخل سیتوپلاسمی می باشد. علاوه برضایعات پوست دربزهای افریقای جنوبی لنفادنوپاتی های شدیدتاملایم همراه بازشدن گره های لنفی درنواحی ازپوست مبتلا دیده می شود. آرتریت های فوقانی وپنومونی فیبرینی مزمن ودرگیری تیموس قبل ازمهاجرت ممکن دراین حیوانات گزارش شود.
تست های تشخیصی:
حیوانات مبتلا معمولا باعلائم بالینی تشخیص داده می شوند وتشخیص ویروس باروئیت دلمه توسط MEکه ازحیوانات مبتلادرمراحل اولیه بیماری بدست می آیدتایید می شود.روش PCRدربعضی ازآزمایشگاه هاانجام می شود وتست های غیرمعمول شامل جداسازی ویروس وسرولوژی است. جداسازی ویروس می تواند درمحیط کشت سلولی یاتخم نطفه دارصورت گیرد اما ویروس ارف به کندی رشد می کندوهمیشه قابل جداسازی نیست روش های سرولوژی خنثی سازی زل آگار CFTوالایزاتوسعه یافته اندامابه ندرت برای تشخیص استفاده می شوند.
درمان:
هیچ درمان اختصاصی برای اکتیمای مسری وجود ندارد.دیاترمی وجراحی سرما برای درمان ضایعات داخل دهانی استفاده می ود اما اقتصادی نیست .دفع کننده ها می توانندبرای دورنگهداشتن حشرات اززخم ها وآنتی بیوتیک ها بری جلوگیری ازعفونت های ثانویه تجویز شوند ومراقبت های حمایتی مانند تغذیه ازطریق لوله ممکن نیازباشد
پیشگیری:
ازورودگله های سالم بایدجلوگیری شودودام های جدیدقرنطینه شوندوبعضی ازحاملین ممکن علامتی ازبیماری نداشته باشندهنگام کارباتجهیزات بایداحتیاطشودتاویروس وحشرات واردنشوندعلوفه خشن باید ازجیره حیوان حذف شودویا خطرات ناشی ازبریدگی دردهان وعضلات باید کاهش یابد.واکسیناسیون دربعضی ازنواحی به کاربرده می شودوواکسن حاوی ویروس های زنده بوده که ازدلمه خشک شده یاتکثرپیداکرده درمحیط کشت ایجادمی شودواکسن ها باید درمناطقی استفاده شوندکه عفونت درگذشته رخ داده است ودام های واکسینه بایدازدام های غیرواکسینه جداشوندمیزان ایمنی بعدازواکسیناسیون بحث انگیز است وممکن شیوع بیماری دردام های واکسینه دیده شودکه این شکست واکسیناسیون ناشی ازحدت سویه می باشد.
شیوع وواگیری
میزان شیوع معمولا بالابوده واغلب تا80درصددرگله های غیر واکسینه وجوددارددرنواحی آندمیک شیوع سالانه ممکن دردامداری هارخ دهددر گله های بومی هرسنی ازدام ممکن مبلا شودولی درنواحی آندمیک بیماری بیشتردرگوسفندوبزهای کمترازیکسال رخ می دهدوحیوانات مسنتر درجاتی ازایمنی علیه بیماری دارند.میزان ایمنی محافظتی بحث انگیزاست ودرصورت عفونت مجددعلائم این بیماری خفیف تردیده می شود.اکتیمای مسری در دام های جوان جدی تربوده که به دلیل امتناع ازشیرخوردن ویاوجودضایعات درپستان مادر ،باعث ترک دام ویاتلف شدن دام میشوداین بیماری دربزان شدیدترازگوسفندان بوده وبویژه بزهای افریقای جنوبی مستعدابتلابه فرم های شدیدبیماری می باشند.
اگرچه نسبت مرگ ومیر بیماری معمولا پایین است ولی کشندگی آن تا10درصد می رسد ومرگ عمدتا به دلیل پیچیده شدن با عفونت های ثانویه است.گسترش بیماری به اندام های داخلی به ندرت دیده می شودولاروهای کرم می تواند باعث عفونت زخم درنواحی آندمیک شودوهجوم تخم حشرات ممکن دربعضی ازنواحی رخ دهدواکثر عفونت های غیر پیچیده درطول 4-1هفته التیام می یابند.
