ابنیه سنگین درطبیعت روستاها

[REZA RS]

سلام
بچه ها یه پروژه واسه در س انسان طبیعت معماری دارم به اسم ابنیه سنگین درطبیعت روستاها ممنون میشم کمکم کنین مرسی شدید لازم دارم فوری

 

[shamoh]

سلام
بچه ها یه پروژه واسه در س انسان طبیعت معماری دارم به اسم ابنیه سنگین درطبیعت روستاها ممنون میشم کمکم کنین مرسی شدید لازم دارم فوری

یه خلاصه از چیزی که میخاین رو دارم :

ابنیه ی روستایی سنگین

به بناهای سنگی ، گلی و چوبی که دارای ساختار قوی و مستحکم و تقریبا پایداری هستند که امکان جابه جایی آن ها وجود ندارد گفته می شود .
مصالح اصلی این نوع بنا ها خاک ، سنگ و چوب است . که به بررسی مواد تشکیل دهنده ی آنها ، نحوه ی آماده ی آنها برای مصرف ، روشهای مصرف آنها ، جای آنها در ساختمان و... می پردازیم .
1 – خاک
خاک یکی از رایج ترین مصالحی است که به صورت ملات و اندود در دیوارها و به صورت مصالح باربر و مصالح پر کننده در روستاهای ایران مورد استفاده قرار می گیرد .
1-1 – معدن خاک
معادن خاک در روستا ها در اطراف روستا یا در زمین های کشاورزی روستاییان با توجه به خلوص خاک و مناسب بودن خاک برای به کاربردن در ساختمان انتخاب شده و از خاک معادن به صورت سرند شده یا به همان صورت اولیه در ساختمان استفاده می شود .
از آنجایی که خاک متناسب با کاربرد آن در بخش های مختلف ساختمان متفاوت است . برای همین روستاییان از هر خاک در جای خود استفاده می کنند . مثلا خاکی که در ساخت سفال بام و آجر استفاده می شود با خاک مورد استفاده در چینه های گلی متفاوت است .
2-1 – خاک های ویژه
در بعضی از مناطق ، خاک های خاص که خاصیت های کارآمدی رادارند می توان یافت، که روستاییان این نوع خاک را کشف و در ساختمان استفاده می کنند . به عنوان مثال در روستا ی ابیانه خاک سرخ محل مانند لایه ی محافظتی بر روی سطوح خارجی و بام کشیده شده و منظر کلی روستا سرخ گونه شده است .
3-1 – شکل های مختلف استفاده از خاک
به هفت گروه زیر می توان تقسیم نمود :
1 ) کلوخ 2 ) چینه ی گلی 3 ) خشت 4 ) آجر 5 ) انواع سفال پشت بام و کاشی 6 ) ملات ها 7 ) اندود ها
1-3-1 – کلوخ : ابتدائی ترین شکل استفاده از خاک ، استفاده ازکلوخ است . کلوخ یک نوع خشت طبیعی است که در اثرفشرده شدن ذرات خاک توسط رودخانه شکل می گیرد . روستاییان از این خشت که از نظر شکل ظاهری نا هموار و فاقد استحکام است در ساخت دیوارها استفاده می کنند و در اتصال این قطعات از ملات گل استفاده می شود . از جمله روستاهایی که از کلوخ در ساخت دیوارها استفاده می کنند می توان روستاهای حاشیه ی دریاچه ی هامون به ویژه شهرستان زابل را نام برد .
2-3-1 – چینه ی گلی :
در تمامی نواحی ایران چینه ی گلی یکی از رایج ترین روشهای دیوار چینی در ساختمان است . خاکی که در ساخت چینه ی گلی استفاده می شود دارای دانه بندی خاصی نیست و تا ابعاد 3 تا 4 سانتی متری در آن دیده می شود . به منظور ساخت چینه ی گلی خاک را آخوره کرده و با آب مخلوط می کنند وبا پا و یا بیل آن را مخلوط می کنند تا ذرات آن با آب کاملا مخلوط شود . و سپس برای چسبندگی بهتر خاک آن را با پا و یا روشهای دیگر ورز می دهند .
گل بدست آمده نه آنقدر آبدار است که به حالت روان در آید و نه آنقدر سفت که حالت انعطاف پذیری نداشته باشد .
* روش اجرای چینه های گلی :
* موارد استفاده از چینه های گلی : از چینه های گلی در یخچالهای قدیمی ، حصار شهرها و روستاها ، قلعه ها ، برج ها و باروها ، در دیوار حیاط ها و جایی که قصد بارگذاری روی آن نداشته اند ، استفاده از چینه ی گلی رایج بوده و هست .
در بسیاری از بناهای تاریخی از چینه ی گلی به صورت دیوار یا جرز استفاده شده است . در مسجد جامع ساوه هنوزهم شالوده های مستحکم و یکپارچه ی ، بتن مانندی که بار زیادی را تحمل میکند از چینه ی گلی ساخته شده است .
برتری های چینه ی گلی :
1- انعطاف پذیری چینه ی گلی که موجب می شود از آن در مواردی که به دلیل ترک خوردن و جنس خاک نمیتوان از خشت استفاده کرد چینه ی گلی جایگزین خشت می شود .
2- خیلی ارزان است . 3- سریع اجرا می شود . 4- به بهترین نحو عایق گرما و سرما است .
5- با توجه به فرهنگ روستایان که برای آویختن بسیاری از لوازم ضروری به دیوار از میخ استفاده می کنند قابل استفاده می باشد .
* تنها اشکال استفاده از چینه های گلی در اتاق ها ، ناصاف و غیر قائم بودن این دیوارهاست که به تناسب و زیبایی درون اتاق لطمه می زند .
3-3-1 – خشت
گل قا لب زده را خشت می گویند . خاک خشت باید دارای خصوصیاتی باشد که این خصوصیات عبارتند از :
1- عاری از دانه های شن باشد 2- میزان نمک های موجود در خاک باید کم باشد 3- میزان رس موجود در خاک باید از درصد بالایی از خلوص برخوردار باشد ، غیر این صورت خشت حاصل مرغوب نخواهد بود .

