نتایح جستجو

درین سرای بی کسی کسی به در نمیزند به دشت پر ملال ما پرنده پر نمیزند

من آن گلبرگ مغرورم که میمیرم ز بی آبی ولی با خفت و خواری پی شبنم نمیگردم

تو اگر در تپش باغ خدا را دیدی همت کن و بگو ماهی ها حوضشان بی آب است

ای آسمان مگر دل دیوانه ی منی اینگونه نره میکشی و فریاد میزنی من مست و تو نعره کش امشب حکایتی ست میخانه ات کجاست که سر خوشتر از منی

دردم از یارست و درمان نیز هم دل فدای او شد و جان نیز هم

من آن گلبرگ مغرورم که میمیرم زبی آبی ولی با خفت و خواری پی شبنم نمیگردم

دردم از یارست و درمان نیز هم دل فدای او شد و جان نیز هم درعجبم از مردمي كه خود زير شلاق ظلم و ستم زندگي مي كنند و بر حسيني مي گريند كه آزاد زيست و آزادانه جان داد دكتر شريعتي

در این سرای بی کسی کسی به در نمیزند به دشت پر ملال ما پرنده پر نمیزند

یکی میپرسد اندوه تو از چیست؟ سبب ساز سکوت مبهمت چیست؟ برایش صادقانه مینویسم برای آنکه باید باشد و نیست

در حضور واژه های بی نفس صدای تیک تیک ساعت را گوش کن شاید مرهم درد ثانیه ها را پیدا کنی

شب از جنگل شعله میگذشت حریق خزان بود و تاراج باد

نوش دارویی و بعد از مرگ سهراب آمدی سنگدل این زودتر میخواستی حالا چرا؟

نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم دیگر اکنون با جوانان ناز کن با ما چرا؟

تو کیستی که من اینگونه بی تو بیتابم ؟ شب از هجوم خیالت نمیبرد خوابم تو چیستی که من از موج هر تبسم تو بسان قایق سرگشته روی گردابم؟

درخت خشک باری هم ندارد نه تنها گل که خاری هم ندارد بیا ای ابر بر باغی بگرییم که امید بهاری هم ندارد

تاکی زمصیبت غمت یاد کنم آهسته ز فرقت تو فریاد کنم وقت است که دست از دهنم بردارم از دست غمت هزار بیداد کنم

یادمان باشد از امروز خطایی نکنیم گر که در خویش شکستیم صدایی نکنیم پر پروانه شکستن هنر انسان نیست گر شکستیم ز غفلت من و مایی نکنیم یادمان باشد اگر شاخه گلی را چیدیم وقت پرپر شدنش ساز و نوایی نکنیم:(:(

من از یاد رفیقان یک نفس غافل نمیمانم نمیدانم پس از مرگم کسی یادم کند یا نه؟

دردم از یارست و درمان نیز هم دل فدای او شد و جان نیز هم:gol::gol:

در این سرای بی کسی ، کسی به در نمیزند به دشت پر ملال ما پرنده پر نمیزند