در این لحظه های دوری لحظه های بی خبری
شنیدن صدایی ملایم کافیست تا مرا با خود ببرد
با گوش های بی صدا چشمان بی نگاه به جنگل رویا
می گذارم تا جان بگیرد آنچه که دل من آرزویش را داشت
پیچک خوشبختی من میروید و با تابش خورشید و انوار امید رنگش
هر روز بیشتر از روز قبل رشد می کند
هر برگش نشان آرزوییست که...