روش تهیه ی خشت : ابتدا خاک را سرند می کنند ، خاک سرند شده را با آب مخلوط می کنند وبه هم می زنند و ورز می دهند تا ملکول های خاک به خوبی به هم بچسبند و سپس در قالب های مخصوص خشت زنی که به منظور صرفه جویی در وقت به صورت دوتایی و یا سه تایی هستند قرار داده و سپس آن را خارج می کنند تا آب خشت کاملا خارج شود و سپس در کار های ساختمانی به کار می برند .قالب های خشت زنی در ابعاد گوناگونی هستند که معمولترین آن 5*10*25 و5 *25*25می باشد . کاهی اوقات برای جلوگیری از ایجاد ترک درخشت از نرمه ی کا استفاده می کنند که عیب این کار این است که در برابرموریانه آسیب پذیر است .
از خشت برای چیدن دیوار ها ، جرز ها ، و زدن طاق ها استفاده می شود . در دیوار چینی خشتی از ملات گل استفاده می شود و در طاق زنی با خشت از ملات گچ و خاک و یا فقط خاک استفاده می شود .
4-3-1 – آجر
آجر همان خشت پخته هست . خشت در زیر آفتاب خشک می شود . اما آجر را در کوره های آجر پزی می پزند . قدمت آجر به بنای کهن ایران ، معبد چغازنبیل حدود 3250 سال قبل می رسد .در گذشته از آجر در ابعاد 25*25*25 و 7*30*30 و امروزه در ابعاد 5*10*20 استفاده می شود .
از آجر برای دیوار چینی ، سقف و طاق زنی ، کف سازی و گاه بدنه سازی نیز استفاده می شده و هنوز هم می شود . اصولا در روستاهای ایران آجر رواج گسترده ای نداشته و غالبا از خشت و چینه ی گلی استفاده می شده است .
5-3-1 – انواع سفال پشت بام و کاشی
در شمال کشور استفاده از گل برای ساختن سفالهای مخصوص پوشش پشت بام خانه ها رایج است . این سفال ها یا به صورت مسطح هستند و یا دارای شکل منحنی می باشند .لبه ی سفال ها به نحوی روی هم قرار می گیرند که ازنفوذ آب باران به درون خانه جلوگیری می کند . روستاییان ازگل برای ساختن شبکه ی پنجره ها استفاده میکنند که پس از پختن ، تبدیل به شبکه ی سفالین می شود .
6-3-1 – ملات گل
وقتی که دیوار چینی با استفاده از مصالحی چون خشت ، آجر یا سنگ اجرا شود، از گل به عنوان ملات استفاده می شود .
در طاق زنی به ملات گل کمی گچ استفاده می کنند تا زود گیر تر شود .
برای قسمت هایی از بنا که در مجاورت با رطوبت قرار می گیرد ، مانند زیرزمین به ملات گل، آهک اضافه می کنند و در گذشت زمان ، آهک در مجاورت رطوبت به تدریج مقاومت بیشتری پیدا می کند . همچنین از آهک در جاهای خشک استفاده نمی کنند .
از مخلوت خاک و آهک به عنوان شفته ی آهکی ، همراه با لاشه سنگ ، برای پر کردن پی بناها استفاده می کنند .
7-3-1 – اندود ها
از مخلوط خاک و گچ ، اندود گچ و خاک درست می شود ، که برای زیر سازی و اندود دیوارها ی داخلی استفاده می شود . مخلوط خاک و کاه نیز اندود کاهگل ساخته میشود که در اندود پشت بام و دیوار ها استفاده می شود . برتری کاهگل در تعمیر آسان آن است .
نحوه ی آماده کردن کاهگل : خاک و کاه را به خوبی با هم مخلوط میکنند و آخوره ای ایجاد میکنند و به آن آب اضافه می کنند . اندود در این مرحله به همین صورت چند روز باقی می ماند تا آب به خوبی در همه جای آن نفوذ کند . در همین مدت هر روز نیز مقداری آب به آن اضافه می کنند تا خشک نشود . مقداری نمک نیز به کاهگل اضافه میکنند تا علف های هرز در خاک رشد نکند .با این وجود در بعضی مناطق پشت بامها به باغچه ای سرسبز تبدیل شده است .
بعد از این که کاه و خاک به خوبی خیس خورد کارگران آن را لگد مال میکنند و سپس بعد از شیب بندی بام از آن استفاده می کنند و با توجه به کیفیت کاهگا هرچند سال یک بار آن را تعویض می کنند و همچنین بعد از فصل زمستان روی آن را فشرده می کنند .
کاهگل برای زیر سازی دیوار ها و لایه ی زیرین گچ کشته روی دیوار ها بکار می رود .
از نوعی کاهگل پر ملات تر در کار های ظریف کاری و نما استفاده میکنند که سیمگل نام دارد .

