آنوریسم داخل جمجمه‌ای (مغزی) اتساع دیواره یکی از عروق مغز است که به دنبال ضعف دیواره شریان ایجاد میشود.
[h=1]علل بروز آنوریسم داخل جمجمه‌ای[/h]علل این بیماری ناشناخته است. ممکن است به علل مادرزادی ، ضربه ، آرتروسکلروز و بیماری هیپرتانسیو ایجاد شود. 90 درصد آنوریسمها مادرزادی است و 80 درصد آنها روی حلقه ویلیس است. شایع ترین محل درگیری شریان کاروتید ، شریان مغزی قدامی ، رابطه دهنده قدامی و شریانهای میانی مغز می‌باشد. بعضی اوقات این آنوریسمها سست شده و تراوش پیدا می‌کنند و یا پاره می‌گردند و سبب خونریزی به داخل فضای زیر عنکبوتیه می‌گردند. این حالت را خونریزی زیر عنکبوتیه گویند.
[h=1]تظاهرات بالینی[/h]معمولا آنوریسم بدون علامت است، تا زمانی که پاره شود. گهگاهی نشانه‌های اخطار دهنده خفیف مثل سر درد جزیی ، سر گیجه ، غش کردن وجود دارد. آغاز خونریزی معمولا ناگهانی است. فرد ، سردرد ناگهانی و شدید را معمولا در ناحیه پس سری و غالبا همراه با استفراغ تجربه می‌کند.
ممکن است بلافاصله هوشیاری‌اش را از دست داده و به حالت کوما برود و یا ممکن است تشنج عمومی اتفاق افتد. اغلب علائمی از تحریک مننژ (مثل سفتی گردن ، درد رانها و پشت) بواسطه وجود خون در فضای زیر عنکبوتیه وجود دارد. نقص و آسیب عصبی کانون ، شامل درگیری اعصاب جمجمه‌ای (معمولا اعصاب سوم ششم) و ضعف حرکتی (مونوپارزیس یا همی پارزیس) آشکار میشود.
[h=1]ارزیابی تشخیص[/h]سی تی اسکن ، پونکسیون لومبر و آنژیوگرافی (عکسبرداری از عروق و شریانهای مغز) برای تشخیص بیماری آنوریسم داخل جمجمه‌ای صورت می‌گیرد.
[h=1]درمان[/h]با افزایش مایعات خون یا بالا بردن فشار خون یا حجم آن ، می‌توان اثر شدید اسپاسم عروقی را به حداقل رساند. فشارخون سیستولیک بین 100 و 150 میلیمتر جیوه نگه داشته میشود. معمولا سرم آلبومین آنفوزیون میشود. این کلوئید به حفظ حجم داخل عروقی بالا از طریق اسمز کمک کرده و سبب رقیق شدن خون می‌گردد.
پایین بودن هماتوکریت ، منعکس کننده کاهش غلظت خون است. وقتی خون رقیق است راحت تر در عروق جریان پیدا می‌کند. اگر با افزایش حجم ، فشار خون بالا نرفت، ممکن است از وازوپرسورها استفاده شود. برای کاهش ICP غالبا محدودیت مایعات ، تجویز دگزامتازون (دکادرون) و عوامل اسموتیک ، بالا بردن سر تخت به اندازه 20 تا 30 درجه و حفظ راه هوایی برای جلوگیری از افزایش PCO[SUB]2[/SUB] صورت می‌گیرد.
[h=1]تدابیر جراحی[/h]گشاد شدن عروق مغزی یا آنوریسم را به توسط جراحی با یک گیره فلزی یا بخیه عروق جهت جلوگیری از خطر خونریزی مجدد می‌توان رفع کرد و به درمان بیماری پرداخت.
[h=1]علل بروز آنوریسم داخل جمجمه‌ای[/h]علل این بیماری ناشناخته است. ممکن است به علل مادرزادی ، ضربه ، آرتروسکلروز و بیماری هیپرتانسیو ایجاد شود. 90 درصد آنوریسمها مادرزادی است و 80 درصد آنها روی حلقه ویلیس است. شایع ترین محل درگیری شریان کاروتید ، شریان مغزی قدامی ، رابطه دهنده قدامی و شریانهای میانی مغز می‌باشد. بعضی اوقات این آنوریسمها سست شده و تراوش پیدا می‌کنند و یا پاره می‌گردند و سبب خونریزی به داخل فضای زیر عنکبوتیه می‌گردند. این حالت را خونریزی زیر عنکبوتیه گویند.
[h=1]تظاهرات بالینی[/h]معمولا آنوریسم بدون علامت است، تا زمانی که پاره شود. گهگاهی نشانه‌های اخطار دهنده خفیف مثل سر درد جزیی ، سر گیجه ، غش کردن وجود دارد. آغاز خونریزی معمولا ناگهانی است. فرد ، سردرد ناگهانی و شدید را معمولا در ناحیه پس سری و غالبا همراه با استفراغ تجربه می‌کند.
ممکن است بلافاصله هوشیاری‌اش را از دست داده و به حالت کوما برود و یا ممکن است تشنج عمومی اتفاق افتد. اغلب علائمی از تحریک مننژ (مثل سفتی گردن ، درد رانها و پشت) بواسطه وجود خون در فضای زیر عنکبوتیه وجود دارد. نقص و آسیب عصبی کانون ، شامل درگیری اعصاب جمجمه‌ای (معمولا اعصاب سوم ششم) و ضعف حرکتی (مونوپارزیس یا همی پارزیس) آشکار میشود.
[h=1]ارزیابی تشخیص[/h]سی تی اسکن ، پونکسیون لومبر و آنژیوگرافی (عکسبرداری از عروق و شریانهای مغز) برای تشخیص بیماری آنوریسم داخل جمجمه‌ای صورت می‌گیرد.
[h=1]درمان[/h]با افزایش مایعات خون یا بالا بردن فشار خون یا حجم آن ، می‌توان اثر شدید اسپاسم عروقی را به حداقل رساند. فشارخون سیستولیک بین 100 و 150 میلیمتر جیوه نگه داشته میشود. معمولا سرم آلبومین آنفوزیون میشود. این کلوئید به حفظ حجم داخل عروقی بالا از طریق اسمز کمک کرده و سبب رقیق شدن خون می‌گردد.
پایین بودن هماتوکریت ، منعکس کننده کاهش غلظت خون است. وقتی خون رقیق است راحت تر در عروق جریان پیدا می‌کند. اگر با افزایش حجم ، فشار خون بالا نرفت، ممکن است از وازوپرسورها استفاده شود. برای کاهش ICP غالبا محدودیت مایعات ، تجویز دگزامتازون (دکادرون) و عوامل اسموتیک ، بالا بردن سر تخت به اندازه 20 تا 30 درجه و حفظ راه هوایی برای جلوگیری از افزایش PCO[SUB]2[/SUB] صورت می‌گیرد.
[h=1]تدابیر جراحی[/h]گشاد شدن عروق مغزی یا آنوریسم را به توسط جراحی با یک گیره فلزی یا بخیه عروق جهت جلوگیری از خطر خونریزی مجدد می‌توان رفع کرد و به درمان بیماری پرداخت.
