با سلام.
تبعیت از امام زمان (عج) شرط است. باید عده ای باشند که آماده ی تبعیت بی چون و چرا از امام زمان (عج) باشند. عده ای که امام زمان (عج) را فقط آنطور نخواهند که در تصور خود ساخته اند. مثلا عده ی کثیری تصورشان از امام زمان (عج) این است که مردی تنومند است، سوار بر اسب، شمشیر دودم بر کمر، شالی سبز بر سر، دستمالی سفید بر صورت و لباسی شبیه اعراب 1400 سال پیش دارد. بعد از ظهور هم همه ی علمای شیعه ی شناخته شده و معروف را کنار خود می نشاند و با آنها عکس یادگاری می گیرد! بعد هم هر یک از این علما را به نقطه ای از جهان می فرستد تا آن منطقه را اداره کند. ببینید این تصور از امام زمان (عج) اگر در ذهن کسی ملکه شد، دیگر به غیر از آن تن نمی دهد. این کار شیطان بوده در این مدت 1200 سال. مکر شیطان خیلی پیچیده است. شیطان کاری کرده که ذهن شیعیان به این سمت و سو کشیده شود و تمام کسانیکه شمایل آن حضرت را به هر شکل نقاشی کرده اند باید در روز قیامت بابت به انحراف کشیدن مردم پاسخگو باشند که این تصاویر را کدام امام معصوم توصیه کرده بوده که اینها کشیده اند!
برای زمینه سازی ظهور، از آنجاییکه هیچ کس نمی داند چه وقتی اتفاق می افتد، باید به نشانه ها رجوع کرد، به موانع توجه کرد. وقتی سفارش شده ایم که دعا کنیم، با گریه و زاری امام زمان (عج) را طلب کنیم، حتما تأثیر دارد، اما با کارهای دیگری که انجام می دهیم، متأسفانه تأثیر دعا را از بین می بریم. ما گریه می کنیم می گوییم مهدی بیا ، ظهور کن، ما همه سرباز توایم، دلمان هم صاف است و سوءنیتی نداریم، اما تصوری غلط از مهدی در ذهن داریم. ما منتظر همان مهدی هستیم که در ذهن خود تجسیم کرده ایم، نه آن مهدی واقعی. در این حالت امام زمان (عج) بعید است بیاید. او می خواهد شیعیان به آن درجه برسند که او را تحت هر شرایطی و با هر نوع شکل و شمایلی و هر نوع پوششی و هر نوع رفتاری و گفتاری و هر نوع سن و سالی پذیرا باشند. اینکه خدا و امام زمان (عج) را مقید کنیم که بله، ما فقط یک همچین شخصی را مهدی می دانیم و فقط منتظر همین مشخصات هستیم و جز او هرکه بیاید او را قبول نداریم، به نظر بنده، دقیقا دلیل تأخیر در ظهور حضرت همین امر است. شما ببینید گفته اند اگر انصار واقعی حضرت به عدد خیلی کمی هم برسند ایشان ظهور می کند. خوب این یعنی چه؟ یعنی اینکه با وجود این همه شیعه، هنوز عدد انصار به تعدادی نرسیده. یعنی چه؟ به نظر بنده یعنی شیعیان منتظر هستند، اما نه منتظر مهدی واقعی، بلکه منتظر مهدی ای هستند که خود ساخته اند. مشکل واقعی این است.