2 – سنگ
1-2 – انواع سنگ
سنگ ها از نظر جنس، شکل ، اندازه و رنگ متفاوت هستند . در شناسایی سنگ ها میتوا ن آن ها را به دو گروه کلی تقسیم بندی کرد:
الف) انواع سنگهای ساختمانی از نظر شکل و نحوه ی استفاده که خود به دو گروه سنگ های طبیعی و تزئینی تقسیم میشود
ب) انواع سنگ هی ساختمانی از نظر جنس و نحوه ی تشکیل
انواع سنگ های طبیعی : این نوع سنگ ها به صورت طبیعی در کارهای ساختمانی به ویژه در مناطق روستایی به کار می رود .
سنگ لاشه :این نوع سنگ در عملیات استخراج سنگ و یا در مراحل مختاف قواره کردن به دست می آید . این نوع سنگ شکل خاصی ندارد و دارای سطح مشخصی نیست و در دیوار های باربر ، کف سازی ها و پر کردن فاصله ی بین سنگ ها مورد استفاده قرار می گیرد .
سنگ های رودخانه ای : این سنگها در جریان حرکت و غلطیدن در مسیر رودخانه ، در اثر برخورد با یکدیگر روی آنها ساییده شده و گرد گوشه می شود .
سنگ قلوه ی رودخانه ای : این سنگ از سنگ های رودخانه ای با حداقل قطر 5 سانتی متر است در صورتی می توان از سنگ قلوه ی رودخانه ای در دیوار سازی سنگی استفاده کرد که کوچکترین بعد آن 15 سانتیمتر باشد و کوچکتر از این بعد را در پشت کا به عنوان سنگ های پر کننده در میان دیوار استفاده میشود .
سنگهای کوهی : این سنگ ها دارای ، گوشه ها و لبه های تیز هستند وبه کمک دیلم و انفجار مستقیما از معدن سنگ و رگه ی کوه استخراج می شوند . اگر این سنگ دارای ابعاد بزرگی باشد سنگ قله و یا کوپ نامیده می شوند .
سنگ قواره : این سنگ در اثر کارکردن بر روی سنگ های لاشه بدست می آید . کوچکترین بعد آن 15 سانتی متر است و از آن برای دیوارهای باربر و جدول سازی و کف سازی ها یی که احتیاجی به نما سازی دقیق نمیباشد ، استفاده می کنند .
سنگ بادبر یا رگه ای : سنگ بادبر یا رگه ای ، سنگی است که پس از استخراج ، آن را در محل معدن با پتک به صورت تقریبی شکل می دهند و سپس در کارگاه سطح نمای آن را حدودا به شکل هندسی دلخواه از قبیل مربع و مستطیل درآورند .از این نوع سنگ در تونل سازی ، پل سازی ، دیوار باربر و غیر باربر ، جدول سازی، سنگفرش و پله استفاده میشود .
سنگ سرتراشی یا رگه ای کلنگی : در صورتی که علاوه بردیوار چینی سنگی ، نما سازی و زیبایی آن مورد نظر باشد ، به منظور داشتن درز های ظریفتر در نمای دیوار ، سطح نمای سنگ بادبر در کناره های سنگ با کمک کلنگ مخصوص دست تراش می کنند . این سنگ مانند سنگ بادبر در تونل سازی ، پل سازی ، دیوار سازی و ... استفاده می شود .
بهترین سنگ ها سنگ هایی هستند که قابلیت تیشه خوری داشته باشند . اندازه ی سنگ های ساختمانی که در ساختمان به کار می رود متفاوت است . برای سنگ های کوچک ملات بسیاری خرج میشود ومقاومت دیوار کاهش می یابد . واستفاده از ملات ماسه سیمات گران قیمت است . روشی که روستاییان در دیوار های جدا کننده استفاده می کنند خشکه چین کردن سنگ ها می باشد .
