نتایح جستجو

آیا فدراسیونها که اینهمه هزینه های زائد برای ورزش تحمیل میکنند, چرا برای استخدام روانشناس هیچ رغبتی نشان نمیدهند ؟

چرا در جلسات کارشناسی ورزش در کشور ما از حضور روانشناسان ورزش استقبال نمیشه ؟

آیا میدانید که در کشور های پیشرفته در حوزه ورزش, همه ورزشکاران دارای پرونده روانشناسی هستند و همه مهارت های روحی روانی ورزشکاران در این پرونده ها ثبت میشه و آموزشهای آنان و نحوه پيشرفت آنان در این پرونده ها موجود هست ؟

آیا در کلاسهای آموزش مربیگری استفاده از حضور روانشناس در کنار مربی به آنها یادآوری میشه ؟

آیا چند درصد از مربیان و سرمربیان ما بر این نکته واقف هستند که خودشان هم به کمک و راهنمایی های روانشناس ورزشی نیازمندند؟

چند درصد از مربیان و سرمربیان تیم های ورزشی ما از حضور روانشناس در تیمشان حمایت میکنند؟

در چند تا از دانشگاههای ما رشته روانشناسی ورزشی تدریس میشه ؟ خروجی این موسسات آموزشی تا بحال چی بوده ؟

اصولا انجام همه نوع فعالیت فیزیکی انسان با شرایط روحی روانی او رابطه تنگاتنگی داره. یک ورزشکار نمیتونه بتنهایی بر مسائل روحی روانی خود غلبه بکنه و لازمه که از سوی مربی و روانشناس تیم بهش کمک بشه. اهمیت و نقش وجود روانشناس در کنار تیم از ضروریات بسیار کلیدی است. آیا شما با من موافق هستید ؟

در این بخش نقش روانشناسی در ورزش را مورد بحث و گفتگو قرار خواهم داد. شرکت عزیزان بشرط عدم استفاده از مطالب کپی پیست و استفاده از دانش خودشان مورد استدعاست.

باورتون میشه که اگه از اکثر ماموران راهنمایی رانندگي آزمون گواهینامه تو بخش کتبی بگیرن حتی ده در صدشون هم نمره قبولی نمیگیرن ؟ اکثرا بدون امتحان بهشون گواهینامه دادن.

نقطه ضعف دروازه بان تیم ایران همینه که تو بازی سوریه خودش رو نشون داد. اگه به این دروازه بان از سمت راست گل بزنن, نمیتونه بگیره. اینو تیم ها تو جام جهانی متوجه بشن, کارمون زاره.

هواداران پس از اتمام بازی با سوریه منتظر جشن , نشدن و رفتند. این نشون میده که ما از تیم ها فقط نتیجه میخواهیم. اگه موفق نشدند ما کلا اونا رو خط میزنیم.

سلام اون شوخی من بهانه ای بود برا اینکه نشون بدم بیادت هستم.

یه دوره ای بحرین هم میتونست مانع رفتن ما به جام جهانی بشه. بعد پیروزی هم پرچم عربستان را تو ورزشگاه آزادی به احتزاز درآوردند. الان این ما هستیم که تعیین کننده ایم.

در ضمن وقتی چند روز مانده به آخرین بازی ما مقابل سوریه اعضای تیم اعلام میکنن که تو جشن صعود شرکت نخواهند کرد, آدم ناخودآگاه شصتش خبردار میشه که انگار قرار بوده اتفاقی بیفته.

تو یکی از این نظراتم اشاره کردم که گاهی حضور بیش از حد طرفداران تیم در ورزشگاه باعث ایجاد استرس در بازیکن خودی میشه. این موضوع امروز تکرار شد و فشار هوادار خودی تمرکز تیم ما رو بهم زد. بازی ما تو کره کجا و بازی ما با سوریه تو تهران کجا !!!!! انگار نه انگار که این تیم همان تیم تو کره بوده...

سوری ها تو این چند سال جنگ ناجوانمردانه خیلی سختی کشیدن. حالا بذار یکم خوشحال بشن که راهی پلی آف شده اند و فوتبال باعث خوشحالی این ملت شد.

محلش کجاست ؟

من از فرمایشات آیت الله جوادی عاملی که مورد اقتدای من هستند. پیروی میکنم. ایشان از وجود ربا همیشه گلایه میکنند.

ما لطف خودمان را در حق سوریه اثبات کردیم. ولی فک نکنم این سوریه بتونه جام جهانی رو ببینه.