حالا یک توصیه از بنده گوش کنید. زندگی نامه تمام ائمه (ع) را بخوانید. مثلا حضرت علی (ع) را تصور کنید، آنطور که خودشان گفته بودند. به گفته ی خود حضرت، لباسشان از پشم زمخت بوده و لباس و کفش هایشان آنقدر وصله داشته که دیگر پینه دوز آن را پینه نمی کرده. حضرت علی (ع) در مدت 25 سال سکوت، از راه کار در باغ های مردم روزی کسب می کردند.حتی مدتی در باغ های یهودیان مدینه کار می کردند. این واقعیت است. این حقیقت است. باید این حقیقت را بپذیرید تا حقیقت امام معصومی مثل علی (ع) را دریابید. بقیه ائمه هم همینطور. مثلا امام جواد وقتی پسربچه ای حدوداً 8 ساله بودند به امامت رسیدند. اما اگر امروز به مردم بگوییم امام زمان (عج) یک پسربچه است، آیا می پذیرند؟! در حالیکه شیعیان زمان امام جواد (ع) براحتی پذیرفتند. حتی خلیفه ی ظالم هم عصر ایشان هم ایشان را با آن کودکی به امامت پذیرفت.
نمی دانم متوجه منظورم شدید یا خیر اما تا منتظر «واقعی» مهدی نباشید، هیچ چیز عوض نمی شود. باید جمعیت کثیری از شیعیان منتظر واقعی امام عصر (عج) شوند تا ایشان بیاید. بنده گه گداری می بینم بعضی ها می گویند من باید اولین نفر از 313 نفر باشم. ببینید دوستان، این کمال خودخواهیست. ما که خبر نداریم در این جهان پهناور چه کسانی زندگی می کنند و آیا از ما باتقواتر هست یا خیر. اگر مثلا 1000 نفر باتقوا تر از ما وجود داشته باشند، آیا باز هم باید ما جزو 313 نفر باشیم؟ یا نفر اول از آنها؟!!
راهکارهایی به شما پیشنهاد می کنم که به اعتقاد من اگر جمعیت کثیری از شیعیان آن را رعایت کنند، در فرارسیدن ظهور مؤثر است:
1-از تعیین هر نوع شرط و شروط برای خدا و امام زمان (عج) خودداری کنید.
2-به شرط ظهور شخصی خاص، منتظر نباشید و آماده ی ظهور امام عصر در هر شکلی، حتی یک کودک باشید.
3-هر نوع ذهنیتی که شکل و شمایل آن حضرت در فکرتان شکل گرفته و حضرت را با آن تصور می شناسید، پاک کنید و با قاطعیت نگویید که همین تصویر امام زمان است.
4-اصلا برای امام عصر (عج) تعیین تکلیف نکنید که باید با تمام فضلا و علمای حاضر بیعت کنند بعد از ظهور. قرار نیست که امام عصر (عج) ظهور کند، بعد ما به او بگوییم چه باید بکند و چه نباید بکند.
5-برای شیعه ماندن و منتظر بودن، شروط مادی نگذارید. مثلا نگویید اگر شغل دولتی گیرم آمد، اگر فلان دختر را به من دادند، اگر فلان بیمارم شفا گرفت شیعه می مانم یا منتظر می مانم. تعجب نکنید، خیلی از شیعیان در ذهنشان همچین فکرهایی می کنند.
6-از هیچ حرف باطلی یا عمل ظالمانه ای طرفداری نکنید، و اگر توان داشتید با آن مقابله کنید. کسی که قرار است بیاید، تمام اهل باطل و ظالمان را حذف خواهد کرد و اگر شما از حرف باطلی، یا عمل ظالمانه ای طرفداری کنید، در حالیکه شیعه و منتظر امام عصر (عج) هستید، اگر در عصر ما ظهور کنند ایشان، با قهر ایشان مواجه می شوید. مواظب باشید اهل باطل نباشید.
7-با گفتار خود دیگران را از دین و مذهب زده نکنید، بلکه با اعمالتان نمونه ی واقعی انسان دین دار و شیعه را به دیگران نمایش دهید. تأثیر عمل صحیح هزاران بار بیشتر از سخنرانی و توصیه و نصیحت و تبلیغ کلامی است.
8-هر لحظه رفتار خود را در حضور امام عصر (عج) تجسم کنید و تصور کنید در حالیکه عملی را انجام می دهید، ایشان کنار شما هستند و شما را می بینند. به این شکل رفته رفته اعمال ناپسند و گفتار نادرست و زشت از وجود شما فاصله می گیرد.
