نتایح جستجو

نامت را که می نویسم تشبیه و تمثیل و استعاره را گم می کنم! به چشمانت که می رسم واژه های بکر آفتاب ندیده ام در حرارت تابستان چشمان جادوییت آب می شوند! وقتی ملودی خنده هایت-مثل لالایی آرام بخش کودکی هایم - از آنسوی سیم و سکوت به گوش می رسد… صدایم شبیه پرنده هایی می شود که از سفر...

ای که دستت می رسد کاری بکن پیش از آن کز تو نیاید هیچ کار

نوچ! تو که چراغت باز خاموشه نظام؟! مرسی واس خاطر گلا! ایشالا همیشه کیفور باشی...:D روزت طلایی!

مرسی عزیزم بایت عکس.... عکس پروفایلم ، محمد ، داداش کوچیکس!

به........ می بینم که چراغت روشنه....نور بالا! آسمان همیشه هست.... گاهی زیر سایتون ، گاهی بالای سرتون!

الهی فدات شم! شرمنده شدم که ندیدم پیامتو! از عصر دیگه سر به باشگاه نزدم.... ببخشید سایه جون! ایشالا میبینمت بعدا! روزگار خوش!

ماهی همیشه تشنه ام در زلال لطف بیکران تو می برد مرا به هر کجا که میل اوست موج دیدگان مهربان تو

تا نگردی آشنا زین پرده رمزی نشنوی گوش نامحرم نباشد جای پیغام سروش

"مدتیست تنها صدایی که این حوالی به گوش می رسد صدای برخورد انگشتانم با کلید های سیاه و سپید اندوه است سمفونی سکوت.... در انزوای فراموش شده ی شب های بی آواز! نهمین ترانه! نهمین ترانه ی بی تو! نگاه کن یک گام بالاتر از غصه ی تمام قناری های اسیر گوشه ایست از دستگاه تنهایی! باز کلمات را بیهوده به...

می خواهم به دریا بسپارمت! اما تو ماهی زلال نشین من! به آب این دریاهای شور خو نکرده ای.... *** من رودخانه ات بودم رودخانه ای که تو همیشه خلاف موج های ملایم و مهربانش شنا کردی! برای آزادیت رودخانه بودم وقتی باران می گرفت از زلال اشک های بلورین من تر می شدی! رودخانه ات...

ای آتش شکفته اگر او دوباره رفت در سینه کدام محبت بجویمت ای جان غم گرفته بگو دور از آن نگاه در چشمه کدام تبسم بشویمت

جناب ابراهیم زاده عکس کوچولو دیدم، خدا حفظش کنه براتون! روزگار خوش!

در جلگه غریب و غمآلود سرنوشت زیر سم سمند گریزان ماه و سال چون باد تاختیم در شعله شفق ها غمگین گداختیم جز یاد آن نگاه تبسم مانند موج ریخت بهم هرچه ساختیم.......

الان خبر بده که حالش خوبه ..... همین الان بیاد!:cry:

نه حامد جان، من تهران نیستم ! کی رفتین شیرخوارگاه؟

به هر حال.... انگار کم سعادتی از منه، شما دیشب بودی من نبودم.... ایشالا به زودی ببینمت دوست عزیز!

عبور باید کرد ، و هم نورد افق های دور باید شد.... وگاه در رگ یک حرف خیمه باید زد، همین!

معلم وقتی گم بشه ، شاگرد دیگه تکلیفش معلومه!بی خیال؛ "بیدارم همراه باد ارغوانی ساز بزن! بیدارم تا نگاه نوزادم در آغوش چشمان تو، قد بکشد.... قد بکشد رو به جانب شمال رو به علاقه به حوالی اقاقی حتی برای شنیدن یک دوستت دارم ساده، گوش هایم، نوزادند! و نشانی کوچه ی نیامدنت را خوب می دانم!"

به خود خدا خراب تر از آنم که کسی شمعدانی های شعرم را بچیند و در ایوان بن بست ماه بکارد دلم حالا بری بوسه های شرجی ات تنگ شده..........

می دونی؟ زندگی سخته..... بار حرف زور زیاده!:D چیزی نیست، گاهی دلمان تنگ می شود برای کسی که همه ی زندگیمان بود و گم شد ! خاکسترخاطراتش را هم بر باد دادیم تا همه جا پر از خاطراتش باشد!