در بسیاری از جا ها که سنگ به صورت اندک وجود دارد سعی می شود قسمت کرسی چینی با سنگ اجرا شود تا مانع نفوذ رطوبت خاک به دیوار و داخل خانه شود .
در مناطق زلزله خیز ، دیوار سنگی به دلیل جرم بالا یی که نسبت به خاک و گل دارد مصالح مناسبی نیست . روستاییان در مناطق کوهستانی در دیوار های سنگی از کلاف های چوبی قائم و بخصوص کلاف های چوبی افقی در دیوار ها و زوایا استفاده می کنند ، تا دیوار را افزایش دهد و مانع از هم در رفتن سنگ های دیوار شود .
جرم زیاد سنگ و همچنین قابلیت بالایی که سنگ از نظر ذخیره و انتقال حرارت دارد ، باعث می شود کمتر ا ز آن به عنوان مصالح باربر کل دیوار در ارتفاع استفاده شود . در اکثر روستا های کو پایه ای در طبقه ی اول از سنگ و در طبقه ی بالا از خشت و گل و در طبقات بالاتر حتی گاهی از سازه های سبک چوبی استفاده می کنند .
2-2 – استفاده از سنگ در کف سازی و غیره :
کاربرد سنگ در کفسازی و نقاطی از ساختمان که بیشتر پاخور هستند ، مثل پله ها و کف درگاهی رایج بوده است .
در خانواده های روستایی که از رفاه نسبی برخوردار هستند از ترکیب قلوه سنگ رودخانه ای با آجر برای پوشش کف حیاط استفاده می کنند که یک نوع کاربرد تزئینی می باشد .
از قلوه سنگ برای پوشاندن سطح معابر عمومی روستا ها نیز استفاده می شود .
در زیر ستون ها ی چوبی که باید با زمین اتصال یابند ، تنها را ه حل استفاده از تخته سنگ است و نمونه ی تزئینی آن استفاده از سنگ به شکل گلدان و غیره است .
3-2 – استفاده از سنگ در طاق زنی :
در مواقعی که آجر و مصالح مناسبی برای طاق زنی وجود نداشته روستاییان از سنگ برای طاق زنی بعضی از کاروانسراها ی روستا ئی ، حمام های روستایی و طاق زنی بعضی از پل های محلی روستایی و... استفاده می کرده اند .
طاق ها و گنبد های سنگی را به دو روش اجرا می کرده اند : 1 – باکمک قالبی در دهانه ی طاق و پر کردن رو ی آن با لاشه سنگ و ملات ساروج و یا شفته آهک . 2 – طاق زنی با کمک لاشه سنگ و ملات های چسبنده به صورت دست چین .
3 – طاق ها و پوشش ها
طاق ها را می توان بطور کلی به سه گروه تقسیم کرد :
1- سقف های مستوی یا تیر پوش 2- طاق های گنبدی و استوائی یا دوار 3- سقف های شیبدار
شیوه ی اجرای هریک از سقف های فوق به شرح زیر است :
1-3 – سقف های مستوی یا تیر پوش :
برای دسترسی به عنصر اصلی سقف های تیرپوش یعنی چوب در کنار روستا ها قلماستان هایی به منظور تامین تیر های چوبی ایجاد می شود . با توجه به این که زمان تبدیل یک نهال به درخت حدود 15 سال می باشد روستا باید همیشه دارای ذخیره ی کافی در قلمستان باشد .