تبعیت از امام زمان (عج) شرط است. باید عده ای باشند که آماده ی تبعیت بی چون و چرا از امام زمان (عج) باشند. عده ای که امام زمان (عج) را فقط آنطور نخواهند که در تصور خود ساخته اند. مثلا عده ی کثیری تصورشان از امام زمان (عج) این است که مردی تنومند است، سوار بر اسب، شمشیر دودم بر کمر، شالی سبز بر سر، دستمالی سفید بر صورت و لباسی شبیه اعراب 1400 سال پیش دارد. بعد از ظهور هم همه ی علمای شیعه ی شناخته شده و معروف را کنار خود می نشاند و با آنها عکس یادگاری می گیرد! بعد هم هر یک از این علما را به نقطه ای از جهان می فرستد تا آن منطقه را اداره کند. ببینید این تصور از امام زمان (عج) اگر در ذهن کسی ملکه شد، دیگر به غیر از آن تن نمی دهد. این کار شیطان بوده در این مدت 1200 سال. مکر شیطان خیلی پیچیده است. شیطان کاری کرده که ذهن شیعیان به این سمت و سو کشیده شود و تمام کسانیکه شمایل آن حضرت را به هر شکل نقاشی کرده اند باید در روز قیامت بابت به انحراف کشیدن مردم پاسخگو باشند که این تصاویر را کدام امام معصوم توصیه کرده بوده که اینها کشیده اند!
برای زمینه سازی ظهور، از آنجاییکه هیچ کس نمی داند چه وقتی اتفاق می افتد، باید به نشانه ها رجوع کرد، به موانع توجه کرد. وقتی سفارش شده ایم که دعا کنیم، با گریه و زاری امام زمان (عج) را طلب کنیم، حتما تأثیر دارد، اما با کارهای دیگری که انجام می دهیم، متأسفانه تأثیر دعا را از بین می بریم. ما گریه می کنیم می گوییم مهدی بیا ، ظهور کن، ما همه سرباز توایم، دلمان هم صاف است و سوءنیتی نداریم، اما تصوری غلط از مهدی در ذهن داریم. ما منتظر همان مهدی هستیم که در ذهن خود تجسیم کرده ایم، نه آن مهدی واقعی. در این حالت امام زمان (عج) بعید است بیاید. او می خواهد شیعیان به آن درجه برسند که او را تحت هر شرایطی و با هر نوع شکل و شمایلی و هر نوع پوششی و هر نوع رفتاری و گفتاری و هر نوع سن و سالی پذیرا باشند. اینکه خدا و امام زمان (عج) را مقید کنیم که بله، ما فقط یک همچین شخصی را مهدی می دانیم و فقط منتظر همین مشخصات هستیم و جز او هرکه بیاید او را قبول نداریم، به نظر بنده، دقیقا دلیل تأخیر در ظهور حضرت همین امر است. شما ببینید گفته اند اگر انصار واقعی حضرت به عدد خیلی کمی هم برسند ایشان ظهور می کند. خوب این یعنی چه؟ یعنی اینکه با وجود این همه شیعه، هنوز عدد انصار به تعدادی نرسیده. یعنی چه؟ به نظر بنده یعنی شیعیان منتظر هستند، اما نه منتظر مهدی واقعی، بلکه منتظر مهدی ای هستند که خود ساخته اند. مشکل واقعی این است.
