«داشتن‌ها » همیشه به انسان کمک نمی‌کنند؛ گاه این نداشتن‌هاست که موجب خلق آثار می‌شوند
«آ » : «آرامش » وقتی به سراغت می‌آید که «تلاش » کرده باشی.
«ا » : «اعتمادبه‌نفس » یک «سرمایه » است نه یک «کلمه »!
«ب » : برای «بهتر » شدن زندگی‌ات، «بهتر » فکر کن!
«پ » : چرک‌نویس‌های زندگی‌ات گاهی به «پاک‌نویس » احتیاج دارند!
«ت » : «تفاهم » درک کردن نیازهای طرف مقابل است نه دانستن نیازهای خود!
«ث » : «ثابت‌قدم بودن »، یکی از راه‌های «موفقیت » است.
«ج » : «جرأت » با داشتن «ترس » به‌وجود می‌آید.
«چ » : «چگونگی برخورد با مشکلات و ناکامی‌ها » مهم است، نه خود مشکلات و ناکامی‌ها!
«ح » : «حاصل » هر زحمتی رحمت است؛ مطمئن باش!
«خ » : «خداوند » دنیا را به تو نشان‌می‌دهد؛ تو خودت را به خداوند نشان بده!
«د » : «داشتن‌ها » همیشه به انسان کمک نمی‌کنند؛ گاه این نداشتن‌هاست که موجب خلق آثار می‌شوند.
«ذ » : «ذره‌ذره‌ی » زندگی‌ات را شکرگزار باش!
«ر » : «رهاشدن» از درد، ابتدای پذیرفتن درد است.
«ز » : «زشت یا زیبا»؛ این بستگی به نگاه تو دارد.
«ژ» : «ژولیدگی و آشفتگی ظاهری» می‌تواند دلیلی بر ژولیدگی و آشفتگی درونی نیز باشد؛ از پایه شروع کن تا به اصل برسی.
«س» : «سلامتی»، ثروتی‌ست که ثروت‌های دیگر را جذب می‌کند.
«ش» : «شکرگزاری» یعنی رسیدن به «شادکامی».
«ص» : «صادقانه» زندگی کن؛ صادقانه جواب بگیر.
«ض» : جلوی ضرر را از هر جا بگیریم، منفعت است.
«ض» : جلوی ضرر را از هر جا بگیریم، منفعت است.
«ط » : «طاقت‌داشتن » در برابر سختی‌ها یعنی روزه داشتن تا هنگام افطار (سختی‌ها می‌روند و جسم و روح پیروز می‌شوند.)
«ظ » : «ظاهر » و باطن اگر به هم نزدیک شوند، آینه می‌شوی!
«ع » : «عشق » به زندگی‌ست نه عادت به زندگی.
«غ » : «غصه‌خوردن » هم‌چون سبزی نشسته است؛ غصه‌ها را بشور!
«ف » : «فاتح » فردای خود شدن، «امروز » را می‌طلبد.
«ق » : «قدرت » در دیدن معایب نیست؛ در گفتن محاسن است.
«ک » : «کمک کردن » به دیگران درحقیقت، یک نوع کنترل دردهای خودمان نیز هست.
«گ » : «گاهی » شعری زمزمه کن، عکس بگیر، مهمان دعوت کن، یادداشتی بنویس، گاهی از گِله و غصه دوری کن؛ ضرر نمی‌کنی!
«ل » : «لحظه‌های » قشنگ زندگی‌ات را تکرار کن!
«م » : «محبت » هم‌چون مادر، منتظر دعوت نمی‌ماند.
«ن » : «ناامیدی » از ندانستن است!
«و » : «وفای‌به‌عهد » اولین نشانه برای اعتماد دو قلب است.
«ه » : «هدیه‌ی » خداوند به انسان ، «عقل » اوست.
«ی » : «یاور » همیشه همراه، موبایل نیست؛ خداوند است!