برای سقف فضا های مسکونی از تیر ها ی صاف ، بدون گره و تیر هایی که داری قطرتقریبا مساوی در سر و ته تنه باشد استفاده می شود . درختانی مثل تبریزی، صنوبر، چنار، سپیدار دارای این ویژگی ها هستند اما خوراک موریانه چوب چنین درختان شیرینی می باشد به همین دلیل در مناطقی که موریانه باشد از این نوع سقف استفاده نمی کنند . برای پوشش فضاهای درجه دوم مثل انبار ها ، تنور خانه ها، آغلها و طویله ها و از این قبیل فاز چوب های کج و گره دار سایر درختان نیز استفاده می شود .
روش متداول در روستا ها برای زدن سقف مستوی با تیر به شرح زیر است :
در ابتدا سر و ته تیر را روی دیوار طولی روبروی هم در فضای مورد نظر می گذارند تا عرض فضا را بپوشانند فاصله ی تیر ها از یکدیگر بستگی به اندازه ی دهانه و قطر تیر دارد . معمولا اندازه ی دهانه ی اتاق ها ی تیر پوش 3 متر و کمتر است . فاصله ی محور تا محور تیر ها با تیر هایی که قطر متوسط آن 25 سانتیمتر باشد ، معمولا 50 تا 60 سانتیمتراست . در صورتی که دهانه بیشتر باشد از سه شاه تیر کلفت بر دو دیوار طولی و میان آن قرار می دهند سپس سقف را در دو قسمت تیر ریزی می کنند .
گاهی اوقات برای استحکام تیرها دو تیر را روی دو دیوار طولی قرار می دهند و سپس سر و ته تیر های سقف را به آن ها میخ می کنند .
متداول ترین روش های پر کردن فاصله ی بین تیر ها عبارتند از :
1- تخته کوبی کنار هم روی تیر ها .
2- انداختن حصیر بافته شده از نی روی تیر ها .
3- انداختن سطوح بافته شده از نی بافته شده یا قمیش سالم روی تیر ها
* خانواده های مرفه روستایی ، زیر تیر های سقف را تخته کوبی میکنند و روی آن را با گچ و خاک و سپس گچ سفید و هموار می کنند .
* گاهی اوقات برای پر کردن فاصله ی بین تیر ها از خشت استفاده می کنند که این نوع زیاد رایج نیست .
- برای اتصال تیر های ایوان بر روی ستون ها ی آن از سر ستون و یا به صورت ساده استفاده میشود نحوهی اجرای تیر ها وستون ها به صورت فاق و زبانه ی یک طرفه و میخ کردن ودر محل اتصال می باشد .
2-3 – طاق و گنبد
اگر یک قوس را حول محور طولی ادامه دهیم ، یک طاق به وجود می آید و اگر آن را در حول محور قائم و به گرد نقطه ی مرکزی آن بچرخانیم یک گنبد ایجاد میشود .
در نواحی گوناگون کشور به دلایل زیر امکان استفاده از چوب وجود ندارد به همین دلیل از مصالح سنگین چون خشت ، آجر و حتی سنگ به صورت طاق استفاده می شود .
- به دلیل شرایط طبیعی، چوب کافی در اختیار مردم نیست .
- خطر هجوم موریانه به چوب وجود دارد .
- چوب بسیار گران است .
- تغییرات جوی و خطر فرسودگی چوب بسیار بالا است بخصوص در بناهای خاص مثل حمام و آب انبار ها .
* ملات متداول برای طاق زنی گچ و خاک و گاهی فقط گچ و گاهی که خاک رس مرغوب موجود باشد از آن به عنوان ملات در طاق زنی استفاده میشود . معمولا طاق های زیر زمین ها و جاهائی که بخواهن سقف از روی آن استفاده کنند ، طاق را با ارتفاع کم می زنند .
1-2-3 - انواع طاق زنی
1 – طاق تیغه ای یا لاپوش : این طاق بسیار ظرف بوده وحتی ضخامت آنبه اندازه ی خشت یا آجر است ، با و جود ضخامت کم گاهی اوقات تا دحانهی 3 متری را با آن می پوشانند .
