ارزیابی شاخصهاي پایداري در اقتصاد شهر ساحلی

[A.R.A.M.Del]

عنوان کامل:
ارزیابی شاخصهاي پایداري در اقتصاد شهر ساحلی، با تأکید بر مدل تعادل اقتصاد دریایی و محیط زیست

نسترن حسین نیا
دانشجوي کارشناسی ارشد طراحی شهري، دانشگاه علوم تحقیقات تهران

متین عاشوري چهارده
دانشجوي کارشناسی ارشد برنامهریزي شهري، دانشگاه تهران
​

چکیده:
توسعه شهر ساحلی، توسط دریا و منابع طبیعی حمایت میشود و بهطور مستقیم و یا غیرمستقیم، به اقتصاد دریایی وابسته است. شهر ساحلی، بستري مناسب براي گسترش صنایع دریایی است. سود اقتصادي ناشی از فعالیتهایی چون شیلات و ماهیگیري، حمل و نقل دریایی، گردشگري و ... به شهر ساحلی پویایی بخشیده و سطح کیفی زندگی آن را ارتقاء میدهد. با
اینحال، ظرفیت استفاده از منابع دریایی و توسعه ساحلی محدود است. اگر سرعت توسعه اقتصادي از ظرفیت محیط فراتر رود، تعادل میان محیط زیست طبیعی و اقتصاد دریایی بر هم ریخته و دستیابی به توسعه پایدار غیر ممکن خواهد شد. یک شهر ساحلی پایدار در هنگام توسعه اقتصادي، نیازمند توجه بیشتر به حفظ محیط زیست و هویت طبیعی خود است. این مقاله
با تمرکز بر مفهوم توسعه پایدار و با استفاده از فرمولهاي آماري، به ارزیابی کمی میزان هماهنگی و تعادل، بین محیط زیست و اقتصاد دریایی شهر ساحلی بندر کیاشهر در استان گیلان پرداخته است. ترکیب منطق ریاضیات این نوشتار، با بحثهاي تئوریک و ارزیابیهاي کیفی رایج در زمینه توسعه پایدار، براي محاسبه درجه پایداري شهر، هدفگذاري شده است. جمعآوري
اطلاعات و تحلیل دادهها با استفاده از مدلهاي اقتصاد دریایی و زیست محیطی نشان میدهد که حفاظت از محیط زیست بندر کیاشهر، پیشنیاز رشد اقتصاد شهر است. سود شهر، از موقعیت جغرافیایی مطلوب آن حاصل شده و محیط زیست طبیعی آن، اقتصاد نامتعارفی را براي شهر خلق کرده است. با اینحال، عدم هماهنگی در اقتصاد دریایی و محیط زیست، باعث عدم تعادل فصلی در شهر و غیرفعال شدن آن در بیش از نیمی از سال شده است.

وازگان کلیدي: اقتصاد دریایی، شهر ساحلی، ظرفیت زیست محیطی، درجه توسعه پایدار، هویت طبیعی