پان پراگ ماده مخدري است كه بتازگي در قالب آدامس وارد ايران شده است. پان پراگ با نام‌هاي راجا ، تايتانيك، ناس خارجي ، پان پاكستان ، ويتامين ملوان زبل ، پان اسفناج وجود دارد.
پان پراگ در بسته‌هاي شكيل با عكس‌هاي هنر پيشه‌هاي خوش تيپ هندي و پاكستاني به عنوان آدامس، پاستيل و پودرهايي با طعم خوشبوكننده دهان وارد شده است.
اين آدامس‌هاي مخدر را خيلي راحت مي‌شود مثل سيگار از مغازه‌ها خريد مثل خانواده‌هايي كه تفاوت اكس با استامينوفن را نمي‌فهمند.
استفاده از پان پراگ ريشه در فرهنگ هندي دارد. هندي‌ها معمولا اين ماده را به عنوان نشانه‌اي از مهمان‌نوازي‌ها براي مهمان مي‌آورند. اين ماده چهارمين ماده پر مصرف بعد از تنباكو، الكل وكافئين است.
گيجي، شادي كاذب، سبكي سر، سرخوشي موقت و احساس گرمي دلايلي هستند كه مصرف‌كنندگان را به‌سمت اين ماده مي‌كشاند.
اين ماده توهم‌زا آنقدر ويران كننده است كه مضراتش را نمي‌توان شمرد. پان پراگ به صورت آدامس (جويدني) و پاستيل (مكيدني) وارد كشور شد.
بسيار براي لثه‌ها مضر است چون نيكوتين آن به‌سرعت از طريق مخاط دهان جذب شده و باعث بدرنگي دندان‌ها مي‌شود. علاوه بر آن مصرف اين ماده زمينه‌ساز بروز سرطان‌هاي دهان،حنجره و لثه مي‌شود. همچنين بر دستگاه تنفس و قلب و عروق اثر برمي‌گذارد و با جذب اين ماده توسط بزاق دهان، اثر بسيار بدي بر سلول‌هاي مغزي فرد مي‌گذارد.پان پراگ بزاق دهان را مثل سيل راه مي‌اندازد و تمايل مصرف‌كننده را هم به تخليه اين ترشحات با همان تف تحريك مي‌كند.
دليل ديگر برمصرف اين ماده توهم‌زا ارزان بودن آن است به طوري كه قيمت آن به اندازه آب نبات چوبي است. علاوه بر آن با توجه به اين‌كه قاچاقچيان آن را به عنوان خوشبوكننده دهان يا آدامس و پاستيل وارد مرزهاي شرقي كشور كرده‌اند خيلي راحت مي‌شود آن را از دستفروش‌ها و حتي دكه‌هاي روزنامه‌فروشي خريد.
اگرچه پان پراگ خودش بدجوري اوضاع دهان و مغز را به هم مي‌ريزد اما مهم‌ترين هراسي كه از اين ماده وجود دارد وابستگي است كه اين ماده به مخدرهاي سنگين‌تر و قوي‌تر ايجاد مي‌كند.
پان پراگ در بسته‌هاي شكيل با عكس‌هاي هنر پيشه‌هاي خوش تيپ هندي و پاكستاني به عنوان آدامس، پاستيل و پودرهايي با طعم خوشبوكننده دهان وارد شده است.
اين آدامس‌هاي مخدر را خيلي راحت مي‌شود مثل سيگار از مغازه‌ها خريد مثل خانواده‌هايي كه تفاوت اكس با استامينوفن را نمي‌فهمند.
استفاده از پان پراگ ريشه در فرهنگ هندي دارد. هندي‌ها معمولا اين ماده را به عنوان نشانه‌اي از مهمان‌نوازي‌ها براي مهمان مي‌آورند. اين ماده چهارمين ماده پر مصرف بعد از تنباكو، الكل وكافئين است.
گيجي، شادي كاذب، سبكي سر، سرخوشي موقت و احساس گرمي دلايلي هستند كه مصرف‌كنندگان را به‌سمت اين ماده مي‌كشاند.
اين ماده توهم‌زا آنقدر ويران كننده است كه مضراتش را نمي‌توان شمرد. پان پراگ به صورت آدامس (جويدني) و پاستيل (مكيدني) وارد كشور شد.
بسيار براي لثه‌ها مضر است چون نيكوتين آن به‌سرعت از طريق مخاط دهان جذب شده و باعث بدرنگي دندان‌ها مي‌شود. علاوه بر آن مصرف اين ماده زمينه‌ساز بروز سرطان‌هاي دهان،حنجره و لثه مي‌شود. همچنين بر دستگاه تنفس و قلب و عروق اثر برمي‌گذارد و با جذب اين ماده توسط بزاق دهان، اثر بسيار بدي بر سلول‌هاي مغزي فرد مي‌گذارد.پان پراگ بزاق دهان را مثل سيل راه مي‌اندازد و تمايل مصرف‌كننده را هم به تخليه اين ترشحات با همان تف تحريك مي‌كند.
دليل ديگر برمصرف اين ماده توهم‌زا ارزان بودن آن است به طوري كه قيمت آن به اندازه آب نبات چوبي است. علاوه بر آن با توجه به اين‌كه قاچاقچيان آن را به عنوان خوشبوكننده دهان يا آدامس و پاستيل وارد مرزهاي شرقي كشور كرده‌اند خيلي راحت مي‌شود آن را از دستفروش‌ها و حتي دكه‌هاي روزنامه‌فروشي خريد.
اگرچه پان پراگ خودش بدجوري اوضاع دهان و مغز را به هم مي‌ريزد اما مهم‌ترين هراسي كه از اين ماده وجود دارد وابستگي است كه اين ماده به مخدرهاي سنگين‌تر و قوي‌تر ايجاد مي‌كند.
