ورزش > چشمانداز - ماجرای علی اکبریان، آخرین نمونه از کجرویهای ورزشکاران نیست؛ همانطور که اولین نمونه هم نبود.
میثم بهرامی / «متهم 40 گرم کراک داشته که هروئین با خلوص بالاست. او در شرایط روحی متعادل اعتراف کرده که این مواد برای خودش بوده و مصرف هم میکرده.» وقتی شهریاری، بازپرس پرونده علی اکبریان این حرف را زد، دیگر کسی نمیتوانست توجیههای همیشگی را به زبان بیاورد، توجیههایی که برای مبرا کردن ورزش و ورزشکاران از ناهنجاریها به کار میرفت.
علی اکبریان، فوتبالیست معروف دهه هفتاد که عضو استقلال و پرسپولیس بود ، به خاطر حمل 40 گرم کراک در روزهای پس از فوتبالش دستگیر شد تا این دستگیری، روی دیگر شهرت را نشان دهد ن؛ چهره ی روزگار پس از شهرت و فراموشی. روزگاری که دیگر خبری از هجوم مردم برای گرفتن امضای یادگاری نیست.
اکبریان گرچه نمونهای ویژه بین ورزشکارانی است که دچار ناهنجاریهای اجتماعی شدهاند، اما شرایط خاص او که می تواند برایش حکم اعدام را به همراه داشته باشد، باعث شده بیشتر از سایر نمونهها به چشم بیاید. اما او نه تنها اولین نمونه از ورزشکاران خاطی که قطعا آخرین نمونه هم نیست. پیش از این هم ورزشکارانی بودهاند که دستگیر شدهاند و خبر دستگیری آنها تا این حد به سوژه مطبوعات بدل نشده و البته بودند ستاره هایی که هنوز هم پرونده های جنجالی زندگی شان نقل رسانه هاست.
چند سال قبل، زمانی که عزیز محمدی رئیس فعلی سازمان لیگ هنوز در فوتبال ایران به قدرت نرسیده بود و تنها سرپرست تیم ملی امید بود، در گفتوگویی دوستانه با چند خبرنگار گفت: «نگاه نکنید که خبری از کارهای خلاف فوتبالیستها منتشر نمیشود. کافی است یک بار سری به پروندههای قضایی بزنید تا ببینید چقدر از آنها مربوط به فوتبالیستهاست. اگر کمی تحقیق کنید میبینید هفتهای چند فوتبالیست با ضمانت مدیران باشگاههایشان از بازداشتگاه آزاد میشوند.»
حدودا 5 سال بعد از این اظهار نظر عزیز محمدی بود که ماجرای علی اکبریان علنی شد و به رسانهها کشید. و حالا، در شرایطی که هنوز پرونده اکبریان بسته نشده، یکی از ملیپوشان ورزشهای رزمی نیز پشت میلههای زندان است. این ملیپوش که مدال طلای رشته ورزشی خود را در مسابقات دانشجویان جهان دارد و حتی نماینده ایران در المپیک پکن نیز بود، حدودا سه ماه است که به جرم آدمربایی پشت میلههای زندان است.
میثم بهرامی / «متهم 40 گرم کراک داشته که هروئین با خلوص بالاست. او در شرایط روحی متعادل اعتراف کرده که این مواد برای خودش بوده و مصرف هم میکرده.» وقتی شهریاری، بازپرس پرونده علی اکبریان این حرف را زد، دیگر کسی نمیتوانست توجیههای همیشگی را به زبان بیاورد، توجیههایی که برای مبرا کردن ورزش و ورزشکاران از ناهنجاریها به کار میرفت.
علی اکبریان، فوتبالیست معروف دهه هفتاد که عضو استقلال و پرسپولیس بود ، به خاطر حمل 40 گرم کراک در روزهای پس از فوتبالش دستگیر شد تا این دستگیری، روی دیگر شهرت را نشان دهد ن؛ چهره ی روزگار پس از شهرت و فراموشی. روزگاری که دیگر خبری از هجوم مردم برای گرفتن امضای یادگاری نیست.
اکبریان گرچه نمونهای ویژه بین ورزشکارانی است که دچار ناهنجاریهای اجتماعی شدهاند، اما شرایط خاص او که می تواند برایش حکم اعدام را به همراه داشته باشد، باعث شده بیشتر از سایر نمونهها به چشم بیاید. اما او نه تنها اولین نمونه از ورزشکاران خاطی که قطعا آخرین نمونه هم نیست. پیش از این هم ورزشکارانی بودهاند که دستگیر شدهاند و خبر دستگیری آنها تا این حد به سوژه مطبوعات بدل نشده و البته بودند ستاره هایی که هنوز هم پرونده های جنجالی زندگی شان نقل رسانه هاست.
چند سال قبل، زمانی که عزیز محمدی رئیس فعلی سازمان لیگ هنوز در فوتبال ایران به قدرت نرسیده بود و تنها سرپرست تیم ملی امید بود، در گفتوگویی دوستانه با چند خبرنگار گفت: «نگاه نکنید که خبری از کارهای خلاف فوتبالیستها منتشر نمیشود. کافی است یک بار سری به پروندههای قضایی بزنید تا ببینید چقدر از آنها مربوط به فوتبالیستهاست. اگر کمی تحقیق کنید میبینید هفتهای چند فوتبالیست با ضمانت مدیران باشگاههایشان از بازداشتگاه آزاد میشوند.»
حدودا 5 سال بعد از این اظهار نظر عزیز محمدی بود که ماجرای علی اکبریان علنی شد و به رسانهها کشید. و حالا، در شرایطی که هنوز پرونده اکبریان بسته نشده، یکی از ملیپوشان ورزشهای رزمی نیز پشت میلههای زندان است. این ملیپوش که مدال طلای رشته ورزشی خود را در مسابقات دانشجویان جهان دارد و حتی نماینده ایران در المپیک پکن نیز بود، حدودا سه ماه است که به جرم آدمربایی پشت میلههای زندان است.