در ماههاي اول جنگ بود،سه يا چهار خواهري بودند كه آمبولانس در اختيارشان بود كه اجساد را از داخل خرمشهر و صحنه نبرد بيرون مى كشيدند و به قبرستان منتقل مي كردند.
زهرا وليلا حسيني دو خواهر بودند و بدون ترس از سگ هايي كه در قبرستان بودند و از خوردن لاشه ها ،هاز شده بودند،آنها را دفن مي كردند.يك روز خبر شهادت پدرشان را آوردند ،آن دو با چهره اي آرام و روحيه اي قوي ،جسد پدرشان را پيدا كرده به قبرستان بردند و به خاك سپردند،روز ديگر خبر شهادت برادرشان را آوردند.گفتيم حتما دست از تلاش برداشته و دو سه روزي سوگواري مي كنند،اما گويي قلبشان از فولاد بود.نعش برادر را مانند هر نعش ديگر خونسرد و متين برداشته و به خاك سپردند.
زهرا وليلا حسيني دو خواهر بودند و بدون ترس از سگ هايي كه در قبرستان بودند و از خوردن لاشه ها ،هاز شده بودند،آنها را دفن مي كردند.يك روز خبر شهادت پدرشان را آوردند ،آن دو با چهره اي آرام و روحيه اي قوي ،جسد پدرشان را پيدا كرده به قبرستان بردند و به خاك سپردند،روز ديگر خبر شهادت برادرشان را آوردند.گفتيم حتما دست از تلاش برداشته و دو سه روزي سوگواري مي كنند،اما گويي قلبشان از فولاد بود.نعش برادر را مانند هر نعش ديگر خونسرد و متين برداشته و به خاك سپردند.
منبع: كتاب همپاي مردان خطر