| عنوان: اثر ضد باروري عصاره آبي- الكلي برگ گياه پونه در موش صحرايي نر بالغ نويسنده(گان): مهرداد شريعتي، آرش اسفندياري، مهرداد مدرسي، زهرا رحماني، |
چکيده: زمينه و هدف: عرضه فراوان فرآورده هاي گياهي با وسعت زياد در جوامع بشري امروز، مطالعات بافتي و هورموني را ايجاب مي كند و آگاهي از اثرات آن ها مي تواند كمك موثري به بهداشت باروري محسوب شود. با توجه به مصرف گياه پونه در صنايع غذايي و دارويي به علت داشتن اثرات مفيد درماني، در اين مطالعه اثرات عصاره آبي – الكلي اين گياه بر عملكرد محور هيپوفيز – گناد مورد بررسي قرار گرفته است. مواد و روش ها: در اين مطالعه تجربي، 40 سر موش صحرايي نر با وزن تقريبي 220-190 گرم در پنج گروه 8 تايي به مدت 28 روز مورد آزمايش قرار گرفت. گروه ها شامل كنترل، شاهد و گروه هاي تجربي دريافت كننده دوزهاي 400 و 800 و 1600 mg/kg.b.w از عصاره آبي – الكلي برگ گياه پونه به صورت درون صفاقي بودند. پس از آخرين دوز دريافتي، از تمام گروه ها نمونه خوني گرفته شده و بيضه ها خارج شدند. ميزان هورمون هاي تستوسترون، FSH و LH اندازه گيري شد و بيضه ها پس از توزين مورد بررسي هاي بافت شناسي قرار گرفت. نتايج داده ها در سطح معناداري 05/0>P بررسي گرديد. يافته ها: سطوح سرمي تستوسترون و هورمون هاي هيپوفيزي FSH و LH در گروه هاي تجربي كاهش معناداري (05/0>P) نسبت به گروه كنترل نشان داد. در بررسي هاي بافت شناسي كاهش تعداد اسپرماتيدها در دوزهاي بالا و در بافت بينابيني كاهش معنادار تعداد سلول هاي ليديگ مشاهده گرديد. نتيجه گيري: عصاره آبي – الكلي برگ گياه پونه در دوزهاي پايين باعث كاهش هورمون هاي گنادوتروپ و تستوسترون مي شود و در دوزهاي بالا، اين اثرات كاهشي با تخريب بافتي بيضه نيز همراه است. |
کليدواژگان: پونه، تستوسترون، گنادوتروپين، موش هاي صحرايي |
http://www.mediafire.com/?r5cxmznju2b7m3k