حالا یک توصیه از بنده گوش کنید. زندگی نامه تمام ائمه (ع) را بخوانید. مثلا حضرت علی (ع) را تصور کنید، آنطور که خودشان گفته بودند. به گفته ی خود حضرت، لباسشان از پشم زمخت بوده و لباس و کفش هایشان آنقدر وصله داشته که دیگر پینه دوز آن را پینه نمی کرده. حضرت علی (ع) در مدت 25 سال سکوت، از راه کار در باغ های مردم روزی کسب می کردند.حتی مدتی در باغ های یهودیان مدینه کار می کردند. این واقعیت است. این حقیقت است. باید این حقیقت را بپذیرید تا حقیقت امام معصومی مثل علی (ع) را دریابید. بقیه ائمه هم همینطور. مثلا امام جواد وقتی پسربچه ای حدوداً 8 ساله بودند به امامت رسیدند. اما اگر امروز به مردم بگوییم امام زمان (عج) یک پسربچه است، آیا می پذیرند؟! در حالیکه شیعیان زمان امام جواد (ع) براحتی پذیرفتند. حتی خلیفه ی ظالم هم عصر ایشان هم ایشان را با آن کودکی به امامت پذیرفت.
نمی دانم متوجه منظورم شدید یا خیر اما تا منتظر «واقعی» مهدی نباشید، هیچ چیز عوض نمی شود. باید جمعیت کثیری از شیعیان منتظر واقعی امام عصر (عج) شوند تا ایشان بیاید. بنده گه گداری می بینم بعضی ها می گویند من باید اولین نفر از 313 نفر باشم. ببینید دوستان، این کمال خودخواهیست. ما که خبر نداریم در این جهان پهناور چه کسانی زندگی می کنند و آیا از ما باتقواتر هست یا خیر. اگر مثلا 1000 نفر باتقوا تر از ما وجود داشته باشند، آیا باز هم باید ما جزو 313 نفر باشیم؟ یا نفر اول از آنها؟!!
راهکارهایی به شما پیشنهاد می کنم که به اعتقاد من اگر جمعیت کثیری از شیعیان آن را رعایت کنند، در فرارسیدن ظهور مؤثر است:
1-از تعیین هر نوع شرط و شروط برای خدا و امام زمان (عج) خودداری کنید.
2-به شرط ظهور شخصی خاص، منتظر نباشید و آماده ی ظهور امام عصر در هر شکلی، حتی یک کودک باشید.
3-هر نوع ذهنیتی که شکل و شمایل آن حضرت در فکرتان شکل گرفته و حضرت را با آن تصور می شناسید، پاک کنید و با قاطعیت نگویید که همین تصویر امام زمان است.
4-اصلا برای امام عصر (عج) تعیین تکلیف نکنید که باید با تمام فضلا و علمای حاضر بیعت کنند بعد از ظهور. قرار نیست که امام عصر (عج) ظهور کند، بعد ما به او بگوییم چه باید بکند و چه نباید بکند.
5-برای شیعه ماندن و منتظر بودن، شروط مادی نگذارید. مثلا نگویید اگر شغل دولتی گیرم آمد، اگر فلان دختر را به من دادند، اگر فلان بیمارم شفا گرفت شیعه می مانم یا منتظر می مانم. تعجب نکنید، خیلی از شیعیان در ذهنشان همچین فکرهایی می کنند.
6-از هیچ حرف باطلی یا عمل ظالمانه ای طرفداری نکنید، و اگر توان داشتید با آن مقابله کنید. کسی که قرار است بیاید، تمام اهل باطل و ظالمان را حذف خواهد کرد و اگر شما از حرف باطلی، یا عمل ظالمانه ای طرفداری کنید، در حالیکه شیعه و منتظر امام عصر (عج) هستید، اگر در عصر ما ظهور کنند ایشان، با قهر ایشان مواجه می شوید. مواظب باشید اهل باطل نباشید.
7-با گفتار خود دیگران را از دین و مذهب زده نکنید، بلکه با اعمالتان نمونه ی واقعی انسان دین دار و شیعه را به دیگران نمایش دهید. تأثیر عمل صحیح هزاران بار بیشتر از سخنرانی و توصیه و نصیحت و تبلیغ کلامی است.
8-هر لحظه رفتار خود را در حضور امام عصر (عج) تجسم کنید و تصور کنید در حالیکه عملی را انجام می دهید، ایشان کنار شما هستند و شما را می بینند. به این شکل رفته رفته اعمال ناپسند و گفتار نادرست و زشت از وجود شما فاصله می گیرد.