اهمیت
اکتیمای مسری بیماری ویروسی پوست می باشدکه به شدت واگیرداربوده وزئونوزاست که باعث ابتلای گوسفندان ،بزان وبعضی ازحیوانات اهلی ووحشی می شود.ضایعات پوست دردناک بوده واغلب دردهان وعضلات جوشی رخ داده که باعث بی اشتهایی وگرسنه ماندن حیوان می شود.ضایعات درپستان باعث ترک دام های جوان ازمادروضایعات سم منجربه لنگش موقت می شود.درمواردنادری متعاقب عفونت های ثانویه باکتریایی ضایعات ممکن به اندام های داخلی گسترش یابد.وعفونت های شدیدی دربزهای افریقای جنوبی توصیف شده است .اگرچه اکتیمای مسری معمولا خودبه خود برطرف می شود ونسبت مرگ ومیر آن کم است ولی کشندگی آن تا10درصدگزارش شده است
سبب شناسی
این بیماری توسط ویروس هایی ازجنس پارا پاکس ازخانواده پارا پاکس ویریده ایجاد می شود./.
انتقال
ویروس درضایعات پوست ودلمه وجودداردوبه نظر مرسد ازطریق بریدگی وساییدگی های پوست واردبدن شود.انتقال ویروس توسط گوسفندان به ظاهر سالم ومریض انجام شده وانتقال ممکن باتماس مستقیم یاازطریق نیش حشرات باشد.ویروس درپشم دام زنده بوده وتقریبا تا یک ماه بعد ازبرطرف شدن ضایعات مخفی باقی می ماند.ونسبت به غیر فعال کننده های طبیعی مقاوم بوده وازکراست های خشک بعد از12سال دوباره بیماری ایجاد شده است.
ضدعفونی کننده ها
بهترین ضدعفونی کننده های خانواده پاکس دترجنت ،هیپوکلریت ،الکالیس ویروکن وگلوتارالدئید می باشد.
بیماری درانسان
دوره نهفته درانسان 3تا7روزاست
علائم بیماری درانسان
درانسان بیماری به صورت ضایعات منفرد یا کوچک پوست رخ می دهدکه درحالت اولیه به صورت پاپول های کوچک وسفت وقرمزمتمایل به آبی درمحل ورود ویروس به بدن دیده می شودکه اغلب دریک انگشت یا یک دست ویا درقسمت وسیعی ازبدن وجوددارد.سپس پاپول به پوستول های خونریزی کننده که ممکن حاوی کراست مرکزی باشدو به آسانی خونریزی کندتبدیل شود..درمراحل بعدضایعات به ندول که ممکن حاوی مایع آبکی باشد تبدیل شده که درابتدا بایک لایه نازکی ونهایتا با پوسته ضخیم پوشیده می شودوایجادضایعات همراه بادرجات خفیفی ازتب ولنفادنیت می باشدکه معمولا چند روز طول می کشد.درمواردمعمولی بیماری ضایعات خودبه خود درمدت 6-3هفته بدون اسکارالتیام می یابندولی ممکن است عفونت های ثانویه درمواردپیچیده رخ دهد.ضایعات بزرگ مقاوم به درمان درافرادمبتلابه تضعیف سیستم ایمنی ودرماتیت آتوپیک ودرمواردنادری درگیری چشم ،کهیر،ویزیکوپاپولارعمومی درپوست ومخاطومواردپیچیده شامل اریتمای سمی واریتمای چندفرمی وپمفیگوئید گزارش شده است
توانایی انتقال
انتقال انسان به انسان وجوجودنداردیا خیلی نادراست.
تست ها تشخیصی
اکتیمای مسری توسطM.Eازکراست هابایک بیوپسی کوچک یا اخذمایعات زخم تایید می گرددولی این روش ویروس راازسایرویروس های پاراپاکس تفریق نمی دهد.بااستفاده ازPCRتشخیص قطعی بیماری داده می شود وهمچنین مطالعات هیستوپاتولوژی مفید است.جداسازی ویروس به دلیل رشدمحدود ویروس همیشه امکان پذیر نیست وتلقیح به حیوانات مانندبره گزارش شده وازسرولوژی وردیابی آنتی ژن های ویروس درتحقیقات استفاده می شودکه معمولا ارزش کاربردی ندارد.
درمان
درافرادباسیستم ایمنی کامل اکتیما معمولا خودمحدودشونده است ودرمان حمایتی ومعمول شامل پانسمان مرطوب ضدعفونی کننده های موضعی ثابت نگهداشت انگشت وانتی بیوتیک تراپی جهت عفونت های ثانویه است. ضایعات پوست توسط جراحی برداشته شده وکورتاژ،الکتروداسیون ممکن درضایعات دائمی استفاده شود وازسرما درمانی برای تسریع دربهبود بیماری گزارش شده است.
