انحنای ستون مهره ای
هنگامی که از پهلو به ستون مهره ای نگاه کنیم در این ستون ا نحناهایی را مشاهده می کنیم . اگر ستون مهره ای را از طرف جلو مورد توجه قرار دهیم به طور متناوب قسمت های محدب و مقعری مشاهده می شود . انحنا در ستون مهره ای مانند استخوانهای بلند بسیار با اهمیت هستند زیرا سبب افزایش قدرت , کمک به حفظ تعادل در حالت ایستاده , دریافت (جذب ) فشارهای ناشی از راه رفتن و کمک به جلوگیری از شکستن ستون می شود .
ستون مهره ای چهار انحنا دارد که وقتی از جلو به آن نگاه می کنیم دو انحنا به صورت محدب و دو انحنا به صورت مقعر دیده می شود . در جنین بجای این چهار انحنا تنها یک انحنای مقعر که مربوط به بالای مهره خاجی است مشاهده می شود . حدود سه ماهگی و زمانی که طفل شروع به نگاه داشتن سر خود می کند , انحنای گردنی به وجود می آید . سپس وقتی کودک ایستاد و شروع به راه رفتن کرد , ایجاد انحنای گردنی و کمری به طرف جلو یعنی محدب هستند در حالی که دو انحنای دیگر یعنی سینه ای و خاجی به شکل مقعر هستند .
چون انحنای گردنی و کمری از تغییر حالت جنینی ( بعد از تولد ) به وجود می آیند , به آنها انحناهای ثانویه گفته می شود . دو انحنای دیگر یعنی سینه ای (پشتی) و خاجی که مقعر هستند و از دوره جنینی وجود دارند انحناهای اولیه نامیده می شوند. اگر از جلو به ستون مهره ای نگاه کنیم خواهیم دید کمتر اتفاق می افتد که کاملاً قائم باشد و بر حسب راست یا چپ دست بودن فرد , دارای انحرافی به سمت چپ یا راست بدن می باشد.
در شرایط مختلفی ممکن است انحناهای ستون مهره ای زیاد شود . برای مثال فلج عضلانی در هر یک از طرفین ستون مهره ای , ضعف اندام یا بیماری ممکن است به خمیدگی طرفی ستون مهره ها منجر شود . در چنین حالتی , ستون مهره ای به طرف راست یا چپ بدن منحرف می شود و ممکن است این حالت در هر یک از نواحی پشت اتفاق بیافتد . افزایش انحنای ناحیه سینه ای ایجاد قوز یا گوژپشتی می کند .
گوژپشتی نیز در اثر افزایش انحنای کمری به وجود می آید . این دو حالت نیز ممکن است به سبب سل مهره ها , نرمی استخوان یا ضعف اندام به وجود آید.