2 – طاق ظربی یا پر : ضخامت این طاق به اندازه ی پهنای آجر است و غالبا پوشش اتاق ها با طاق های ضربی است .
3 – طاق رومی : در این نوع طاق فقط قسمت ضخامت آجر ، آن هم به صورت راسته دیده می شود . از این طاق برای پر ساختن درگاه هائی استفاده می شود که بار زیادی بر روی آن ها می آید ، و یا در ساختن پل ها و امثال آن بیشتر استفاده می شود . ایوان مساجد نیز اکثرا طاق رومی است . به طور کلی ،طاق های رومی در مقیاس واحد مسکونی کاربرد آنچنانی ندارد مگر در دهانه های خیلی کوچک مثلا درگاه پنجره و یا ورودی ها .
* طاق های ضربی و تیغه ای معمولا بدون غالب و به کمک تویزه ی گچی و یا ریسمان زده می شوند ولی در طاق های رومی احتیاج به قالب هست .
3-3 – پوشش های شیبدار
در صورتی که ناحیه داری باران زیاد و یا از مناطق برفگیر باشد ، از پوشش های شیبدار استفاده می کنند .
اولین نمونه از پوشش های شیبدار همان سقف تیرپوش با شیب ملایم 10 تا 15 درجه است .
نوع دوم پوشش های شیبدار سطح های سفالی است که در نواحی شمالی ایران ، مرسوم است .
file:///C:%5CUsers%5CNOVINP%7E1%5CAppData%5CLocal%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_image003.jpg4 – سازه های چوبی
در مناطق جنگلی ایران ویا مناطقی که در گذشته چوب در آن فراوان بوده و در دسترس همگان قرار داشته مواد اصلی ساختمان را چوب تشکیل می دهد . برای برپایی ساختمان ابتدا روی زمین سکوئی می سازند که مشکل رطوبت زمین را حل می کند . این سکو ها به دو روش متفاوت بر پا می شود :
* روش اول این بوده که دور تا دورز زمین مورد نظربرای بنا و در زیر دیوارهای داخلی بنا را با دیواره ای سنگ چین به ارتفاع سکوی مورد نظر بالا می آورند ، که که دیوار های اصلی روی این سنگ چین ساخته می شود .سپس درون فضا های خالی را با خاک و سنگ پر می می کردند . در مرحله ی بعذدی در زیر دیوار های بنا یک شبکه از تیر های چهار تراش می خواباندند . این چوبها تیر های آستانه را تشکیل می دادند و پایه ی مناسبی برای اتصال ستون ها می شدند .
* در روش دوم از تنه های کاج های محلی شمع هایی تهیه میکردند . دور تا دور زمین مورد و در محل دیوار های داخلی به تعداد این شمع ها زمین را حفر میکردند و هر یک از این شمع ها را در درون یکی از این حفره ها می گذاشتند و اطراف شمع ها را با ریختن سنگ ، محکم می کردند . تیر های آستانه روی این شمع ها قرار می گیرند و به کمک میخ به هم متصل مشوند تا اتصال کامل بنا به زمین حفظ شود . ارتفاع این سکو به 5/1 متر و بیشتر میرسد.
ستون های چوبی اسکلت بنا را روی چوب های آستانه قرار میدهند و به هم میخ میکنند و سپس فاصله ی بین ستون ها را به منظور دیوار کشی با مصالح سبک مثل پرکردن با استفاده از چوبهای باریک و کم اهمیت و کج و معوج است که درون این شبکه را با گل پر و دوطر بر دیوار را کاهگل می کنند.