پیشگیری:
خراشیدگی وبریدگی پوست نباید درمعرض تماس با دام های آلوده ویا دلمه وپوسته های حاوی ویروس درپشم یا پوست قرارگیردوبدون دستکش معاینه وتماس با گوسفندان وبزان بدون علامت یا حیوانات وحشی جساس به بیماری صورت نگیردواین احتیاط بویژه هنگام معاینه دهان حیوان توصیه می شود.واکسن های اکتیما ی مسری برای انسان عفونت زا بوده وبدون دستکش نباید واکسینا سیون دام صورت گیرد.وپوست های درمعرض بیمای باید باآب وصابون وبه توصیه بعضی ازمنابع الکل ایزوپروپیل 70درصدشسته شودوافراد مبتلا به تضعیف سیستم ایمنی باید ازتماس باحیوانات بیمار اجتناب کنند.
واگیری ومرگ ومیر:
این بیماری درافرادی که درتماس نزدیک با گوسفند وبز می باشندمانند دامداران، پشم چینان ،دامپزشکان قصابان وسلاخان وکارگران ی که با پوست وپشم دام سرو کاردارند شایع است.دراکثرافرادبیماری به صورت ضایعات منفرد دیده می شود ولی گاهی به صورت عمومی نیز گزارش شده است ضایعات چشمی به ندرت دده می شود ودراکثرمواردبهبودی خودبه خودی درمدت 6-3هفته رخ می دهدوضایعات مقاوم به درمان درافراد باکاهش سیستم ایمنی رخ می دهدومرگ ومیری درانسان گزارش نشده است.
بیماری دردام:
این بیماری درگوسفند، بز، شتر،لپاکا، گوزن، آهو وبعضی ازحیوانات وحشی ورمواردنادری ازازسگ هایی که ازلاشه های مبتلا تغیه نمودند گزارش شده است.دوره نهفته بیماری درگوسفدوبز 3-2روزوعلائم با پاپول پوستول وویزیکول درلب بینی گوش وپلک شروع می شود ودربره های جوان ضایعات بویژه دردهان دیده می شود.ضایعات دهانی بزرگ دربعضی ازگوزن ها گزارش شده است وضایعات بندرت به داخل مری معده ودستگاه تنفس یا گوارش توسعه می یابد .بره ها ویروس را به مادرشان منتقل می کنندکه باعث ایجاد ضایعات درتیت ها وپستان می شود نهایتا ضایعات پوستی تبدیل به پوسته های ضخیم قهوه ای گرانولر متورم وزخمی می شود پوسته اغلب نرم بوده که بآسانی پاره شده وگاهی اوقات پاپیلوماتوزرشددهنده رخ می دهد.ضایعات اکتیمای مسری دردناک اند وممکن منجربه بی اشتهایی یاحتی تلف شدن ازگرسنگی شوند.دام های جوان ممکن به دلیل زخم های پستان ازمادرامتاع کنندوعفونت سم باعث لنگش شود. ودرعفونت های غیرپیچیده معمولا 4-1هفته بهبودی حاصل می شود.متعاقب بیماری عفونت های باکتریایی ثانویه وهجوم حشرات ویا مستعدشدن به تورم پستان باکتریایی ایجاد می شود.عفونت های خیلی شدیدی دربزهای افریقای جنوبی توصیف شده که بیماری شامل کانون های چندتایی ،درماتیت های پیشرونده شدیدبه همراه پنومونی مزمن آرتریت ولنفادنیت های ملایم تاشدید بوده وتا سه ماه ادامه میابدتاحیوان دچارمرگ رقت انگیزشود.
توانایی انتقال:
اکتیمای مسری به طورگسترده ای توانایی انتقال داردوودرضایعات پوست وجودداشته وتقریبا یک ماه بعدازالتیام درپشم وپوست زنده باقی می ماند.
