نتایح جستجو

اينو براي هميشه مد نظر داشته باش کسی منو مجبور نکرد عوض کنم شیر فهم شد..... احترام به نظر یه دوست خوبم گذاشتم که چند وقتیه میشناسمش فکر نکنی اون طرف شما هستی:victory:

[IMG] آرامش به روایت تصویر

[IMG]

چیه نکنه تعجب کردی که چرا تنگ شده آخی دلم سوخت

تصمیم دارم تا وقتی تایپک قفل نشده فقط بگم مرگ بر ضد ولایت فقیه

نه دلم برای شما تنگ شده بود........ همم....

مرگ بر ضد ولایت فقیه درود بر خمینی و خامنه ای

چرا رفتم کار داشتم الانم سر کارم از اینجا اومدم آخه دلم برات تنگ شده بود

آخرین نه ولی بهترین چیزی که یاد گرفتم گذشت کردنه......

اومدم یه سلام کنم برم

هنوز هر از گاهی احساس تنگ نفسهایش مرا در آغوش میگیرد می خواهد آدمم کند اما... حوای من خدای من است آدم شدن برای چه؟ دستی مشت کرده بزرگی قلبت را به رخم می کشی بازش نکن من فال نمی دانم

تو باز خواهی گشت به خاطر همان دستان گرم و به خاطر حرفهایی که پنهان ماند در پس کوچه نجابت تو باز خواهی گشت حتی اگر من در آغاز آن خیابان به انتظارت نمانده باشم و بدان ! یک گل ، یک نسیم ، و بارش بیشرمانه باران و یا شاید زمزمه عاشقی در گوش معشوق مرا با تو همراه سازد باورکن تو باز خواهی گشت درست...

دیروز عاشقم بودی امروز تردم می کنی و فردا به یادم نخواهی آورد به من بگو فراموش ناشدنی ترین خاطره ی زندگیم تا مرگ چند قدم دیگر از عذاب مانده چند جرعه از این برزخ?!........ . . . چقدر به من و تو میخوره !

در ابعاد این عصر خاموش من از طعم تصنیف در متن ادراک یک کوچه تنهاترم بیا تا برایت بگویم چه اندازه تنهایی من بزرگ است و تنهایی من شبیخون حجم ترا پیش بینی نمی کرد و خاصیت عشق این است.

اي مرغ مهاجر به كجا خواهي رفت ؟ به كدامين سو پرواز خواهي كرد ؟ هجرت براي نبودن ! رسيدن در اعماق پوچ ! رسيدن براي مرگ ! در كدامين انتظار ، خواهي ماند ؟ به ياد كدامين سرزمين مي ماني ؟ بدون بازگشت ؟! از كدامين قسمت خواهي رسيد ؟ از كدامين تبار آسودگي مي نالي ؟ در مسير تنهاي هجران با كه...

ستاره های دریغ کم سو شده اند برای بوسه چینی در ضیافت پادشاهی ماه دل آسمان تنگ است! ای پیاله های ناب غزل بر آستان سرخ عاشقی اثر کنید

می سرودم سال ها من شعرهایم را برایت روز و شب ها را به فکرت با خیالت با امید دیدن تو گیره می کردم به هم با امیدی زنده بودم شعرهایم را سرودم خستگی هایم ندیدم سینه ام را من دریدم قلب خود بیرون کشیدم عشق سوزان تو دیدم لحظه ها را می شمردم فکر این دوران نبودم فکر این هجران نبودم فکر می کردم...

جای پایت بر شانه های پدر بزرگ پیدا بود بر سنگ فرش کوچه هائی خشک که یادشان مصداق بی الفی بود و لبخند پدر بر تاولهای چرکی پایش و کفشهایش که به استقبال تو پنجاه و هفت وصله داشت و نگاه من که در کنار پنجره به انتظار ایستاده تا نسیم بوی تو را به خانه آورد

تکیه گاهت دستهای پدر بود وقتی تجربه بازیچه بازیهای کودکیم بود و طی شد کوچه ها هنگامی که پایم بر عقربه های معکوس ساعت بود و مادرم میشمرد زخمهای روزانه ام را وقتی که شب در حیاط خانه پیکرت بر میله آهنی ایستاده بود با خود فکر میکردم چه بسیار میشد این زخمها اگر دستهای پدر نبود

روزای عجيبی‌ان اين روزا عجيب و غليظ و عميق ذهن‌ام مثه يه سونای بخار، خيس و سنگين و مه گرفته‌ست دم‌کرده و مرطوب تو يه غلظت عجيب شناورن حس‌هام من که يه عمر آدمِ خوابيدن رو سطح آب بودم اين روزا دارم ته استخر شنا می‌کنم تهِ تهِ استخر اکسيژن نيست اين‌جا که منم