Sarp
مدیر بازنشسته
به قلم: محمد سلطانیه
متأسفانه در ميان ما، امر به معروف و نهی از منکر دو وسيله بيشتر ندارد: 1ـ گفتن. 2ـ زدن!
در حالي كه امر و نهي سه وسیله دارد: 1ـ قلب 2ـ زبان 3ـ عمل.
قلب: يعني اخلاص و حسن نيت و علاقه به سرنوشت مسلمانان.
زبان: این هم فقط در گفتن خلاصه نميشود؛ بلكه با موعظه، حكمت و جدال حسن بسامان میگردد.
عمل: فقهاي ما گفتهاند مراد از عمل، را معلوم کرده اند: قال الصادق(ع): «كُونُوا دُعَاةً لِلنَّاسِ بِغَيْرِ أَلْسِنَتِكُمْ [كافي، ج2، ص78]» ؛ يعني با عمل نیک خود، مردم را به معروف دعوت و از منكر باز داريد. پس مرحله عمل، فقط "زدن" و "بگیر و ببند" نیست.
متأسفانه ـ بر خلاف این حدیث ـ ما از "زبان خود" و "گوش مردم" بیش از اندازه انتظار داريم و اين غلط است. «مرحوم صاحب جواهر» مینویسد: از بالاترين مصاديق امر به معروف بخصوص براي رؤساي دين، عمل كردن خود آنها به احكام و اخلاق حسنه است.
معروف يعني عامل پيشبرنده؛ منكر هم يعني عامل بازدارنده. درخت اگر با برنامه تربيت شود، يعني نور و طراوت و آب و خاك مناسب داشته باشد و ضمنا باعوامل بازدارنده آن مبارزه شود، اميد به رشد و ثمربخشي آن میرود ؛ والا ...
متأسفانه در ميان ما، امر به معروف و نهی از منکر دو وسيله بيشتر ندارد: 1ـ گفتن. 2ـ زدن!
در حالي كه امر و نهي سه وسیله دارد: 1ـ قلب 2ـ زبان 3ـ عمل.
قلب: يعني اخلاص و حسن نيت و علاقه به سرنوشت مسلمانان.
زبان: این هم فقط در گفتن خلاصه نميشود؛ بلكه با موعظه، حكمت و جدال حسن بسامان میگردد.
عمل: فقهاي ما گفتهاند مراد از عمل، را معلوم کرده اند: قال الصادق(ع): «كُونُوا دُعَاةً لِلنَّاسِ بِغَيْرِ أَلْسِنَتِكُمْ [كافي، ج2، ص78]» ؛ يعني با عمل نیک خود، مردم را به معروف دعوت و از منكر باز داريد. پس مرحله عمل، فقط "زدن" و "بگیر و ببند" نیست.
متأسفانه ـ بر خلاف این حدیث ـ ما از "زبان خود" و "گوش مردم" بیش از اندازه انتظار داريم و اين غلط است. «مرحوم صاحب جواهر» مینویسد: از بالاترين مصاديق امر به معروف بخصوص براي رؤساي دين، عمل كردن خود آنها به احكام و اخلاق حسنه است.
معروف يعني عامل پيشبرنده؛ منكر هم يعني عامل بازدارنده. درخت اگر با برنامه تربيت شود، يعني نور و طراوت و آب و خاك مناسب داشته باشد و ضمنا باعوامل بازدارنده آن مبارزه شود، اميد به رشد و ثمربخشي آن میرود ؛ والا ...