ضایعات پس ازمرگ:
ضایعات پاپول پوستول ویزیکول زخم گرانولاسیون بافت ضایعات ملتهب یا ضخیم ودلمه های نرم قهوایی دردهان وبینی گوش پلک یاپستان وناحیه پرینه دیده می شود.گاهی ضایعات درداخل دهان وبه ندرت مری شکمبه شیردان ریه قلب ودستگاه گوارش دیده می شود. درهیستوپاتولوژی ضایعات پوست شامل دژنرسانس چربی کراتینوسیتهاوگنجیدگی های ائوزونوفیلی داخل سیتوپلاسمی می باشد. علاوه برضایعات پوست دربزهای افریقای جنوبی لنفادنوپاتی های شدیدتاملایم همراه بازشدن گره های لنفی درنواحی ازپوست مبتلا دیده می شود. آرتریت های فوقانی وپنومونی فیبرینی مزمن ودرگیری تیموس قبل ازمهاجرت ممکن دراین حیوانات گزارش شود.
تست های تشخیصی:
حیوانات مبتلا معمولا باعلائم بالینی تشخیص داده می شوند وتشخیص ویروس باروئیت دلمه توسط MEکه ازحیوانات مبتلادرمراحل اولیه بیماری بدست می آیدتایید می شود.روش PCRدربعضی ازآزمایشگاه هاانجام می شود وتست های غیرمعمول شامل جداسازی ویروس وسرولوژی است. جداسازی ویروس می تواند درمحیط کشت سلولی یاتخم نطفه دارصورت گیرد اما ویروس ارف به کندی رشد می کندوهمیشه قابل جداسازی نیست روش های سرولوژی خنثی سازی زل آگار CFTوالایزاتوسعه یافته اندامابه ندرت برای تشخیص استفاده می شوند.
درمان:
هیچ درمان اختصاصی برای اکتیمای مسری وجود ندارد.دیاترمی وجراحی سرما برای درمان ضایعات داخل دهانی استفاده می ود اما اقتصادی نیست .دفع کننده ها می توانندبرای دورنگهداشتن حشرات اززخم ها وآنتی بیوتیک ها بری جلوگیری ازعفونت های ثانویه تجویز شوند ومراقبت های حمایتی مانند تغذیه ازطریق لوله ممکن نیازباشد
پیشگیری:
ازورودگله های سالم بایدجلوگیری شودودام های جدیدقرنطینه شوندوبعضی ازحاملین ممکن علامتی ازبیماری نداشته باشندهنگام کارباتجهیزات بایداحتیاطشودتاویروس وحشرات واردنشوندعلوفه خشن باید ازجیره حیوان حذف شودویا خطرات ناشی ازبریدگی دردهان وعضلات باید کاهش یابد.واکسیناسیون دربعضی ازنواحی به کاربرده می شودوواکسن حاوی ویروس های زنده بوده که ازدلمه خشک شده یاتکثرپیداکرده درمحیط کشت ایجادمی شودواکسن ها باید درمناطقی استفاده شوندکه عفونت درگذشته رخ داده است ودام های واکسینه بایدازدام های غیرواکسینه جداشوندمیزان ایمنی بعدازواکسیناسیون بحث انگیز است وممکن شیوع بیماری دردام های واکسینه دیده شودکه این شکست واکسیناسیون ناشی ازحدت سویه می باشد.
شیوع وواگیری
میزان شیوع معمولا بالابوده واغلب تا80درصددرگله های غیر واکسینه وجوددارددرنواحی آندمیک شیوع سالانه ممکن دردامداری هارخ دهددر گله های بومی هرسنی ازدام ممکن مبلا شودولی درنواحی آندمیک بیماری بیشتردرگوسفندوبزهای کمترازیکسال رخ می دهدوحیوانات مسنتر درجاتی ازایمنی علیه بیماری دارند.میزان ایمنی محافظتی بحث انگیزاست ودرصورت عفونت مجددعلائم این بیماری خفیف تردیده می شود.اکتیمای مسری در دام های جوان جدی تربوده که به دلیل امتناع ازشیرخوردن ویاوجودضایعات درپستان مادر ،باعث ترک دام ویاتلف شدن دام میشوداین بیماری دربزان شدیدترازگوسفندان بوده وبویژه بزهای افریقای جنوبی مستعدابتلابه فرم های شدیدبیماری می باشند.
اگرچه نسبت مرگ ومیر بیماری معمولا پایین است ولی کشندگی آن تا10درصد می رسد ومرگ عمدتا به دلیل پیچیده شدن با عفونت های ثانویه است.گسترش بیماری به اندام های داخلی به ندرت دیده می شودولاروهای کرم می تواند باعث عفونت زخم درنواحی آندمیک شودوهجوم تخم حشرات ممکن دربعضی ازنواحی رخ دهدواکثر عفونت های غیر پیچیده درطول 4-1هفته التیام می یابند.