5 – معماری کند
طرح و ساخت و ساز و اجرای این نوع معماری از معماری روستا های ایران جدا است و تابه حال دو نمونه از آن یکی در روستای کندوان اسکو در نزدیکی تبریز و دیگری روستای کندوان در نزدیکی میمند کرمان وجود دارد .
اصل موضوع در به وجود آمدن این نوع معماری این است که گاهی کندن صخره به لحاظ جنس خاصی که دارد ، خیلی مقرون به صرفه تر و عقلانی تر از ساختن دیوار و زدن سقف و غیره است . شکل صحیح حفاری در داخل صخره ها رعایت نوعی انحنا ء طاق مانند است تا مسئله ی ایستائی تامین شود . مزایای این نوع معماری این است که شیب تند صخره آب برف و باران را به خوبی دور میکند . وبدنه های ضخیم صخره حفاظ مناسبی در برابر سرما به وجود می آورد . معایب این نوع معماری این است که فضاهای این نوع معماری معمولا کوچک و فشرده است . ارتباط در آن به صورت عمودی است از نظر نور و تهویه بدون مشکل نیست و همچنین این نوع خانه ها از نظر آوردن فضاهای خدماتی خیس به داخل و یا نزدیکی خانه دچار مشکل می باشد .

 

[shamoh]

اگر مطالب بالا بدردتون میخوره ایمیلتون رو بگید تا فایل pdf یا پاورپوینت و عکسها رو هم بفرستم .

 

[REZA RS]

اگر مطالب بالا بدردتون میخوره ایمیلتون رو بگید تا فایل pdf یا پاورپوینت و عکسها رو هم بفرستم .

مرسی ممنون یه دنیا تشکر واقعا عالیه (یاشا)
gasemi.reza@ymail.com